ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 149

ใครคนหนึ่งเดินเข้ามาหาชารอนและปิดปากของเธอเอาไว้ ชารอนไม่สามารถบอกได้เลยว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร แต่เธอสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นชายที่ประหลาดและมีพละกำลังเยอะมาก!

“ไม่นะ... ไม่!” เธอยังคงส่งเสียงต่อต้านในระหว่างที่กำลังผลักมือของอีกฝ่ายออกไป แต่ทว่า เรี่ยวแรงของชารอนพลันลดลงอย่างรวดเร็ว

“เด็กดี เงียบเอาไว้ก่อนนะ...” เสียงที่หยาบกระด้างและแปลกประหลาดดังเข้ามาในหูของชารอน ชารอนสามารถบอกได้เลยว่าเขาต้องมาทำอะไรไม่ดีกับเธอแน่!

ชายคนนี้ใช้มือข้างหนึ่งปิดปากชารอนเอาไว้ พร้อมทั้งใช้อีกมืออีกข้างหนึ่งลากเธอเข้าไปในห้องนอนของโรงแรม

ชารอนถูกเหวี่ยงลงบนเตียง

เธออยากจะลุกขึ้น แต่ทว่า เธอกลับตกใจทันทีที่รู้สึกว่าเรี่ยวแรงหายไปอย่างรวดเร็ว!

เมื่อนอนอยู่บนเตียง ชารอนพลันเงยหน้ามองชายที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาเป็นชายร่างใหญ่ที่ดูเหมือนไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย

“คุณ... คุณเป็นใครกัน? คุณต้องการทำอะไรกับฉัน?” ความหวาดกลัวของชารอนปรากฏขึ้นมาชัดเจนในดวงตาระหว่างที่กำลังหอบ

ชายคนนั้นเผยยิ้มชั่วร้ายให้ชารอน “คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมเป็นใคร” หลังจากนั้น เขาก็หัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็นและพุ่งตัวเข้ามาหาชารอน!

ชารอนใช้กำลังเพียงน้อยนิดของตัวเองเพื่อหลบหนีจากชายคนนั้น แต่ทว่า เมื่อไหรก็ตามชารอนพยายามจะลุกจากเตียง ความตั้งใจในดวงตาของชายตรงหน้านั้นชัดเจน ชารอนรีบตะโกนร้องเสียงดัง “เจ้าคนโรคจิตเอ๊ย!”

ในตอนนี้ ชารอนเข้าใจว่าเธอไม่ได้ป่วยหรือเมาเลย แต่เธอถูกวางยาต่างหาก!

ใครสักคนต้องการทำร้ายเธอ เหมือนกับที่แซลลี่ใส่ร้ายเธอเมื่อห้าปีก่อน! แต่ทว่า ความแตกต่างในตอนนี้คือผู้ชายที่เธอพบนั้นไม่ใช่ไซม่อน!

ชารอนหันกลับมา ทันใดนั้น ชายตรงหน้าก็คว้าขาของเธอเอาไว้และกลับไปอย่างแรง

“คิดจะหนีไปไหนเหรอ คนสวย?” ดูเหมือนว่าชายหยาบคายจะหมดความอดทนแล้ว

“มาเถอะน่า ทำตัวให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ!”

หรือว่าจะเป็นไซม่อน?

ทว่า มันคงเป็นภาพหลอนเพราะเธอคิดถึงเขามากเกินไป...

แต่ทว่า ชารอนก็ไม่สามารถหยุดตะโกนเรียกร่างที่เห็นได้ “ไซม่อน...”

ดวงตาของไซม่อนมืดลงทันทีที่เห็นว่าชารอนถูกชายป่าเถื่อนกดลงบนเตียงเช่นนั้น เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับคว้าชายคนนั้นแล้วซัดเข้าไปที่หน้าอย่างแรง!

“โอ๊ย!” ชายป่าเถื่อนแทบตอบโต้ไซม่อนไม่ได้เลย เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันทีที่ล้มลงกับนอนกับพื้น

“กล้าดียังไงมาแตะต้องตัวผู้หญิงของฉัน?!” ไซม่อนไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้ เขายกเท้าขึ้นแล้วกระทืบหน้าผู้ชายคนนั้นทันที!

“โอ๊ย!” ชายป่าเถื่อนส่งเสียงกรีดร้อง มันเป็นน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนหมูที่กำลังจะถูกฆ่าตาย