แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 32

บทที่ 32 จะให้ผมอุ้มคุณลงจากรถเหรอ

ขาของสวี่รั่วฉิงเป๋ไปเป๋มา เท้าข้างซ้ายเหยียบเท้าข้างขวา

เธอส่งเสียงร้อง“อัยย่ะ”ออกมา พิงไปที่กำแพง ส่วนมือปิดตาแน่นพลางเรอออกมา

“ประธานลี่ คุณกำลังพูดอะไรของคุณ”น้ำเสียงของหญิงสาวเต็มไปด้วยอาการฉอเลาะ

ทำไมถึงรู้สึกร้อนจัง？

เธอยื่นมือออกไปต้องการที่จะถอดเสื้อออก แต่กลับพบว่าตนไม่ได้ใส่ชุดสูทเหมือนในวันปกติ แม้แต่เนคไทก็ไม่ได้ใส่ ไม่สามารถถอดได้

สวี่รั่วฉิงกะพริบตา รู้สึกน้อยใจ ดวงตาที่เป็นประกายหมองหม่นลง

เธอกำลังง่วนอยู่กับการที่ตนเองไม่สามารถถอดเสื้อที่อยู่บนร่างกายของตนเองได้ เธออยากจะถอดเพื่อที่จะให้ตนเองรู้สึกเย็นสบายขึ้น พลางตอบคำถามของลี่ถิงเซิ่ง

“แม้ว่าซิลวี่จะเป็นบริษัทที่ดี……เรอ……แต่ว่าจะต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ！ที่เมืองหลินชวน……เรอ……ฉันยังมีเรื่องที่ค้างคาอยู่ที่ต้องจัดการ จึงจำเป็นต้องอยู่ที่เมืองหลินชวนเพื่อแก้ไขปัญหาให้เรียบร้อยเสียก่อน……เสื้อผ้าของฉันมันต้องถอดยังไงกันแน่？”

สวี่รั่วฉิงควานหาที่บริเวณรอบเอวของตนเอง ในที่สุดก็หาซิบเจอ

“ในที่สุดก็หาเจอ……”

ขณะที่พูด เธอก็รูดซิบที่ชุดกระโปรงของเธออย่างมั่วๆ

ใบหน้าหล่อเหลาของชายที่สวี่รั่วฉิงกำลังเผชิญหน้าอยู่ ค่อยๆมืดลงเรื่อยๆ

ความสามารถในการดื่มไวน์ของแอนนาแย่ขนาดนี้เลยเหรอ？

ดื่มไวน์ไม่กี่แก้วก็เมาแล้ว？

ลี่ถิงเซิ่งถอดเสื้อสูทของตนออกมา แล้วคลุมไว้ที่บริเวณศีรษะของสวี่รั่วฉิง

ขณะที่หญิงสาวรูดซิบกระโปรงของตนเองได้ครึ่งหนึ่ง จู่ๆเสื้อสูทสีดำก็บดบังแสงไว้

“เกิดอะไรขึ้น？ไฟดับเหรอ？”

ลี่ถิงเซิ่ง：“……”

วินาทีต่อมา น้ำเสียงที่เย็นชาของสวี่รั่วฉิงก็ดังขึ้น

“แม้ว่าคุณจะไม่แคร์ที่คนอื่นจะเห็นร่างกายที่เปลือยเปล่าของคุณ แต่ผมหากคนอื่นมองว่าผู้ช่วยของผมเป็นพวกวิตถาร คลุมเสื้อสูทไปก่อน กลับบ้านค่อยถอด”

ลี่ถิงเซิ่งกัดฟันแน่น และพยายามระงับอารมณ์ของตนเอง และยังไม่ได้อุ้มสวี่รั่วฉิงขึ้นไปบนรถ

เดิมทีเขาวางแผนว่าหลังจากสิ้นสุดงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ เขาจะขับรถชมวิวไปที่ถนนชายหาดตามลำพัง

ลี่ถิงเซิ่งหลี่ตาพลางมองดูสวี่รั่วฉิงที่พิงผนังอยู่ด้วยความเมา

โดยปกติแล้วเขาก็ไม่ได้สนใจไยดีแอนนาสักเท่าไหร่ แต่ว่าหากตอนนี้ปล่อยให้เธอกลับคอนโดตามลำพัง ไม่รู้ว่าระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ไม่แน่ว่าอาจจะเมาดิบอยู่ในรถแท็กซี่

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ที่หญิงสาวรูดซิบกระโปรงของตนออกมาด้วยความเมา สีหน้าของลี่ถิงเซิ่งก็อดไม่ได้ที่จะคล้ำลง

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแนบที่ข้างใบหู“มาที่ห้องวีไอพี”

สิบนาทีต่อมา หลี่อานก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูห้องวีไอพีอย่างตรงเวลา

เมื่อเห็นว่าเสื้อสูทของประธานลี่อยู่บนตัวของสวี่รั่วฉิงและถูกเธอจับชายเสื้อไว้ หลี่อานตกใจจนแทบจะล้มลงกับพื้น

เชี้ย นี่มันประธานลี่กับผู้ช่วยแอนนาไม่ใช่เหรอ？

เดี๋ยวก่อน ทำไมแอนนาใส่เสื้อสูทของประธานลี่ล่ะ？

ประธานลี่บอกว่าจะขับรถชมวิวเล่นไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมจู่ๆถึงได้โทรเรียกตนมาล่ะ

