ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 105

ชารอนเพิ่งเข้ามาในห้อง ทว่า ใครคนหนึ่งเดินมาเคาะประตู "คุณนายแซคคารี่ครับ ผมซาเวียร์ ฟูลเลอร์ครับ ท่านประธานแซคคารี่โทรให้ผมมาที่นี่”

ชารอนรู้ว่าซาเวียร์เป็นแพทย์ประจำตระกูลแซคคารี่ แต่ไซม่อนเรียกเขามาทำไมกัน?

ชารอนเปิดประตู “คุณหมอซาเวียร์?”

คุณหมอซาเวียร์เผยยิ้มอย่างเป็นสุขและกล่าวคำพูดอย่างสุภาพ “ท่านประธานแซคคารี่บอกผมว่ามือคุณเป็นแผลน่ะครับ เขาขอให้ผมมารักษาคุณ”

ชารอนใจสั่นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ไซม่อนผู้มีสีหน้าลำบากใจก่อนหน้านี้ แต่กลับเรียกหมอมาให้ทันทีที่เดินแยกออกไปงั้นเหรอ?

“งั้นฉันคงต้องรบกวนคุณหน่อยแล้วล่ะค่ะ” เธอกล่าวพร้อมเปิดประตูให้คุณหมอเข้ามา

"ไม่ต้องห่วงครับ มันเป็นงานของผมอยู่แล้ว”

ทว่า ทันทีที่เซบาสเตียนได้ยินว่าแม่ของเขาถูกกาแฟลวกมือ เขาจึงปล่อยการบ้านทิ้งไว้และวิ่งไปหาแม่ทันที “แม่ครับ มือแม่เจ็บได้ยังไงครับ?” เด็กน้อยมองดูมือที่บวมของชารอนอย่างเศร้า ๆ เขาก้มหน้าแล้วเป่ามือแม่ของตัวเอง “เจ็บมากเลยใช่ไหมครับแม่?”

"ไม่เป็นไรจ่ะ แม่บังเอิญทำน้ำร้อนลวกมือตัวเองน่ะ”

คุณหมอซาเวียร์ช่วยทำความสะอาดแผลและทายาก่อนพันผ้าพันแผลให้ชารอน

“เอาล่ะ ในอีกสองสามวันข้างหน้า อย่าปล่อยให้มือของคุณโดนน้ำนะ ใส่ใจกับอาหารการกินด้วย อย่าทานอาหารหนักไป ผมสั่งยาแก้อักเสบให้คุณแล้ว ทานยาให้ตรงเวลาด้วยนะครับ”

"เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณหมอ”

“ขอบคุณครับ คุณหมอ!” เซบาสเตียนเดินมาเพื่อขอบคุณ หลังจากนั้น เขาก็เดินไปเอายามาให้ชารอน

"ด้วยความยินดีครับ" คุณหมอเผยยิ้มให้พวกเขา “งั้นเดี๋ยวผมไปก่อนนะครับ” หลังจากนั้น เขาก็ยืนขึ้นและนำชุดรักษาพยาบาลไปด้วยในระหว่างที่เดินจากไป

"ดูแลตัวเองด้วยนะคะ" หลังจากชารอนเห็นคุณหมอเดินออกไปทางประตู ทันใดนั้น ชารอนก็นึกขึ้นได้ว่าเธอทิ้งแล็ปท็อปไว้ในรถของไซม่อน

ชารอนสะบัดมือของโฮเวิร์ดออกจากเธอโดยสัญชาตญาณ เธอหันไปมองเขา "คุณต้องการอะไรกัน?" ชารอนไม่ต้องการให้ไซม่อนโกรธเธออีกเพราะโฮเวิร์ดอีก

โฮเวิร์ดยัดมือเข้าไปในกระเป๋าและกัดริมฝีปากเยาะเย้ย “ผมก็แค่อยากรู้ว่ามือของคุณเป็นยังไงบ้าง? เกิดอะไรขึ้นกันล่ะ?”

“ขอบคุณแล้วกันสำหรับความเป็นห่วง ไม่ต้องกังวลหรอก ถ้าอาการบาดเจ็บของฉันแย่ลง ฉันตามหาคุณแน่” ชารอนอยากจะเดินออกไปทันทีที่พูดจบ แต่ทว่า โฮเวิร์ดก็คว้าตัวชารอนเอาไว้อีกครั้ง

ชารอนขมวดคิ้วและตะโกนออกมาอย่างทนไม่ไหว “อยากพูดอะไรก็พูดออกมา ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน!” เธอพยายามสะบัดแขนออก แต่ก็ล้มเหลว ชารอนกำมือเอาไว้แน่น

โฮเวิร์ดคว้าไหล่ของชารอนและกดเธอเข้ากับรถ โฮเวิร์ดขมวดคิ้วและเดินเข้ามาใกล้เพื่อถามชารอน "เมื่อไหร่เธอจะออกไปจากบ้านหลังนี้สักที?" เธอจะหย่ากับลุงของผมตอนไหนกันล่ะ?”

ชารอนถูกเขาล้อมไว้ เธอไม่มีทางหนีรอดไปได้ในทันที เธอพลันกล่าวคำพูดออกมาอย่างทนไม่ไหว “ทำไมฉันต้องหย่ากับเขาด้วยล่ะ? ฉันบอกคุณไปก่อนหน้านี้แล้วไง ฉันรักไซม่อน ฉันมีความสุขมากเวลาอยู่กับไซม่อน!”

“อย่ามาโกหก! คุณสองคนแต่งงานกันอย่างถูกกฎหมายเพราะเด็กคนนั้นเท่านั้นแหละ เพราะทั้งหมดที่พวกคุณมีร่วมกันก็คือการนอนด้วยกันคืนเดียวเมื่อห้าปีที่แล้ว! ความรักและความสุขที่ได้จากอะไรแบบนั้นเรียกว่าอะไรกันล่ะ?”