แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 2

บทที่2 หกปีผ่านไป แล้วเธอก็กลับมา

หกปีผ่านไป สนามบินนานาชาติหลินชวน

หญิงสาวที่ร่างสูงยาว สวมสูทสีดำ กระโปรงทรงเอสั้น เผยให้เห็นขาที่ขาวและเรียวยาว

ใบหน้าของเธอสวมแว่นดำที่ปิดไปครึ่งหน้า ถึงแม้จะบังหน้าไว้ แต่หุ่นนั้นก็เผยให้เห็นออร่าที่ไม้แพ้ดาราระดับแนวหน้าเลยทีเดียว

ร่างกายที่เผ็ดร้อน สะดุดตาท่ามกลางกลุ่มคนที่พลุกพล่าน

ด้านหลังของหญิงสาวยังมีเด็กอายุห้าหกขวบตามด้วย น่ารักสุดๆ

บนหน้าของเด็กชายไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรสักนิด ท่าทางเคร่งขรึมเย็นชา ให้อารมณ์เหมือนผู้ใหญ่

ส่วนอารมณ์บนใบหน้าของเด็กผู้หญิงก็ชัดเจนมาก

เธอกะพริบตาที่ดำโต เงยหน้าขึ้นถาม “นี่คือบ้านเกิดของหม่ามี๊หรอคะ”

เสียงที่อ่อนเยาว์ ทำให้คนซาบซึ้งมาก สวี่รั่วฉิงยกมุมปากขึ้น มองเด็กหญิงอย่างเอ็นดู “อื้ม”

หกปีก่อน เธอถูกยัดลงในกระสอบ มัดกับก้อนหินแล้วโยนทิ้งลงทะเล

ตอนแรกคิดว่าชีวิตนี้จะจบลงแล้ว แต่โชคดีที่ถูกคุณตระกูลซูช่วยชีวิตไว้

คุณตระกูลซูเก็บเธอเอาไว้ ถึงมีชีวิตรอดได้ แล้วก็ยังให้ตั๋วเครื่องบินไปต่างประเทศและให้เงินเธอจำนวนหนึ่ง

ถึงต่างประเทศได้ไม่นาน สวี่รั่วฉิงก็รู้ว่าตัวเองนั้นท้อง

“น้องสาวสุดที่รัก ถ้าพี่ปรากฏตัวต่อหน้าแก แกจะแปลกใจไหมนะ”

สวี่รั่วฉิงพึมพำเสียงเบา แสงจันทร์ส่องเข้ามาในตา แต่ตอนที่สายตานั้นมองไปที่หนูน้อยทั้งสอง แววตาก็อบอุ่นขึ้น

หลังจากท้อง สวี่รั่วฉิงไม่ได้คิดจะคลอดเด็กสองคนนี้ออกมา

จากมุมมองของเธอ นี่คือความอัปยศในคืนนั้น

เป็นข้อยืนยันเรื่องตลกที่เธอนั้นมีชีวิตรอดมาได้สิบกว่าปี

จนหลังจากที่เธอได้ขึ้นไปนอนบนเตียงผ่าตัดแล้ว เธอก็รู้สึกคิดผิด

ไม่ว่าคืนนั้นจะเป็นยังไง ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นยังไง สุดท้ายก็เลือดเนื้อเชื้อไขของเธออยู่ดี

เพราะฉะนั้น สวี่รั่วฉิงเลยคลอดหนูน้อยทั้งสองออกมา แล้วก็เลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากจนโต

ครั้งนี้ เธอจะไม่ให้พวกเขารังแกอะไรอีกแล้ว

ครั้งนี้ เธอจะไม่ใช่สวี่รั่วฉิงอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นแอนนาที่เป็นนักปรุงน้ำหอมระดับนานาชาติ

กลับมาครั้งนี้ เธอได้รับเชิญจากตระกูลลี่

ผ่านมาหลายปี ก็ไม่รู้ว่าน้องสาวสุดที่รักอยู่ในบ้านลี่จะเป็นยังไงบ้าง

สวี่รั่วฉิงยิ้มแล้วลูบไปที่หัวของหนูน้อยทั้งสอง

สวี่อี้หานลูบไปที่มือของสวี่รั่วฉิงอย่างน่ารักมาก

แต่สวี่อี้ฝานกลับทำหน้าตารังเกียจแล้วเบ้ปาก “หม่ามี๊ อย่าทำผมคนอื่นเสียทรงได้ไหมเนี่ย”ฟังแล้ว สวี่รั่วฉิงก็หัวเราะเบาๆ “โอเค”

ทั้งๆ ที่เป็นแฝดชายหญิงแม่เดียวกันแท้ๆ ทำไมทั้งสองคนถึงนิสัยต่างกันได้ขนาดนี้ล่ะ

สวี่รั่วฉิงไม่ได้สังเกตว่า ตรงที่ไม่ไกลนั้น มีผู้ชายคนนึงกำลังจ้องมองมาทางนี้

“ผู้หญิงคนนั้น......เป็นใครกัน”

จู่ๆ ลี่ถิงเซิ่งก็เอ่ยปาก ในแววตาที่ลึกซึ้งนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย

ไม่รู้ทำไม ผู้หญิงคนนี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยกับเธอมากๆ

เลขาที่อยู่ข้างๆ นั้นรู้สึกประหม่า คนในสนามบินเยอะขนาดนี้ เขาจะรู้ข้อมูลของคุณผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง

ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากคนในบ้านแล้ว ประธานของเขาเคยสนใจผู้หญิงคนอื่นเมื่อไหร่กัน

แล้วยังเป็นคนที่…มีลูกด้วย

“ท่านประธานครับ เรามารับครอบครัวของคุณฮิลล์นะครับ”

หลี่อานผู้เป็นเลขา พูดเตือนอย่างอ่อนโยน

ได้ยินแล้ว ลี่ถิงเซิ่งถึงได้เก็บสายตากลับมา

ห่างไกลเกินไป เขาเห็นหน้าของเด็กสองคนนั้นไม่ชัด ถ้าได้เห็น ต้องอึ้งแน่นอน

เด็ดฝาแฝดชายหญิงคู่นี้หน้าตาคล้ายเขามาก

อีกด้านนึง สวี่รั่วฉิงก็เหมือนรู้ตัว ค่อยๆ เอียงคอ แต่กลับไม่เจออะไร

เธอคงรู้สึกไปเองแหละ

“เรื่องดีของตระกูลลี่ใกล้เข้ามาแล้ว คู่ครองตลอดหกปี สุดท้ายก็ได้รักกัน”

สวี่รั่วฉิงกำลังเตรียมตัวจะก้าวขาออกไป แต่กลับเห็นจอทีวีใหญ่ในสนามบิน กำลังถ่ายทอดข่าวบันเทิงอยู่

รูปภาพประกอบนั้นเป็นรูปของภรรยาลี่และสวี่รั่วยีไปเดินห้างด้วยกัน

มุมปากของสวี่รั่วฉิงแสยะยิ้ม หวังว่าสวี่รั่วยียังจะดำรงตำแหน่งสะใภ้ลี่อย่างมั่นคงได้

เธอไม่ได้ดูต่อ แล้วก็พาหนูน้อยทั้งสองค่อยๆ ออกไป

หลี่อานเห็นสีหน้าเคร่งขรึมอันน่ากลัวของลี่ถิงเซิ่งแล้ว ก็กลืนน้ำลายไปทีนึง กลัวว่าจะหาเรื่องเข้าตัว

……

วันรุ่งขึ้น

หลังจากจัดแจงหนูน้อยทั้งสองแล้ว สวี่รั่วฉิงก็สวมแว่นดำแล้วออกจากบ้านไป มุ่งหน้าไปที่ลี่ซื่อกรุ๊ป

สิ่งที่สวี่รั่วยีให้ความสำคัญนั้น เธอต้องแย่งมาด้วยตัวเองให้ได้

สิ่งที่เป็นของตัวเองนั้น ก็ควรเอากลับคืนมาแล้ว

ใต้ตึกลี่ซื่อกรุ๊ป

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าได้นัดไว้รึเปล่าคะ” พนักงานต้อนรับยืนขึ้นแล้วถามอย่างสุภาพ

“ฉันมาสมัครเป็นผู้ช่วยประธานค่ะ” สวี่รั่วฉิงยิ้มอ่อนแล้วพูด

พนักงานต้อนรับมองดูสวี่รั่วฉิงที่หน้าตาดูมีเสน่ห์แล้ว แววตาแสดงให้เห็นถึงความดูถูก น้ำเสียงก็เบาลงด้วย “ขอโทษด้วยนะคะ คุณผู้หญิง ท่านประธานของเราไม่ต้องการผู้ช่วยค่ะ”

สวี่รั่วฉิงรู้ว่าในใจเธอคิดอะไร หลังจากหัวเราะเบาๆ แล้ว ก็ขี้เกียจอธิบาย

ยังไงแล้วเป้าหมายของเธอก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่รึไง

“ฉันว่าคุณควรจะบอกกับประธานของคุณหน่อยนะคะ ลองถามดูว่าเขาต้องการรึเปล่า”

สวี่รั่วฉิงกลับมาคราวนี้ แน่นอนว่าเตรียมตัวมาหมดแล้ว

เธอมีความมั่นใจมากพอว่าสามารถทำให้คนคนนั้นรับเธอไว้ได้

“คุณผู้หญิงท่านนี้ ฉันพูดชัดเจนแล้วนะคะ กรุณาอย่าขัดขวางการทำงานของฉัน เข้าใจไหมคะ”

“คนที่คิดอยากจะมาเกาะอย่างคุณ คนที่คลานขึ้นมาบนเตียงท่านประธานของเรา เดือนนึงมีตั้งสิบกว่าคน คุณตัดใจเรื่องนี้ซะเถอะ”

บนหน้าของพนักงานต้อนรับเต็มไปด้วยความขยะแขยง คนที่ใช้ร่างกายทำมาหากินนั้น ไม่มีใครให้ความสำคัญหรอก

“ยิ่งไปกว่านั้น เรามีภรรยาท่านประธานแล้ว คุณก็ไม่ต้องทำงานที่ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ”

ภรรยาท่านประธานหรอ

สวี่รั่วยีหรอ

เหอะ หกปีก่อน เพื่อตำแหน่งแล้วสวี่รั่วยีวางยาเธอ ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว สวี่รั่วยียังจะอยู่บนตำแหน่งนี้ได้ราบรื่นรึเปล่า

“เอะอะอะไร”

จู่ๆ เสียงที่เยือกเย็นก็ดังขึ้นจากด้านหลังของสวี่รั่วฉิง