แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 40

บทที่40 สิ่งที่รอกลับเป็นการกล่าวโทษตัวเธอเอง

สวี่รั่วฉิงพยักหน้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ：“ผู้ช่วยหลี่ ฉันขอตัวไปเติมเครื่องสำอางก่อนนะคะ”

หลี่อานรู้สึกแปลกใจ เธอเป็นคนสวยขนาดนี้ แต่ก็ยังคงให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ของตัวเองตลอดเวลา

“คุณวางใจเถอะครับ ผมมีเรื่องที่จะต้องรายงานประธานลี่พอดี”

สวี่รั่วฉิงยิ้มขอบคุณ

เมื่อหลี่อานเห็นสวี่รั่วฉิงเดินจากไป ก็ครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินไปยังห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่ง

เขาเคาะประตูเบาๆ อีกไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงเจ้านายที่เย็นชาและคุ้นเคยก็ดังขึ้น จากนั้นเขาจึงผลักประตูไม้ออก

“ประธานลี่ครับ กำหนดการของแผนงานในครั้งก่อนจัดการเรียบร้อยแล้วครับ”หลี่อานใช้สองมือยื่นเอกสารให้กับผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน

นิ้วมือเรียวยาวรับเอกสารขึ้นมากวาดสายตาดูครู่หนึ่ง จากนั้นก็วางลงข้างๆ

จากนั้นลี่ถิงเซิ่งก็เหลือบมองหลี่อานครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณยังมีเรื่องอะไรอีกไหม？”

หลี่อานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเล่าเรื่องที่ได้ยินมาเมื่อสักครู่นี้ให้ลี่ถิงเซิ่งฟัง

“ประธานลี่ครับ คุณนายลี่ทำให้ผู้ช่วยแอนนารู้สึกอึดอัดใจครับ”

เมื่อหลี่อานพูดจบ ก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของลี่ถิงเซิ่งขรึมลง

เขากลืนน้ำลายหนึ่งอึก

แม้ว่าหลี่อานจะรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างลี่ถิงเซิ่งกับคุณนายลี่จะไม่ค่อยดีนัก แต่ว่าอย่างน้อยพวกเขาก็เป็นแม่ลูกกัน การที่ตนซึ่งเป็นคนนอกช่วยอธิบายให้กับผู้ช่วยแอนนา ราวกับว่าเขากำลังทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขามีปัญหามากยิ่งขึ้น

นัยตาดำของลี่ถิงเซิ่ง เผยรอยยิ้มที่ลึกซึ้งออกมา

เขาเงยหน้าขึ้น และสายตาคู่นั้นก็มองไปที่หลี่อาน

“หล่อนให้ผู้ช่วยแอนนาไปพบทำไม？แล้วทำไมผมไม่ทราบเรื่องนี้ล่ะ？”

ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและไม่พอใจ

ผู้หญิงที่ปกติไม่ค่อยสนใจเขาสักเท่าไหร่ แต่พอเขามีผู้หญิงแปลกหน้าอยู่ข้างกาย ก็ยื่นมือเข้ามาคิดจะควบคุม？

ลี่ถิงเซิ่งเผยรอยยิ้มที่เย้นหยันออกมา

ในความทรงจำของลี่ถิงเซิ่ง คุณนายลี่แม้ว่าจะเป็นแม่ของเขา แต่ก็ติดต่อหาเขาน้อยมาก

หากไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางโทรศัพท์หาเขาอย่างเด็ดขาด

คราวที่แล้วที่คุยกันหล่อนยังบีบบังคับให้เขาแต่งงานกับสวี่รั่วยีอยู่เลย

สายตาของลี่ถิงเซิ่งเผยความรังเกียจที่มีต่อคุณนายลี่ออกมา เขาใช้นิ้วมือสีขาวเคาะที่ขอบโต๊ะครั้งแล้วครั้งเล่า และไล่ถามขึ้นว่า：“หล่อนให้แอนนาไปพบเมื่อไหร่กัน？แอนนาบอกกับคุณเหรอ？”

หลี่อานพยักหน้า และเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้ตามความเป็นจริง

“วันนี้ผู้ช่วยแอนนามาถึงบริษัทและเห็นว่ายังเหลือเวลาอีกนิดหน่อยก่อนจะเริ่มงาน ทั้งสองจึงได้พูดคุยกัน ผู้ช่วยแอนนาคิดว่าคุณเป็นคนเล่าเรื่องของเธอให้คุณนายลี่ฟัง คุณนายลี่จึงให้เธอไปพบที่บ้าน และดูถูกเธอยกใหญ่ ยังบอกอีกว่าเธอต้องการ……”

หลี่อานหยุดชะงักครู่หนึ่ง จึงจะกล้าพูดคำว่า“หลอกล่อ”สองคำนี้ออกมา

“เธอต้องการอะไรนะ？”ลี่ถิงเซิ่งถามขึ้นอีกครั้ง

หลี่อานสูดหายใจเข้าลึก หลับตาแล้วพูดขึ้นเสียงดังว่า：“คุณนายลี่ยังบอกอีกว่าผู้ช่วยแอนนาต้องการที่จะล่อลวงคุณ ……”

