แค้นนพิศวาส นิยาย บท 47

"เงินใครจะไม่อยากได้!! แต่ฉันไม่อยากได้..." (เงินของคุณ) อบเชยเกือบหยุดคำพูดตัวเองไม่ทัน พอเธอหยุดได้ หญิงสาวก็เริ่มใช้มารยาหญิงทั้งๆ ที่ไม่เคยใช้มันกับใครมาก่อน

"คุณจะให้ฉันจริงนะ" นิ้วเรียวค่อยๆ เขี่ยแผ่นอกแกร่งเบาๆ

"........." มาเฟียหนุ่มถึงกับงง เหมือนไม่ใช่เธอเลย เพราะเขาเคยโต้วาทีกับเธอมาก็หลายครั้ง

"ก็เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใครนี่คะ ฉันทำความสะอาด แบบนี้เมื่อไรจะได้เงินก้อน" หญิงสาวกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อสิ่งที่กำลังทำอยู่ในตอนนี้ เธอก็เลยพยายามหาคำพูดที่มันดูสวยหรูหน่อย

"แล้วไอ้อิทธิพลมันไม่ให้เธอเลยเหรอ"

"คุณไม่ต้องพูดถึงคนอื่นได้ไหมคะ ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันแค่สองคน" ใบหน้าเรียวงามแนบลงที่แผ่นอกชายหนุ่มเบาๆ

เอือก~ เสียงธานินทร์กลืนน้ำลายลงคอ

"เราเริ่มกันเลยไหม" ความคิดของชายหนุ่มตอนนี้คืออยากจะเผด็จศึกเธออย่างเดียว

"ระ..เริ่ม.. อะไรคะ"

"ก็เรื่องอย่างว่าไง"

"บ้า! ฉันได้ยินว่าพนักงานที่นี่ไม่รับแขกแบบนั้นไม่ใช่หรือคะ"

"พนักงานน่ะใช่ แต่ฉันเป็นเจ้าของจะทำอะไรก็ได้" มือหนาเชยคางเรียวขึ้น พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปหาริมฝีปากอวบอิ่มของเธอช้าๆ

อบเชยรีบเบือนหน้าหนีแบบเอียงอาย "ไม่ได้หรอกค่ะ คุณเป็นเจ้าของนั่นแหละ ยิ่งต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกน้อง"

"ก็ได้.." ธานินทร์รีบเรียกลูกน้องเข้ามา และสั่งให้จัดเตรียมห้องวีไอพีไว้ เขาจะพาเธอไปนั่งดริ้งค์ เพราะถ้าอยู่แบบนี้เธอคงจะมีข้ออ้างอีกมากมาย

ห้องวีไอพี...

"คนอื่นไม่ต้องเข้ามา" พอรู้ว่าเขาเปิดห้องวีไอพีสาวๆ ในคลับนั้นต่างก็มองตาเป็นมัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าของ แต่ทิปก็หนักไม่ใช่เล่น

"จะรอดไหมวะกู" อบเชยกำลังทำใจเพราะตอนนี้เธอเพิ่งจะออกมาจากห้องแต่งตัว

ก๊อก~ ก๊อด~

ประตูห้องนั้นก็ค่อยๆ ถูกเปิดออก โดยลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหน้า

เพล้ง! ช้อนส้อมในมือของธานินทร์ถึงกับร่วงลงพื้น เมื่อมองไปดูคนตัวเล็กที่เพิ่งย่างกรายเข้ามาในห้องนั้น

ปกติเธอก็สวยอยู่แล้ว แต่พอได้แต่งแต้มสีสันและเสื้อผ้าที่โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งมันยิ่งทำให้เธอเด่นขึ้น

อบเชยพยายามจะดึงกระโปรงนั้นลงเพราะมันสั้นมาก ยิ่งดึงเกาะอกที่สวมใส่อยู่ก็ลดลงเหมือนกัน หญิงสาวก็เลยต้องได้หยุด

ขาเรียวค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาเขาแบบช้าๆ แล้วนั่งลงข้างกาย

มือหนากระชากหญิงสาวร่างบางเข้ามากอดไว้ทันทีที่สะโพกงามแตะลงโซฟา

"อุ๊ย.. อย่าเพิ่งใจร้อนสิคะ"

"อย่าเล่นตัวนักเลยน่าาก็รู้ๆ กันอยู่" เขาฝังปลายจมูกลงซอกคอเธอทันทีที่พูดจบ ตามด้วยริมฝีปากและลิ้น เพื่อชิมความหวานจากร่างกายของอีกฝ่าย

สิบห้านาทีผ่านไป...

"ทำไมร้อนรุ่มไปทั้งตัว" ทั้งๆ ที่เครื่องปรับอากาศก็ทำหน้าที่ของมันแบบเย็นเฉียบ และเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ไม่ได้มิดชิดอะไรเลย แต่เหมือนกับอุณหภูมิในร่างกายของเธอเพิ่มขึ้น จนอยากจะถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ออกให้หมด

"จะขึ้นห้องหรือจะเอาตรงนี้" เสียงทุ้มถูกเปล่งออกจากปากผู้ชายตัวโตที่นั่งอยู่ข้างกาย

"คุณหมายความว่ายังไง! คุณเอาอะไรให้ฉันกิน!!" อบเชยรีบลุกขึ้นจากโซฟาตัวนั้นแบบอัตโนมัติ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันต้องมีอะไรเจือปนอยู่ในน้ำส้มแก้วนั้นแน่ เขาถึงอยากให้เธอดื่มนัก

"เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเสือแบบกู" ธานินทร์รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอิทธิพลส่งเธอมาเพื่อยั่วยวน แต่เขาไม่ได้พูดให้น้องชายฟัง เขาแค่อยากจะดูว่าลีลาของเธอสามารถยั่วเขาได้ไหม

อิทธิพลทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ถิ่นทำเลทองที่พวกเขาครอบครองอยู่ แต่ดูเหมือนครั้งนี้มันจะลงทุนมากไป ยอมลงทุนส่งเมียตัวเองเพื่อมายั่วเขา

และมีเหรอที่เสี่ยธานินทร์จะยอมปล่อยไป ในเมื่อมาเสนอตัวให้ถึงที่ เขาก็ต้องจัดให้อยู่แล้ว

"ปล่อย~" เสียงเธอพูดออกไปแผ่วเบามาก เหมือนกับสมองและความรู้สึกมันกำลังขัดแย้งกัน เพราะตอนนี้ความรู้สึกและร่างกายของเธอกำลังต้องการเขามาก...

"ถ้าอยากก็อย่าฝืนสิจ๊ะคนดี" ธานินทร์ค่อยๆ ปลดเนคไทของตัวเองออก ตามด้วยกระดุมเสื้อ จนเผยให้เห็นซิกแพคและอกแน่น ๆ มันช่างยั่วยวนสายตาหญิงสาวยิ่งนัก

ตอนนี้เธอเริ่มจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เพราะยาที่ได้รับเข้าไปมันเยอะมาก

"ใจเย็นๆ จ้าสาวน้อย ยังไม่ถอดกางเกงเลยถ้าเห็นช่วงล่างยิ่งจะอดใจไม่ไหวกว่านี้" มาเฟียหนุ่มไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เขารีบจัดการกับกางเกงตัวเอง

ที่เขากล้าทำกับเธอในห้องวีไอพีแบบนี้ เพราะมีลูกน้องยืนเฝ้าอยู่ด้านหน้าหลายคนคงไม่มีใครกล้าบุกเข้ามาแน่ ถ้าเขาไม่อนุญาต และลูกน้องก็รู้ดีว่าเขากำลังจะทำอะไร