แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 162

“คุณอาซูงานฉันไม่ยุ่ง ที่สำคัญถึงงานจะยุ่ง ท่านมาถึงที่นี่แล้วฉันจะไปต้อนรับด้วยตนเองเลย ก่อนหน้าเรื่องเครื่องหอมยังต้องรบกวนท่านเลย” สวั่รั่วฉิงยิ้มอ่อนๆ

คุณผู้ชายซูยิ้ม: “หลายปีผ่านไปแล้ว เธอยังเกรงใจเหมือนเดิม”

เขาถือว่าสวี่รั่วฉิงเป็นลูกสาวของตัวเองตลอด ใครจะรู้หกปีผ่านไปแล้ว บางครั้งเจ้าเด็กคนนี้ยังเกรงใจอย่างน่าตกใจอยู่เลย

สวี่รั่วฉิงหัวเราะออกมา

“งั้นผมจะไม่รบกวนเธอแล้ว ยังมีงานที่จะต้องทำใช่มั้ย? รีบไปทำเถอะ”

“ไม่เป็นไร งั้นถึงเวลานั้นที่ท่านถึงท่านก็บอกฉันด้วยนะ” สวี่รั่วฉิงพูดออกมา

เมื่อวางสายสวี่รั่วฉิงกลับไปที่ห้องประชุม เห็นลูกน้องของเธอเองใช้สายตาที่สาระแนมองมาที่เธอ

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย: “ทำไมพวกคุณถึงมีสีหน้าแบบนี้?”

กลุ่มสาระแนที่มีฟ่านเซียวเซียวเป็นหัวหน้าได้พูดออกมาเสียงเดียวกันว่า: “ผู้ดูแลแอน โทรศัพท์มาจากใครหรือ? ประธานลี่หรือ?”

โดยเฉพาะฟ่านเซียวเซียวเธอถึงขั้นที่กะพริบตาเหมือนกำลังสบประมาท

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปพักหนึ่งและตอบทันทีว่า: “ไม่ใช่”

คนที่อยู่ในห้องประชุมงงไปตามๆกัน

กลับไม่ใช่ประธานลี่ที่โทรมา?

แล้วยังมีสายจากใครที่แอนนาถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว?

สวี่รั่วฉิงมองไปที่ลูกน้องของเธอเอง ริมฝีปากที่ค่อยๆอ้าออก: “พอแล้วหยุดทายมั่วๆได้แล้ว รีบประชุม!

หลังจากเลิกงานกลับบ้าน สวี่รั่งฉิงกินข้าวเย็นเสร็จแล้วช่วยสวี่อี้หานทำการบ้าน แล้วไปอาบน้ำ

เธอพึ่งมานั่งที่โซฟา เตรียมที่จะดูซีรี่ย์ความรักและซูจิ่วเอ๋อร์ก็ได้ส่งข้อความทางวีแชทมา

” พ่อฉันบอกเธอหรือยังว่าอาทิตย์หน้าจะไปเมืองหลินชวน”

สวี่รั่วฉิงตอบว่า:” ถ้าเธอจะซื้ออะไรมาฝากก็ส่งมาที่คอนโดฉันเลย จะลำบากให้สังเกตการณ์เอามาทำไม มันยุ่งยากมากนะ”

ซูจิ่วเอ๋อร์:” ถ้าส่งไปจะถูกด่านศุลกากรตรวจยึดได้ง่าย เดียวฉันฝากไปดีแล้ว!”

สวี่รั่วฉิงกุมขมับ:” ตกลงเธอฝากคุณอาเอาอะไรมาให้......”

ก่อนที่คุณผู้ชายซูจะมาถึงที่เมืองหลินชวนหนึ่งวัน สวี่รั่วฉิงรู้ว่าเขานั่ง เที่ยวบินอะไรมา”

พอดีว่าสวี่รั่วฉิงยังมีวันลาพักร้อนโดยไม่ถูกหักเงินเดือนเหลืออยู่หลายวัน เธอก็เลยลางานกับลี่ถิงเซิ่ง

ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้ถามเหตุผลเธอ ก็แค่ถามเพียงว่า: “ไปรับใคร?”

สวี่รั่วฉิงเงียบไปพักหนึ่งและรู้สึกแปลกใจเกี่ยวกับความไวของลี่ถิงเซิ่ง

สวี่รั่วฉิงไม่ได้คิดลึกอะไรก็ตอบตามระเบียบปฏิบัติของบริษัทว่า: “ไปรับผู้ใหญ่คนหนึ่ง”

ลี่ถิงเซิ่งพยักหน้าตกลงให้สวี่รั่วฉิงลางาน

ขณะเดียวกันสวี่รั่วยีและเลขาของเธอได้พูดว่า: “คนที่จะมาร่วมงานเวทีการอภิปรายเศรษฐกิจมาถึงเกือบจะหมดแล้ว หลายวันที่ไปสังเกตการณ์ที่สนามบินมีความคืบหน้าอะไรมั้ย?”

