แค้นนพิศวาส นิยาย บท 50

"ในเมื่อคุณไม่เชื่อใจให้ฉันทำงานที่นี่ต่อ..ฉันก็จะไป" หญิงสาวรีบลุกขึ้นพร้อมกับผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่นั้น ที่อบเชยหอบเอาผ้าห่มผืนนั้นไปด้วยเพื่อปิดบังร่างกายเปลือยเปล่า

ตอนนี้เรื่องเสียตัวให้เขามันยังเล็กน้อยเมื่อเทียบกับชีวิตของเธอ หญิงสาวต้องเอาชีวิตรอดให้ได้ก่อน

เขายังยืนมองเธออยู่แบบนั้น ดูว่าเธอจะทำอะไรต่อ

พอลุกขึ้นมาจากเตียง อบเชยก็เดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า ยังไงต้องหาเสื้อผ้าใส่ให้ได้ก่อน มือเรียวเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาแล้วเลือกดูว่าพอมีชุดไหนที่เธอจะใส่ได้บ้าง

อบเชยได้เสื้อเชิ้ตแขนยาวและกางเกงขาสั้นออกมา ก็รีบใส่มันตรงนั้น เพราะไม่อยากเสียเวลาเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ จะได้รีบออกไปจากที่นี่สักที

"จะไปไหน" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินไปที่ประตูห้อง

"ฉันจะกลับ" คนตัวเล็กตอบโดยที่ไม่หันกลับมาเลยด้วยซ้ำ

"ถ้าอยากมีผัวพร้อมกันหลายคน ก็ออกไปสิ"

"คุณ!" หญิงสาวหันกลับมาตะคอกใส่มาเฟียหนุ่ม แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะด่าเขายังไงให้เจ็บแสบ

"หรือไม่เชื่อ?"

"คนเลว!"

"อย่าพูดให้ผัวแบบนั้นสิจ๊ะ ไม่น่ารักเลยนะ"

อบเชยโมโหมากแต่ก็พูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ หญิงสาวเดินกลับมาทิ้งก้นลงที่เตียงอย่างแรง จนเกิดอาการเจ็บเสียดตรงหว่างขา เพราะรอยฉีกขาด แต่เธอก็ไม่แสดงอาการให้เขาเห็น

"คุณจะให้ฉันอยู่ที่นี่ทำไม"

"อยู่เป็นนางบำเรอฉันไง มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ"

"ฉันไม่ต้องการ"

เย็นวันเดียวกันนั้น..

ธานินทร์ปล่อยให้เธออยู่บนห้อง ส่วนเขาลงมานั่งเล่นแบบชิลด์ๆ อยู่ข้างล่าง

"เสี่ยครับ"

"มีอะไร"

"คนของเสี่ยครุฑโทรมาบอกให้เสี่ยไปดูงานที่คลับ"

"แล้วทำไมมันไม่ไปดูเองล่ะ วันนี้กูไม่ว่างไปหรอก" เขาคิดว่าให้เธอพักผ่อนสักหน่อย แล้วจะขึ้นไปเผด็จศึกอีกครั้งแบบไม่มียา แต่พอได้ยินรายงานจากลูกน้องก็ทำให้อารมณ์เสียขึ้นมา

"เห็นบอกว่าทางนั้นเมียไม่ปล่อยให้ออกจากบ้านครับ"

"ฮือ? ฮ่าาาาา" พอได้ฟังเหตุผล..ธานินทร์ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังจนลั่นบ้าน

[ครุฑธาคลับ]

พอถึงเวลาเปิดคลับธานินทร์ก็มานั่งทำหน้าหล่อ เพื่อให้ดูน่าเกรงขามหน่อย

"เสี่ยขาทำไมวันนี้ไม่เรียกเข็มเลยล่ะคะ" เขมมิกานั่งลงด้านข้างของธานินทร์แบบถือวิสาสะ เพราะเธอรู้ดีว่าครุฑคงจะถูกวันหนึ่งจับจนอยู่หมัดแล้ว ก็เลยต้องหาที่เกาะใหม่

"ถึงไม่เรียกก็เห็นมาเองอยู่นี่" ธานินทร์พูดพร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่ม

"เข็มอยากเป็นผู้หญิงของเสี่ยจังเลยทำยังไงถึงจะได้เป็นคะ" ใบหน้างามที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันแนบลงลำตัวชายหนุ่มร่างหนาแบบออดอ้อน

"หมายความว่ายังไง"

"ไม่มีอะไรค่ะ เข็มล้อเล่น เสี่ยดื่มนะ" เขมมิกาพูดไปแค่โยนหินถามทาง เผื่อเขาสนใจจะเลี้ยงดูเป็นตัวเป็นตน

สองชั่วโมงผ่านไป..

"ออกไป!!"

"ทำเป็นดัดจริตไล่ผัว ทีเมื่อคืนขย่มแทบหักคา"

"ไอ้เสี่ยบ้ากาม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะฉันจะแจ้งความตำรวจมาจับแก!!"

"ค่อยแจ้งได้ไหม ขอขึ้นสวรรค์ก่อน" แค่ตำรวจเขาไม่เคยนึกกลัวอยู่แล้ว และคงไม่มีตำรวจคนไหนที่จะกล้ามาทำคดีของพวกเขาแน่

"กรี๊ดดดด!" หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อมือหนาแตะลงที่น้องสาว

"นูนได้ใจเสี่ยมาก โอ้แม่เจ้าประคุณรุนช่องเอ้ยตัวแค่นี้เอามาจากไหนบ้างเนี่ย"

"ไอ้เลว!! เอามือแกออกไปนะ"

"ไหนเขาบอกว่าถ้าอยากจะรู้ว่าข้างล่างใหญ่แค่ไหน ให้ดูข้างบนไง..โกหกนี่หว่า" เขาหมายถึงว่าหน้าผากเธอไม่เห็นโหนกนูนเหมือนข้างล่างเลย

"กรี๊ดดด!!" หญิงสาวได้แต่กรีดร้อง ในเมื่อแรงเธอสู้ไม่ได้ขอใช้เสียงสู้แล้วกัน

"อย่าร้องแรงนักสิจ๊ะเดี๋ยวไอ้พวกข้างนอกมันจะคิดนะ" เขายิ่งห้ามเธอยิ่งกรี๊ดและก็ดิ้นต่อสู้

สองขาพยายามจะถีบร่างของอีกฝ่ายออก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านเลย

"ดิ้นมาเลยจ้าเปลี่ยนรสชาติบ้าง" เพราะเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนปฏิเสธแบบนี้

"ฉันเกลียดแก! ไอ้เสี่ยบ้ากามปล่อยฉันนะ!!"

"เกลียดเหรอจ๊ะ ถ้าเสียวอย่าครางแล้วกัน" ธานินทร์ไม่ลีลาแล้วเพราะดูเหมือนว่าเธอจะไม่เล่นด้วย ก็เลยรีบรูดซิบลงแล้วควักเจ้ามังกรที่มันแข็งมากจนปวดลำออกมา แล้วค่อยๆ ส่งมันเข้าไปในร่างกายของเธอ

"โอ้ยย เจ็บ!" แผลเก่ายังระบม แต่ตอนนี้ถูกเขากระตุ้นอีกครั้ง แถมยังไม่มีน้ำหล่อลื่นออกมาช่วย เพราะเธอไม่ได้มีอารมณ์ร่วมอะไรกับเขาเลยนอกจากความกลัว

"อื้อ เจ็บ ปล่อย! " ยิ่งเธอดิ้นรนเขาก็ยิ่งใช้แรงกระแทกหนักหน่วงขึ้น