ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 259

ทว่า ทันทีที่ไซม่อนกำลังจะวางสาย ชารอนก็พลันกล่าวคำพูดออกมาด้วยความตื่นตระหนก “เดี๋ยวก่อน ฉันมีเรื่องจะพูด!”

“งั้นก็พูดมา!”

แม้ว่าทั้งสองจะคุยโทรศัพท์กัน แต่ทันทีที่ชารอนได้ยินน้ำเสียงที่ทุ้มลึกและเย็นชาของไซม่อน เธอก็สามารถจินตนาการได้เลยว่าใบหน้าของเขาจะเย็นชาขนาดไหน ในตอนนี้ ชารอนยังรู้สึกถึงการคำขู่ของไซม่อนอยู่

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ หลังจากที่เธอตั้งสติได้แล้ว ชารอนพลันกล่าวคำพูด “ฉันอยากเจอคุณ”

"ผมยุ่งอยู่" เขาไม่ได้คิดเลยก่อนที่จะปฏิเสธไปแบบนั้น

ชารอนพลันกังวลว่าไซม่อนจะวางสายอีกครั้ง ด้วยเหตุนั้น เธอจึงรีบพูดขึ้นมา “คุณไม่อยากหย่ากับฉันเหรอ? ถ้าคุณมาพบฉัน ฉันจะยอมเซ็นเอกสารให้”

ไซม่อนไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนนิ่งเงียบ หลังจากนั้น ชารอนก็พลันได้ยินเสียงถอนหายใจของไซม่อนดังผ่านโทรศัพท์

ความเงียบทำให้ชารอนอึดอัดอย่างไม่ต้องสงสัย เขาจะยังปฏิเสธอีกรึเปล่านะ?

ท้ายที่สุด ไซม่อนก็พลันตอบกลับ “งั้นเดี๋ยวผมจะให้ผู้ช่วยจัดตารางเวลาให้ก็แล้วกัน" ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็พลันตัดสายไป

ชารอนไม่เหลือโอกาสที่จะได้พูดอะไรต่ออีกแล้ว เธอจ้องไปยังโทรศัพท์และครุ่นคิด 'เขายุ่งขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?

'หรือว่าเขากำลังยุ่งอยู่กับการจัดการกับยูจีนในแวดวงของธุรกิจอยู่กันนะ?'

ไซม่อนบอกว่าเขาจะขอให้ผู้ช่วยจัดตารางเวลาให้ หมายความว่าเขาขอให้ชารอนรอ และเขาจะโผล่มาให้เธอเห็นหน้าเฉพาะตอนที่เขามีเวลางั้นหรือ?

เฮ้อ... การเจอไซม่อนถือเป็นเรื่องยากสำหรับชารอนไปเลย ผู้ชายคนนี้ไร้เหตุผลสิ้นดี!

ชารอนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาอย่างโกรธจัดพร้อมกับจ้องมองโทรศัพท์ในมือเพื่อระบายความโกรธออกมา

ทว่าา สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทำให้ชารอนรู้สึกปวดหัวอย่างแท้จริง เธอถูกไล่ออกโดยไม่มีเหตุผล แถมเธอยังต้องเก็บสัมภาระและจากไปเลยด้วย

ภายใต้การจ้องมองที่น่าสงสารของเพื่อนร่วมงาน ชารอนจึงรีบเก็บข้าวของและยกกล่องใบใหญ่ออกไป

ในตอนแรก ชารอนพลันคิดว่าเธอได้พบบริษัทที่ดีที่สุดแล้ว ซึ่งเธอจะสามารถทำบางอย่างให้สำเร็จ แต่ทว่า ชารอนก็ไม่ได้คาดคิดเอาไว้เลยว่าเธอจะถูกไล่ออกไปตั้งแต่เนิ่น ๆ แบบนี้ ดูเหมือนเธอจะโชคร้ายไม่น้อยเลย

“ท่านประธานจิมใช่ไหมคะ? ฉันชื่อชารอน ยีนส์นะคะ ฉันอยู่แผนกออกแบบ ฉันมีคำถามค่ะ อันที่จริง ฉันไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่ได้ทำให้คุณขุ่นเคืองเลยด้วย แล้วทำไมคุณถึงไล่ฉันออกล่ะคะ?” ชารอนมองไปยังชายตรงหน้า พูดตามตรง เขาดูไม่เหมือนพี่ชายของยูจีนเลยสักนิด

ทันทีที่จิมได้ยินเช่นนั้น เขาก็มองไปยังผู้หญิงตรงหน้าและกล่าวคำพูดออกมา “คุณคือชารอน ยีนส์งั้นเหรอ? พนักงานที่น้องชายของฉันกำลังดูแลเป็นพิเศษสินะ?”

จิมเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ไม่สิ ฉันควรพูดว่าพนักงานสาวที่ไร้ยางอายและต้องการหว่านเสน่ห์ใส่น้องชายของฉันต่างหาก”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ชารอนแทบล้มลง เธอกลายเป็นพนักงานสาวที่ไร้ยางอายและต้องการหว่านเสน่ห์ใส่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

บางที ยูจีนอาจดูแลและประคบประหงมชารอนมากเกินไป หรือว่ามีข่าวลือเกี่ยวกับชารอนที่กำลังแพร่สะพัดไปทั่วกันแน่?

ทันทีที่มองตรงมายังผู้หญิงตรงหน้า จิมก็พลันกล่าวคำพูดเชิงถากถางออกมา “คุณเป็นแค่คนธรรมดา แถมรูปร่างก็ไม่ได้ดูดีอะไรขนาดนั้น ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเอาความมั่นใจขนาดนั้นมาจากไหนเพื่อหว่านเสน่ห์ใส่ยูจีน”

หือ? กล้าดียังไงถึงมาตัดสินรูปร่างหน้าตาของคนอื่นแบบนี้? หยาบคายมาก!

ชารอนกำหมัดแน่น หลังจากหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ เธอก็พยายามกล่าวคำพูดออกมาอย่างใจเย็นที่สุด “ฉันไม่เคยหว่านเสน่ห์ใส่เขาเลยนะคะ อย่าไปเชื่อข่าวลือไร้สาระอะไรแบบนั้นสิคะ! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ทำไมคุณถึงต้องไล่ฉันออกด้วยล่ะ?"