แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 61

พี่ดินยังคงนั่งก้มหน้าเอาแต่เงียบอยู่เหมือนเดิม พอเห็นเขาเผยท่าทีออกมาแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันเริ่มจะเชื่อในคำที่เดเนียลบอกแล้ว

เขาหลอกฉัน....หลอกฉันทุกอย่างจริงๆ

"พี่ดินทำไมถึงใจร้ายกับบัวขนาดนี้ ฮึก...." ฉันกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว "พี่หลอกบัวทำไม ฮึก...."

"ทั้งเรื่องลูก เรื่องผู้หญิง พี่ทำได้ยังไง ฮึก..." ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรไปพี่ดินก็ไม่คิดที่จะพูดหรืออธิบายอะไรเลย เขายังคงก้มหน้าเงียบอยู่อย่างนั้น

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาของตัวเองแล้วเดินหนีเข้าไปในห้องนอน ฉันรีบเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าตัวเอง ใช่ ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะไม่ยอมอยู่กับคนใจร้ายแบบพี่ดินอีกแล้ว

หมับ!

กระเป๋าเสื้อผ้าของฉันถูกพี่ดินแย่งไป

"เก็บเสื้อผ้าทำไม" พี่ดินมองหน้าฉันเหมือนจะไม่ค่อยพอใจฉันสักเท่าไหร่ นี่เขาไม่รู้ตัวจริงๆ เหรอถึงได้ถามออกมาแบบนี้

"เอามานะพี่ดิน ฮึก..." ฉันพยายามดึงกระเป๋าของฉันคืนมาจากมือของพี่ดิน

"ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้นกอบัว"

พูดเสร็จเขาก็โยนกระเป๋าของฉันไปอีกมุมนึงของห้อง แล้วก็ดึงเอวฉันเข้าไปกอด จากนั้นพี่ดินก็นั่งลงตรงปลายเตียงโดยโอบฉันที่กำลังดิ้นตัวอยู่บนตักของเขา

ฉันพยายามแกะมือหนาของพี่ดินที่กำลังกอดเอวฉันออก ยิ่งพี่ดินกอดฉันแน่นมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงกลางใจมากเท่านั้น มันทั้งเจ็บทั้งจุก ไม่รักแล้วจะมารั้งฉันไว้แบบนี้ทำไมกัน

"ปล่อย บัวบอกให้ปล่อยไง ฮึก..."

"คุณรู้อะไรมา มันบอกอะไรกับคุณ" พี่ดินเอ่ยถามฉันเสียงเรียบ น้ำเสียงของเขาเย็นชาขึ้นอีกหลายระดับเมื่อพูดถึงเดเนียล

"พี่ทำอะไรไว้แล้วจะมาถามบัวทำไม พี่น่าจะรู้ดีกว่าบัวนะ ฮึก..."

พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วกำชับกอดฉันแน่นกว่าเดิม

"ขอโทษ...."

พี่ดินพูดคำว่าขอโทษแสดงว่าทั้งหมดมันคือความจริงสินะ ยิ่งคิดได้แบบนี้ฉันยิ่งเจ็บกว่าเดิม ใจมันแตกสลายไปหมดแล้ว

"พี่ดินไม่เคยรักบัว พี่ดินหลอกบัว ฮึก...."

"อยู่กับผมจนกว่าคุณจะคลอดได้ไหม หลังจากนั้นผมจะปล่อยคุณไป"

ฉันหมดคำจะพูดเลย ทำไมเขาถึงใจร้ายได้มากขนาดนี้ นี่เขากล้าพ่นมันออกมาได้ยังไงกัน

"เหตุผลคืออะไรคะ ทำไมถึงต้องรอบัวคลอด ฮึก...."

"....."

"เพราะพี่จะเอาลูกของเราไปแลกกับไอ้หุ้นกับบ่อนอะไรนั่นใช่ไหมพี่ดิน ฮึก..."

"แล้วพี่ยังแอบไปมีอะไรกับคนอื่นทั้งๆ ที่พี่มีบัวแบบที่เดเนียลบอกใช่ไหม ฮึก..."

ถ้ามันไม่ใช่ความจริงฉันก็พร้อมที่จะรับฟัง แต่นี่มันคงเป็นเพราะเขาทำเรื่องพวกนี้จริงๆ สินะ ถึงได้เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเลย

"จำไว้นะพี่ดิน ลูกไม่ใช่สิ่งของ แล้วบัวก็ไม่มีทางยกลูกให้พี่เด็ดขาด ลูกเป็นลูกบัวคนเดียว ฮึก...."

ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี แกะมือของพี่ดินออกแล้วลุกขึ้นเตรียมวิ่งออกจากห้องนอน แต่พี่ดินก็คว้ามือมาจับแขนฉันไว้ได้ก่อน

"ผมขอเวลาก่อนได้ไหม แล้วผมจะบอกทุกอย่างกับคุณ" พี่ดินมองฉันด้วยสีหน้าจริงจัง

"...."

"ไม่ค่ะ ฮึก...ปล่อยบัว"

"กอบัวคุณดื้ออีกแล้วนะ"

"ตอบบัวมาสิ ว่าพี่ดินแอบไปมีอะไรกับคนอื่นจริงๆ ใช่ไหม ฮึก...."

"ผม....."

"หึ!" พี่ดินหัวเราะในลำคอเบาๆ มองหน้าฉันราวกับไม่เชื่อที่ฉันพูด

"มันเป็นเพราะตัวพี่เองทั้งนั้นพี่ดิน พี่ทำให้บัวอยากไปจากพี่เอง"

"ก็ขอโทษแล้วไงวะ!"

"แค่ขอโทษเหรอ แล้วทำไมไม่อธิบายมาล่ะพี่ดิน อธิบายเรื่องทุกอย่างให้บัวเข้าใจ"

"กอบัวคุณอย่าเรื่องมากหน่อยเลย! คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าแม่คุณขายคุณให้กับผม ถ้าคุณไปจากผมก็คิดเอาแล้วกันว่าแม่คุณจะเดือดร้อนหรือเปล่า"

เขายกเรื่องนี้ขึ้นมาขู่ฉันอีกแล้ว ใจคอเขาจะกักขังให้ฉันอยู่เป็นนางบำเรอของเขาไปตลอดสินะ เขาไม่คิดบ้างเลยเหรอว่าฉันต้องรู้สึกเจ็บกับการกระทำของเขามากแค่ไหน

"คุณล้มเลิกความคิดที่จะพาลูกไปจากผมซะกอบัว"

"คุณไม่มีทางหนีผมไปไหนได้ทั้งนั้น ถ้าผมไม่ปล่อยคุณไป"

"พี่ดิน...." ฉันเรียกชื่อพี่ดินเสียงแผ่วเบา ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน

"ผมจะพาคุณไปอยู่ที่บ้านไร่"

"ไม่บัวไม่ไป! "

"ผมกำลังทำเพื่อคุณกับลูกนะบัว เข้าใจกันบ้างดิวะ!"

"ถ้าพี่ดินทำเพื่อบัวเพื่อลูกจริงๆ พี่จะมาอ้างเรื่องเงินทำไม พี่มันก็แค่คนเห็นแก่ตัว"

"เหี้ยเอ้ย อะไรนักหนาวะแม่ง!"

ปัก!

พี่ดินเตะตู้เสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอน ตอนนี้รู้แล้วว่าฉันพลาดเอง พลาดไปจริงๆ พลาดที่ปล่อยให้ตัวเองท้องกับคนอย่างพี่ดิน