เลขาส่ายหัว: “ยังไม่เจอแอนนาและประธานซูเลย”

“สายที่สุดคงเป็นพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ส่งคนไปสังเกตการณ์ที่สนามบินมากขึ้นถ้าเห็นแอนนาและคนของซูซื่อกรุ๊ป ก็รีบถ่ายรูปมา รูปที่ดูใกล้ชิดยิ่งดีเพราะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ถ้าพวกเขาถ่ายมาได้เงินรางวัลไม่ต้องห่วง”

วันต่อมาสวี่รั่วฉิงไม่ได้แต่งหน้าเลยและมัดผมหางม้าแล้วใส่หมวกแก๊ป ใส่ชุดที่เรียบง่ายและขับรถมุ่งหน้าไปที่สนามบินนานาชาติหลินชวน

ถึงเครื่องบินของคุณผู้ชายซูจะเป็นเครื่องบินส่วนตัว แต่เส้นทางการบินก็ยังใช้เส้นทางของสากล ก็เลยต้องจอดที่สนามบินนานาชาติหลินชวน

สวี่รั่วฉิงก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรใส่หูฟังและฟังเพลงของเธอไป

เมื่อเห็นคุณผู้ชายซูที่ใส่ชุดอยู่บ้านที่เรียบง่าย เธอก็ได้ยิ้มออกมาและถอดหูฟังออก

“คุณอาซู โรงแรมที่คุณอาซูจองอยู่ที่ไหน? เดียวฉันส่งอาไป” สวี่รั่วฉิงถามด้วยน้ำเสียงที่ธรรมชาติ

คุณอาซูที่มาเมืองหลินชวนครั้งนี้ นอกจากมีตัวเขาเองแล้วยังมีเลขาเขาอีกคน

และส่งคุณผู้ชายซูกลับไปที่โรงแรมเจ็ดดาวที่จองเอาไว้

สวี่รั่วฉิงปิดประตูรถ: “ครั้งนี้คุณอาซูต้องอยู่ที่เมืองหลินชวนถึงวันที่เท่าไหร่? ฉันได้ข่าวมาว่าตารางการเดินทางของงานเวทีการอภิปรายด้านเศรษฐกิจครั้งนี้แน่นมาก”

ตารางการเดินทางของลี่ถิงเซิ่งเธอเป็นคนดูแลจัดการเอง

แผนการตารางเดินทางที่แน่นมากทำให้คนที่เห็นเกือบจะขาดอากาศหายใจ

ที่สำคัญมีงานเลี้ยงดินเนอร์ด้วย

เพียงแค่งานเวทีการอภิปรายด้านเศรษฐกิจทำไมถึงต้องมีงานเลี้ยงดินเนอร์ด้วยชั่งเป็นฟุ่มเฟือยจริงๆ!

“เจ้าภาพจัดงานในครั้งนี้คือลี่ซื้อกรุ๊ปใช่มั้ย?” คุณผู้ชายซูไม่ได้ตอบคำถามสวี่รั่วฉิง แต่กลับคำถามอื่น

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปและพยักหน้า: “เป็นบริษัทของเราที่เป็นเจ้าภาพ”

แววตาที่คุณผู้ชายซูมองไปที่สวี่รั่วฉิงแฝงไปด้วยความหมดหนทาง

เจ้าเด็กคนนี้เธอไปเรียกลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทของเราตั้งแต่เมื่อไหร่

ดูแล้วที่คุณผู้หญิงซูบังคับให้เขามาร่วมงานงานเวทีการอภิปรายด้านเศรษฐกิจนี้เป็นเรื่องที่ถูก

“มีอะไรหรือเปล่า?” สวี่รั่วฉิงสงสัยก็เลยถามไป

คุณผู้ชายซูตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ： “ไม่มีอะไร แต่ครั้งนี้ลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นเจ้าภาพ ฉันก็จะดูว่าลี่ถิงเซิ่งเขาเป็นคนแบบไหน”

พูดถึงประโยคนี้น้ำเสียงของคุณผู้ชายซูแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

สวี่รั่วฉิง:？？？

“คุณอาซู ซูซื่อกรุ๊ปกับลี่ซื่อมีความร่วมมือต่อกันหรือ? ไม่งั้นทำไมถึงต้องติดตามลี่ถิงเซิ่งด้วย?

คุณผู้ชายซูมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้อย่างลึกซึ้งและพูดด้วยน้ำเสียงที่ธรรมชาติ: “เพราะต้องดูต้นทางให้ใครบางคน”