แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 141

“แต่มันแก้ปัญหาได้แค่ชั่วคราว” สวี่รั่วยีคืนเอกสารในมือให้มู่ชิง “ได้ลองใคร่ครวญถึงปัญหาระยะยาวหรือยัง? ยอดขายน้ำหอมของแอนนาในครั้งนี้แซงหน้าน้ำหอมของฉันในไตรมาสที่แล้ว！ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป……”

สวี่รั่วยีหน้านิ้วคิ้วขมวด  มาตรฐานของเธอไม่เคยสู้แอนนาได้เลย  ถ้าหากตอนนี้ขายน้ำหอมไม่ได้เลยล่ะก็  ตระกูลลี่จะยังอยากเกี่ยวดองกับตระกูลสวี่ไหม?

ยิ่งเมื่อนึกถึงคำพูดปกป้องสวี่รั่วฉิงของลี่ถิงเซิ่งในวันงานเลี้ยง  สวี่รั่วยีก็ยิ่งกัดฟันแน่น

เล็บที่ตกแต่งมาอย่างสวยงาม  จิกลึกเข้าไปในฝ่ามือของเธอ

“คุณหนู  อย่าเพิ่งใจร้อนสิ”มู่ชิงเอ่ยพูดให้สวี่รั่วยีสบายใจ “ผมจะช่วยปรุงน้ำหอมให้ในชื่อของคุณ แต่คุณอย่าเพิ่งใจร้อน  ถ้าใจร้อน  คงปรุงน้ำหอมได้ไม่ดี มารอดูดีกว่าว่าหลังจากที่น้ำหอมของแอนนาขาดตลาด จนลูกค้าหาซื้อไม่ได้มันจะเป็นยังไง  ถ้าหากลูกค้าหาซื้อไม่ได้  ก็จะเลิกให้ความสำคัญเองล่ะ”

มุมปากของมู่ชิง แฝงไปด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ

ถ้าไม่นอกเหนือจากที่มู่ชิงคาดการณ์เอาไว้  วันแรกหลังจากที่น้ำหอมของสวี่รั่วฉิงขายหมด  บนอินเทอร์เน็ตต้องมีข้อตำหนิและคอมเม้นต์วิจารณ์มากมายแน่นอน

“ก็ไม่ใช่ว่าจะดีซะหน่อย? ไม่แน่อาจจะเป็นการตลาดอีกรูปแบบหนึ่งก็ได้  พอของขายหมด แล้วมีคนซื้อเยอะ   ทุกคนก็ต้องคิดว่าเป็นของดี เพราะงั้นก็จะยิ่งไปจองซื้อ  ถ้าเป็นอย่างนี้เป้าหมายของลี่ซื่อกรุ๊ปก็จะไม่สำเร็จเหรอ?”

“ถึงจะไม่ได้ซื้อเอง  แต่ได้ยินเพื่อนบอกมาว่า กลิ่นก็งั้นๆ”

“บังเอิญจัง  ฉันเองก็คิดก็แบบนั้นเหมือนกัน！อย่างมากก็รออีกอาทิตย์หนึ่ง  ถ้าหลังจากนั้น ฉันก็ไม่อยากซื้อแล้ว！”                                                                

เมื่อสวี่รั่วยีอ่านคอมเม้นบนอินเทอร์เน็ต  ก็ยกยิ้มออกมาอย่างลำพองใจ

“ถือโอกาสนี้ เตรียมปล่อยโฆษณาน้ำหอมของเราในไตรมาสนี้กันเถอะ”สวี่รั่วยีเอ่ยพูดกับพ่อของตัวเองว่า “พ่อคะ  นี่ถือเป็นโอกาสดีเลยนะ  ถึงตอนนี้น้ำหอมของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปจะยังเป็นที่นิยมอยู่ แต่ถ้าพวกเขาไม่มีสินค้า  ต่อให้ผลิตใหม่  อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาตั้งเดือนหนึ่ง  ขอแค่เราคว้าโอกาสนี้เอาไว้  รีบปล่อยโฆษณาน้ำหอมออกไป  ยอดขายในเดือนนี้  ต้องได้เยอะแน่ๆ”

ประธานสวี่มองลูกสาวของตัวเอง  จากนั้นก็ดับบุหรี่ลงบนถาดรองเศษบุหรี่

“ช่วงนี้แกไม่ค่อยได้ติดต่อกับถิงเซิ่งใช่ไหม?” ประธานสวี่กดเสียงหนัก  น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “แกไม่รู้สักนิดเลยเหรอว่าบริษัทของพวกเขาผลิตน้ำหอมออกมาในปริมาณที่เยอะขนาดไหน?”

สวี่รั่วยีถูกแทงใจดำ  จึงกัดริมฝีปากแน่น “แล้วฉันจะไปทำอะไรได้！ตอนนี้ลี่ถิงเซิ่งเอาแต่สนใจแอนนาอะไรนั่น ไม่แม้แต่จะกลับมาที่คฤหาสน์  มีแต่ฉันอยู่คฤหาสน์คนเดียว มันจะไปมีประโยชน์อะไร?”