ลี่ถิงเซิ่งนิ่งเงียบอยู่สองสามวินาที ในหน้าไม่พอใจเมื่อสักครู่นี้เผยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา

ล่อลวง？

แอนนาล่อลวงเขา？

รอยจูบนั้นของแอนนางั้นเหรอ อย่าพูดเลยว่าล่อลวง เกรงว่าแม้แต่จูบคงจะเป็นครั้งแรกของเธอ

ผู้หญิงที่แสร้งทำเป็นสุขุมเซ็กซี่ แต่ภายในนั้นไร้เดียงสา

หลี่อานพูดขึ้นอย่างหน้าไม่อายว่า：“ผู้ช่วยแอนนาพูดว่า ตัวเธอเองหน้าตาสะสวย ทำให้เพศเดียวกันอิจฉาไม่น้อย ……”

ลี่ถิงเซิ่งนิ่งเงียบครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะออกมา

“เธอเข้าใจพูดจริงๆ”นิ้วมือของลี่ถิงเซิ่งเคาะไปที่โต๊ะ จากนั้นก็พิงที่พนักเก้าอี้ เลิกคิ้วขึ้น แล้วริมฝีปากบางของเขาก็พูดขึ้นว่า：“เรื่องนี้ผมรับทราบแล้ว คุณออกไปก่อนเถอะ”

หลี่อานพยักหน้า

หลังจากที่หลี่อานเดินจากไป ลี่ถิงเซิ่งก็นั่งพิงอยู่ที่เก้าอี้ และยังคงครุ่นคิดอยู่กับประโยคที่ว่า“เดิมทีฉันก็เป็นคนหน้าตาสะสวยอยู่แล้ว”ริมฝีปากก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยพบไม่เคยเห็นผู้หญิงที่กล้าชื่นชมตัวเองขนาดนี้

ดีนะที่เธอยังมีสิทธิ์นี้

หลังจากนั้น ลี่ถิงเซิ่งก็หยิบโทรศัพท์ส่วนตัวของตนเองขึ้นมา และโทรหาคุณนายลี่

ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย

เสียงของหญิงวัยกลางคนดังเข้ามาให้หูของเขา

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วจนกลายเป็นปมเล็กน้อย แววตาเผยความรังเกียจออกมา “ผมจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะครับว่า ห้ามมายุ่งเรื่องของแอนนาอีก หากผมรู้ว่าคุณเรียกคนของผมไปดูถูกเหยียดหยามอีก อย่าหาว่าผมไม่เห็นแก่ความเป็นแม่ลูกก็แล้วกัน”

คุณนายลี่ตื่นตะลึง มือของเธอสั่นเล็กน้อย “ลี่ถิงเซิ่ง หมายความว่ายังไง！ลูกเป็นลูกชายของแม่ แม่จะไม่เข้าไปยุ่งได้ยังไง？ลูกมีคู่หมั้นอยู่แล้ว และให้ผู้ช่วยผู้หญิงแบบนั้นมานั่งทำงานห้องเดียวกับลูก！แล้วลูกจะให้รั่วยีคิดยังไง！”

เดิมทีเมื่อคุณนายลี่เห็นลี่ถิงเซิ่งโทรศัพท์มาหาก็คิดว่าลูกชายของตนจะโทรมาอธิบาย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมากล่าวโทษตนเอง

เธอโมโหจนโทรศัพท์แทบจะร่วงหล่นพื้น

หลังจากที่ลี่ถิงเซิ่งฟังคุณนายลี่พูดจบ อุณหภูมิที่เผยออกมาจากสายตาก็ลดลง

“คุณอย่าได้คืบเอาศอก คุณให้สวี่รั่วยีมาพักอยู่กับผม ก็ถือว่าผมไว้หน้าคุณมากพอแล้ว แต่หากหล่อนกล้ามาก้าวก่าย ลี่ซื่อกรุ๊ป และเข้ามาวุ่นวายกับการบริหารงานของผม ผมจะไล่เธอออกจากชีวิตของผม สำหรับเรื่องคู่หมั้น？ผมคิดว่าการที่ผมจะแต่งงานกับใครมันก็เป็นเรื่องของผม คงไม่จำเป็นต้องให้คุณมาก้าวก่าย”

ริมฝีปากของคุณนายลี่สั่น：“ลูก ลูก——！แม่จะบอกลูกให้นะลี่ถิงเซิ่ง เมื่อหกปีก่อนรั่วยีเป็นคนช่วยชีวิตลูก！ถ้าหากลูกยังมีความเมตตาอยู่บ้างก็ควรที่จะยอมรับว่าเธอเป็นคู่หมั้นของลูก ไม่ใช่มัวแต่ปกป้องผู้หญิงที่ชื่อแอนนา！”