แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 79

บทที่ 79 เมื่อคืนฟังคำพูดตอนเมาของประธานลี่

หลี่อานมึนงงไปเลย

นี่ประธานลี่จะทำอะไรกันแน่?

ไม่ถูก ไม่ถูก ทำไมประธานลี่ถึงรู้ล่ะว่าวันนี้ผู้ช่วยแอนต้องการพักผ่อน?

แล้วแอนนาก็ไม่ได้มาทำงานนอกสถานที่กับพวกเขาด้วย คงจะไม่ใช่ว่าเมื่อคืนทั้งสองคนคุยวิดีโอคอลกันหรอกนะ……

หลี่อานรีบส่ายหัว แล้วก็เอาความคิดเรื่อยเปื่อยที่อยู่ในหัวสมองสลัดทิ้งไป

“ได้ครับ ประธานลี่”

ไม่รู้จริง ๆ ว่าตอนนี้ตกลงประธานลี่และผู้ช่วยแอนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกัน แม้แต่วันนี้ผู้ช่วยแอนต้องการพักผ่อนก็ยังรู้ชัดเจนดี

หลี่อานส่งข้อความWeChatให้สวี่รั่วฉิงไปข้อความหนึ่ง

“แอนนา ประธานลี่บอกว่าวันนี้คุณสามารถพักผ่อนอยู่บ้านได้ ไม่ต้องไปบริษัท”

ส่ง

หลี่อานคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่อยากจะซุบซิบสักหน่อย จึงส่งไปอีกประโยคว่า

“เมื่อคืนคุณกับประธานลี่เกิดอะไรกันขึ้น? ตกลงพวกคุณพัฒนาไปถึงขั้นไหนกันแล้ว?”

“หลี่อาน ไปได้แล้ว”

หลี่อานรีบเก็บโทรศัพท์ให้เรียบร้อย “มาแล้วครับ ประธานลี่!”

หลี่อานตามอยู่หลังชายหนุ่ม มาถึงห้องอาหารของโรงแรม แอบสังเกตปฏิกิริยาของลี่ถิงเซิ่งไปด้วย แล้วก็เอาเดาว่าเมื่อคืนระหว่างชายหนุ่มกับสวี่รั่วฉิงเกิดอะไรขึ้นด้วย

“ประธานลี่ ทำไมคุณถึงรู้ว่าวันนี้ผู้ช่วยแอนจำเป็นจะต้องพักผ่อนล่ะครับ?”

ลี่ถิงเซิ่งเหล่มองหลี่อานเบา ๆ ทีหนึ่ง “สร่างเมาหรือยัง?”

ชั่วขณะหนึ่ง หลี่อานตั้งสติกลับมาไม่ทัน จึงร้อง“อ๋า”ออกมาคำหนึ่ง

พอผ่านไปสักครู่แล้ว เขาถึงตั้งสติกลับมาได้ ที่แท้ชายหนุ่มกำลังพูดว่าเมื่อวานเขาคออ่อนเมาเหล้าไป

“สร่างแล้วครับ” หลี่อานตอบ

“สร่างแล้วก็ดี อีกเดี๋ยวจัดการเรื่องเนื้อหาธุรกิจที่จะพูดคุยกับประธานหวังให้เรียบร้อย แล้วส่งมาที่ห้องของฉัน” พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็สั่งอาหารกับพนักงานอย่างเย็นชาขึ้นว่า “โจ๊กไข่เยี่ยวม้าและเนื้อไม่ติดมัน ขนมจีบกวางตุ้ง”

……

สวี่รั่วฉิงขยี้ตาเล็กน้อย แล้วบิดขี้เกียจทีหนึ่ง

เมื่อคืนก็ไม่รู้ว่านอนหลับไปตอนไหน สวี่รั่วฉิงแกะสายหูฟังที่พันอยู่รอบคอตัวเองออก แล้วก็พิงหัวเตียงไว้อย่างเหม่อลอยเล็กน้อย

ตอนนี้กี่โมงแล้วนี่? สวี่รั่วฉิงเอาโทรศัพท์ออกมา พอกำลังจะดูเวลา ก็เห็นบันทึกเวลาที่ตัวเองคุยโทรศัพท์กับลี่ถิงเซิ่งเข้า

เก้าชั่วโมง

สวี่รั่วฉิงจ้องมองตัวเลขบนหน้าจอแล้วก็เริ่มเงียบขรึมขึ้นมา เมื่อคืนเธอกับลี่ถิงเซิ่งคุยกันนานขนาดนี้เลยเหรอ?

ปกติเธอนอนน่าจะสงบมากเลยนะ? คงจะไม่ได้ขายหน้าไปใช่ไหม?