ลี่ถิงเซิ่งหลี่ตาพลางมองไปที่เขา แล้วโยนกุญแจรถสปอร์ตใส่ไว้ในมือของหลี่อาน“ไปขับรถ”

ทันใดนั้นหลี่อานก็ได้สติกลับมา ประธานลี่เรียกเขามาเพื่อให้เขาขับรถให้

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ขับรถสปอร์ตของประธานลี่ ตลอดการเดินทางหลี่อานขับรถอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะทำให้รถเป็นรอยหรือเสียหาย เพราะตนเองชดใช้ไม่ไหว

สวี่รั่วฉิงที่ถูกคลุมด้วยเสื้อสูทของลี่ถิงเซิ่ง เมื่อขึ้นไปบนรถก็พิงเบาะแล้วนอนหลับไป

แสงจันทร์ส่องผ่านกระจกส่องแสงเข้ามาในรถ เปลือกตาของสวี่รั่วฉิงขยับเล็กน้อย ไม่นานก็เข้าสู่สภาวะนิ่งเงียบเหมือนเดิม

ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ละสายตาออกจากตัวเธอ

เขารู้ดีว่าหากเขายังอยู่ในรถ เขาก็คงจะเป็นก้างขวางคอขนาดใหญ่เลยทีเดียว

สวี่รั่วฉิงขยี้ตา“ถึงที่ไหนแล้วเหรอ？”

เดิมทีอารมณ์ของลี่ถิงเซิ่งก็ไม่ค่อยจะดีนัก การที่เขาไม่ได้ถีบสวี่รั่วฉิงลงจากรถก็ดีขนาดไหนแล้ว

“ถึงที่พักของคุณแล้ว ทำไมล่ะ หรือจะให้ผมอุ้มคุณลงไปจากรถ？”

น้ำเสียงที่เย็นชาของลี่ถิงเซิ่งก็พูดขึ้นกับสวี่รั่วฉิง

เธอตื่นขึ้นมาในชั่วพริบตา

เมื่อมองดูรอบๆก็พบว่าตนเองนั่งอยู่ในรถหรู

ลี่ถิงเซิ่งที่นั่งอยู่ข้างๆเธอสีหน้าเคร่งขรึม ดวงตาของเขากวาดสายตามาที่เธอ ราวกับว่าหากเธอยังนั่งอยู่ในรถอีกสักหนึ่งวินาทีก็ก็คงจะถูกถีบออกจากรถพร้อมกระเป๋าของเธอ

สวี่รั่วฉิงนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดแขวะขึ้นว่า ：“ประธานลี่ อย่างน้อยฉันก็ช่วยให้คุณสามารถพูดคุยเรื่องความร่วมมือกับสองสามีภรรยาสามีภรรยาฮิลล์ได้สำเร็จ ไม่เห็นจะต้องรีบไล่ฉันขนาดนี้เลย ……”

เมื่อพูดจบสิ่งที่อยากอาเจียนออกมาก็ดันขึ้นมา

สวี่รั่วฉิงพยายามที่จะอดทนไว้ แต่เธอก็ทนไม่ไหวจริงๆ

เธอรีบเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว แล้วอาเจียนออกมา

ขณะที่เธออาเจียนเธอก็คิดในใจว่าเธอใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศมาตั้งหลายปี แต่ทำไมความสามารถในการดื่มเหล้าของเธอถึงได้ย่ำแย่ขนาดนี้

ริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งยิ้มเล็กน้อย หลังจากที่รอให้สวี่รั่วฉิงอาเจียนไปสักพักหนึ่งแล้ว เขาก็สั่งให้หลี่อานยื่นผ้าเช็ดปากให้กับเธออย่างรังเกียจ

หลังจากที่เช็ดปากเรียบร้อยแล้ว สวี่รั่วฉิงก็ไปซื้อน้ำที่ร้านขายของชำ เปิดฝาแล้วดื่มเพื่อล้างปาก

“ประธานลี่ ก่อนหน้านี้คุณถามฉันว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมรับข้อเสนอของสองสามีภรรยาสามีภรรยาฮิลล์ใช่ไหมคะ？”

ท่ามกลางแสงจันทร์ ใบหน้าของสวี่รั่วฉิงมีรอยแดงปรากฏออกมา แต่ว่าแววตานั้นดูมีสติกว่าเมื่อสักครู่นี้มาก

เธอมองลี่ถิงเซิ่งอย่างตั้งใจ ริมฝีปากเผยรอยยิ้มเบาๆออกมา

“ฉันยอมรับว่าข้อเสนอของสองสามีภรรยาสามีภรรยาฮิลล์ดึงดูดฉันเป็นอย่างมาก แต่ว่าสำหรับนักผสมกลิ่นน้ำหอมแล้ว พื้นที่อิสระในการสร้างสรรค์ผลงานนั้นดึงดูดฉันมากกว่า ประธานลี่สามารถให้พื้นที่อิสระที่ฉันสามารถสร้างสรรค์ผลงานได้ แน่นอนว่าฉันจะต้องเลือกที่จะทำงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ปต่อไป แน่นอนว่าฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการที่เมืองหลินชวน ถ้าประธานลี่สนใจก็สามารถตรวจสอบดูได้ว่าฉันอยากจะทำอะไร”