ประธานสวี่เงียบ

เริ่มแรกเขาไม่ได้เห็นด้วยกับการแต่งงานระหว่างสวี่รั่วยีและลี่ถิงเซิ่ง

เขารู้ดีว่าลี่ถิงเซิ่งเป็นคนยังไง  ด้วยความที่อีกฝ่ายสืบทอดลี่ซื่อกรุ๊ปมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก  สไตล์การทำงานจึงแยบยล  มองอะไรแค่แวบเดียวก็ดูออกแล้ว

สภาพการเงินของสวี่ซื่อกรุ๊ปไม่ค่อยดีเท่าไหร่  จึงต้องรีบเกี่ยวดองกับตระกูลอื่นเพื่ออุดรูรั่ว

และลี่ซื่อกรุ๊ปก็คือตัวเลือกที่ดีที่สุด

ด้วยเหตุนี้ประธานสวี่จึงยินยอมเห็นด้วยกับคุณนายสวี่

ถ้าสวี่รั่วยีได้แต่งงานกับลี่ถิงเซิ่ง  วิกฤติของสวี่ซื่อกรุ๊ปก็จะได้รับการแก้ไข

“งั้นฉันขอถามแกหน่อย  ถ้าเกิดปล่อยโฆษณาออกไปตอนนี้  จะขาดทุนหนักเหมือนตอนน้ำหอมของแกก่อนหน้านี้ไหม?”

สีหน้าของสวี่รั่วยีขุ่นมัวเล็กน้อย  “แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว  ปล่อยโฆษณาออกไปตอนนี้ยังดีกว่าอยู่เฉยๆ  นี่เป็นจังหวะที่ดีที่สุดแล้วนะคะ！”

เพื่อที่จะเหยียบหัวแอนนา  สวี่รั่วยียอมทำทุกอย่าง

ประธานสวี่ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่  จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วแจ้งกับแผนกโฆษณาว่า ให้รีบปล่อยโฆษณาน้ำหอมในไตรมาสแรกของสวี่ซื่อกรุ๊ปทันที

อย่างที่สวี่รั่วยีคาดการณ์เอาไว้  เนื่องจากน้ำหอมของสวี่รั่วฉิงขาดตลาด  จึงทำให้หลายๆคนหาซื้อไม่ได้  ทันทีที่ผู้คนรู้ว่าสวี่ซื่อกรุ๊ปก็กำลังจะปล่อยน้ำหอมตัวใหม่ออกมา  ก็อดที่่จะตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้

“ไหนๆตอนนี้ก็หาซื้อน้ำหอมของแอนนาไม่ได้ ลองน้ำหอมของสวี่รั่วยีดูจะเป็นไรไป?”

“ใช่ เงินแค่ไม่กี่ร้อย   มากสุดก็เทียบเท่าค่าเนื้อย่างมื้อหนึ่งเอง！”

เมื่อหลี่อานเห็นว่าสวี่ซื่่อกรุ๊ปปล่อยโฆษณาออกมาในจังหวะเวลานี้  ก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าคิดจะหาประโยชน์จากช่องโหว่ของลี่ซื่อกรุ๊ป

เมื่อสักครู่สวี่รั่วฉิงเพิ่งติดต่อกับซูจิ่วเอ๋อร์  พร้อมกับบอกเรื่องที่เธอกำลังจะกลับฝรั่งเศสให้เพื่อนรักรู้ด้วย

เผอิญว่าตระกูลซูมีสวนดอกไม้แปลงใหญ่ที่ฝรั่งเศสพอดี  เธอเลยว่าจะไปเลือกดูวัตถุดิบเสียหน่อย

ถึงยังไงลี่ถิงเซิ่งก็เป็นคนจ่ายเงิน  ถ้าไม่ไปใช้ก็คงสูญเปล่า

ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงถึงจะได้ขึ้นเครื่อง สวี่รั่วฉิงหยิบหูฟังออกมาเปิดเพลงฟัง เตรียมที่จะงีบสักหน่อย

ทว่าสายของลี่ถิงเซิ่งกลับโทรเข้ามาเสียก่อน

“เตรียมขึ้นเครื่องแล้ว?” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่ม รื่นหูราวกับเสียงเชลโล

สวี่รั่วฉิงค่อนข้างประหลาดใจ  เธอนึกว่าลี่ถิงเซิ่งจะโทรมาถามเรื่องงานเสียอีก

คำพูดที่เตรียมเอาไว้  จึงติดอยู่ในลำคอทั้งหมด

สวี่รั่วฉิงตอบอืมกลับไป  จากนั้นก็พูดว่า “ห้าโมงถึงจะขึ้นเครื่อง”

ชายหนุ่มขานรับเสียงต่ำ  หลังจากที่เงียบอยู่สักพัก เขาก็เอ่ยถามว่า “อีกสามวันตอนกลับ ผมจะไปรับคุณ”

สวี่รั่วฉิงไม่ทันได้ตอบอะไร  ก็มีเสียงลูกน้องของลี่ถิงเซิ่งดังขึ้นมาในสาย  ลี่ถิงเซิ่งจึงทิ้งท้ายไว้ว่า”แล้วเจอกัน” จากนั้นก็วางสายไป

สวี่รั่วฉิงมองโทรศัพท์เงียบๆ

เดี๋ยวนะ！เธอพาลูกมาด้วย！จะให้ลี่ถิงเซิ่งรู้ไม่ได้！