สวี่รั่วฉิงสางผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองไปเล็กน้อย แล้วก็เปิดผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง

และก้มหน้าลง แล้วปรับหน้าจอโทรศัพท์ไปที่หน้าเวลา เป็นเวลาสิบโมงแล้วเหรอเนี่ย

ในอพาร์ทเม้นท์เหลือแค่เธอคนเดียวแล้ว สวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานทั้งสองคนได้ไปโรงเรียนแล้ว

สวี่รั่วฉิงถอนหายใจทีหนึ่ง ถ้าตอนนี้จะไปบริษัทก็สายแล้ว หรือไม่กินข้าวก่อนค่อยว่ากันดีกว่า

หลังจากที่ทำอาหารเช้าอย่างง่าย ๆ ไปแล้ว สวี่รั่วฉิงก็ตรวจเช็กข้อความWeChatของตัวเองไปด้วย แล้วก็ฟังข่าวไปด้วย

ข้อความWeChatของหลี่อานโผล่เข้ามาในสายตา

ข้อความแรกทำให้สวี่รั่วฉิงรู้สึกดีใจ กำลังดีเลยเธอไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนสวี่อี้หานและสวี่อี้ฝานมานานแล้ว

แต่ตอนที่เห็นข้อความที่สองนั้น มุมปากของสวี่รั่วฉิงก็กระตุกขึ้นทีหนึ่ง

“ผู้ช่วยหลี่ คุณเป็นคนชอบซุบซิบนินทาขนาดนี้เลยเหรอ?”

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงส่งข้อความนี้เสร็จแล้ว ก็เอาโทรศัพท์วางไว้ข้างหนึ่งไปเรื่อย ในใจกำลังวางแผนอยู่ว่า หลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ก็ไปเดินตลาดแถวนี้สักหน่อย แล้วซื้อขนมที่เด็ก ๆ ชอบสักหน่อย

หลี่อานกำลังกินข้าวเป็นเพื่อนลี่ถิงเซิ่งอยู่

พอโทรศัพท์ดังขึ้นมา เขาก็จ้องมองลี่ถิงเซิ่งทีหนึ่ง พอเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เขาก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดปลดล็อกหน้าจอออก

“ข้อความจากใคร?” ในตอนที่หลี่อานกำลังจะตอบกลับไปนั้น ชายหนุ่มที่รับประทานอาหารอยู่ข้าง ๆ ก็วางตะเกียบที่อยู่ในมือลง แล้วพูดขึ้นเสียงเย็น

หลี่อานยื่นหน้าจอโทรศัพท์ไปอยู่ใต้ตาของลี่ถิงเซิ่ง “ผู้ช่วยแอนครับ”

นิ้วมือเคาะแป้นพิมพ์ไปเบา ๆ “คุณไม่กลัวว่าถ้าประธานลี่รู้แล้วจะว่าคุณเหรอ?”

สวี่รั่วฉิงคิดไปครู่หนึ่ง แล้วทำปากจู๋ขึ้นเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่ไปรายงาน ประธานลี่ก็จะไม่มีทางรู้แน่!”

ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเล็กน้อย แล้วก็เอาโทรศัพท์คืนให้กับหลี่อาน

หลี่อานรับโทรศัพท์มา ในตอนที่กำลังจะดูว่าประธานลี่และสวี่รั่วฉิงคุยอะไรกันบ้าง น้ำเสียงที่ค่อนข้างเย็นของลี่ถิงเซิ่งก็ดังขึ้นมาพอดี

“ปกติแล้วพวกนายพูดคุยกันบ่อย ๆ และความสัมพันธ์ดีกันขนาดนี้เลยเหรอ?”

หลี่อานนิ่งไปครู่หนึ่ง ทำไมเขาถึงรู้สึกว่ามีความหึงหวงอยู่เล็กน้อยล่ะ?

หลี่อานลองสังเกตปฏิกิริยาบนใบหน้าของลี่ถิงเซิ่งอย่างระมัดระวัง

บนใบหน้าของชายหนุ่มยังคงเรียบเฉยอยู่ มองไม่ออกถึงอารมณ์ใด ๆ

แต่ว่าดวงตาดำสนิทที่ปกติแล้วเย็นชา ตอนนี้กลับแหลมคมราวกับนกอินทรีเหยี่ยวตัวหนึ่ง

หลี่อานรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “ประธานลี่ ผมเปล่านะครับ! ผมเห็นผู้ช่วยแอนเป็นเหมือนกับน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเอง ไม่มีความคิดเป็นอื่นอย่างแน่นอน ปกติคุยกัน เราก็คุยแต่เรื่องงานเท่านั้นครับ”

หน้าผากของหลี่อานมีเหงื่อซึมออกมา

ประธานลี่คงจะไม่ได้คิดว่าเขากับผู้ช่วยแอนมีอะไรต่อกันหรอกนะ?

ด้วยมโนธรรม ถึงแม้ว่าเขาจะมีความกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่กล้ามีความคิดอะไรต่อผู้ช่วยแอนแม้แต่นิดเดียวแน่

และที่สำคัญผู้หญิงอย่างผู้ช่วยแอน ก็ไม่ใช่ว่าผู้ชายทั่วไปจะสามารถควบคุมได้ไหวหรอกนะ?

เขาไม่กล้าหรอก

“คิดเป็นน้องสาวแท้ ๆ เหรอ?” ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะขึ้นมาคำหนึ่ง “งั้นนายก็คงโดนเธอขายไปแล้ว ก็ยังไม่รู้ตัวยังมาช่วยเธอนับเงินอีก”

หลี่อาน “……”

ทำไมเขารู้สึกว่าความฉลาดของตัวเองโดนประธานลี่มองข้ามไปนะ?

“ประธานลี่ คุณจะไปไหนครับ?” พอเห็นลี่ถิงเซิ่งลุกขึ้นยืน หลี่อานก็ถามขึ้น

“กลับพักผ่อนที่ห้อง เนื้อหาที่จะพูดคุยธุรกิจกับประธานหวังรีบส่งมาที่ห้องฉันนะ”

ชายหนุ่มทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่ง แล้วก็ออกไปจากห้องอาหาร