แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 86

สี่เดือนต่อมา...

ปี๊บๆๆ

"ใครมาคะเนี่ย"

"สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง"

"ได้ค่ะคุณฟ้า"

เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา

"ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับ"

"สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว"

"อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้"

"แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ"

"เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ"

"...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?"

"เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า"

"ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ

"ครับๆ"

ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่

"ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ

( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพียงกางเกงวอร์มตัวเดียว )

"ไอ้ชิน ไอ้ชิน"

"อึก อ้วกก!!"

ตรีศูลก้มตัวลงไปสะกิดขาของเพื่อนสนิท ทว่าชินกรณ์กับลุกพรวดพราดขึ้นมาแล้วอาเจียนใส่เสื้อของตรีศูลจนเปียก แล้วคว้าร่างกำยำให้นอนลงบนเตียงจากนั้นก็กอดเอาไว้

"อื้ม...เธอหายไปไหนมาทำไมไม่นอนอยู่เป็นเพื่อนฉัน.." เสียงพูดอู้อี้ข้างลำคอทำเอาตรีศูลถึงกับขนลุกซู่ แถมยังรู้สึกเสียวบอกไม่ถูกอีกต่างหาก เพราะไม่เคยใกล้ชิดใครขนาดนี้มาก่อนแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็ตาม

"อะ ไอ้ชิน มึงลืมตาขึ้นมองก่อนกูไม่ใช่เมียมึง"

"โห่ไอ้เหี้ย กูก็ว่าทำไมเมียตัวใหญ่จัง!" ชินกรณ์ลืมตาขึ้นมาเห็นตรีศูลนอนอยู่ข้างๆ และคนที่เขากอดอยู่ก็ไม่ใช่ภรรยาของตัวเองจึงรีบผละออกมาด้วยความเร็ว

"มึงเป็นห่าอะไรของมึง อ้วกใส่กูเลอะเสื้อหมดแล้วเนี่ย" ตรีศูลบ่นให้เพื่อนสนิท ก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตที่เปื้อนอ้วกของชินกรณ์ออก

"อืม...กูแพ้ท้องว่ะ สภาพเหี้ยมากเลย"

"ครั้งก่อนมึงหัวเราะกู ครั้งนี้กูสมน้ำหน้ามึงก็แล้วกัน"

"เออ อยากทำอะไรก็ตามใจมึงเลย เสื้อกูอยู่ในตู้มึงไปเอาของกูมาใส่ก่อน"

"อืมๆ แล้วมึงทำไมไม่ใส่กางเกงใส่เสื้อให้มันดีกว่านี้วะทุเรศชิบหาย ค**ดันขากูแถมยังค่อยๆ แข็งอีกต่างหาก กูไม่ได้อยากเป็นเมียมึงนะ"

"หึ! สมน้ำหน้ามัน"

"ว่าแต่คุณตรีศูลแพ้ท้องนานหรือเปล่าคะ?"

"ฉันก็ไม่ได้สังเกตเหมือนกันนะ แต่มันก็จะค่อยๆ ดีขึ้นเอง ค่อยๆ หายไปเอง"

"เกือบๆ ห้าเดือนแล้วล่ะฟ้าฝัน ที่คุณชินกรณ์หายแพ้ท้อง แล้วนี่ไปหาหมอมาหรือยัง?"

"ยังเลยอ่ะ แค่ตรวจรู้ว่าตัวเองท้อง เขายังเป็นแบบนั้นก็เลยยังไม่ได้ไป แต่ก็คิดว่าจะให้ลูกน้องลากเขาไปโรงพยาบาลเร็วๆ นี้แหละ"

"ถึงกับต้องลากเลยหรอ?" ไอวาถาม

"ก็เขาไม่ให้ใครเข้าใกล้เลยอะ ก็เลยคิดว่าต้องทำแบบนั้นแหละเพราะมันเป็นทางเดียวที่จะพาเขาไปได้"

"แล้วนี่เธอก็ต้องพาลูกหมูนอนแยกห้องกับเขาหรอ"

"ใช่ ลูกหมูยิ่งโตก็ยิ่งซน ให้อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก เดี๋ยวได้เป็นลมเป็นแล้งกันพอดี"

"เธอเก่งจังเลยอ่ะเลี้ยงลูกหมูแถมยังท้องอยู่แบบนี้อีกด้วย"

"ฉันก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก ฉันก็แค่ทำหน้าที่ของคนเป็นแม่ ถ้าฉันทำงานบริษัทเหมือนกับเธอฉันก็คงจ้างพี่เลี้ยงมาคอยเลี้ยงลูกหมูเหมือนกับเธอนั่นแหละ"

"แต่เธอเก่งนะ ฉันนี่แทบจะไม่เป็นแม่บ้านแม่เรือนเลย ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วควรจะอยู่ที่บ้าน คอยทำอาหารคอยเลี้ยงลูกคอยปรนนิบัติสามี แบบนี้สิถึงจะถูกต้อง แต่เธอดูฉันสิ โลดโผนไปตรงนั้นทีตรงนี้ที" พูดจบไอวาก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง แต่ก็ยังดีที่ตรีศูลเข้าใจเธอและยอมให้เธอไปทำงานที่บริษัท ส่วนลูกบางครั้งปู่กับย่าก็มารับไปเลี้ยงบางครั้งลุงหมิงก็มารับไปอยู่ด้วย สองพี่น้องก็เลยอยู่ไม่ค่อยติดบ้านเท่าไหร่

"ฉันอยากเก่งบ้าง อยากหาเงินให้ได้เยอะๆ จะได้ไม่ต้องขอเงินใคร"

"อย่าคิดมาก ฉันว่าคุณชินกรณ์อยากให้เธออยู่แบบนี้มากกว่านะ คงไม่อยากให้เธอไปทำงานหรอก"

"อื้ม เขาก็บอกแบบนี้กับฉันนั่นแหละ ไม่อยากให้ฉันไปทำงาน อยากให้ฉันอยู่บ้านเลี้ยงลูกแค่นั้นพอ"