ไม่มีลูกค้าอยู่ในร้านเลยสักคน ดังนั้น หากชารอนออกจากร้านไปสักพัก มันก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมากนัก นอกจากนี้ เพื่อนร่วมงานของเธอก็อยู่ในร้านด้วย
"เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง มีร้านกาแฟอยู่ตรงหัวมุมถนนด้วยนะ”
ชารอนลางานไปหนึ่งชั่วโมงเพื่อไปดื่มกาแฟกับยูจีนสักถ้วย
ทั้งสองหาที่นั่งในร้านพร้อมกับสั่งกาแฟคนละแก้ว
“ผมขอโทษด้วยนะที่หายไปโดยไม่บอกคุณเลย เป็นห่วงผมงั้นเหรอ?" ยูจีนขดริมฝีปากและกล่าวคำพูดกึ่งติดตลก
“ฉันเห็นข่าวน่ะ ฉันเลยรู้ว่าบริษัทของคุณกำลังมีปัญหา” ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงเข้าใจว่าทำไมยูจีนถึงจากไปโดยไม่พูดอะไร
ยูจีนเลิกคิ้วและพูดกึ่งติดตลกอีกครั้ง “ดูเหมือนว่าคุณกำลังจับตาดูผมอยู่นะเนี่ย”
ชารอนคุ้นเคยกับการที่ยูจีนพูดแบบนี้อยู่แล้ว เธอจงใจทำหน้าเคร่งขรึมและกล่าวคำพูดออกมา “หรือจะให้ฉันไม่ทำแบบนั้นดีล่ะ? หัวหน้าของฉันหายตัวไปทั้งที แถมฉันยังถูกไล่ออกจากบริษัทอีก บอกฉันหน่อยสิว่าทำไมฉันถึงโชคร้ายขนาดนี้ อีกทั้ง ยังมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับคุณอีกเนี้ย?"
ชารอนทำน้ำเสียงราวกับว่ายูจีนเป็นคนมอบงานให้กับเธอ เพราะฉะนั้น ถ้าเขาไม่อยู่ที่นั่น ชารอนก็จะไม่สามารถรักษางานของตัวเองได้
ยูจีนกัดริมฝีปากและเผยยิ้ม ยูจีนทำเหมือนกับว่าเขาจริงจังกับทุกอย่างและพยักหน้า “ผมต้องรับผิดชอบเรื่องนั้นเอง เพราะฉะนั้น เพื่อตอบแทน ถ้าคุณกลับไปทำงาน ผมจะขอให้ฝ่ายการเงินเพิ่มโบนัสให้”
ระหว่างที่ชารอนกำลังจิบกาแฟ ทันทีที่เธอได้ยินเช่นนั้น ชารอนก็พลันเกือบจะถ่มน้ำลายออกมา เธอสำลักและเริ่มไออย่างควบคุมไม่ได้
ทันทีที่เห็นเช่นนั้น ยูจีนจึงรีบหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาแล้วยื่นให้ชารอน หลังจากนั้น เขาก็ตบหลังชารอนและกล่าวคำพูดเชิงติดตลก “มันเป็นแค่โบนัสน่า ทำไมคุณตื่นเต้นขนาดนั้นล่ะ?”
ท้ายที่สุด ชารอนก็สงบสติอารมณ์ลงได้ เธอมองตรงมาที่ยูจีน “คุณบอกว่าจะให้ฉันกลับไปทำงานงั้นเหรอ?” นี่คือสิ่งที่ชารอนเป็นกังวล
“ผมกลับมาแล้วไง แน่นอน คุณก็ต้องกลับมาทำงานเหมือนกัน อันที่จริง พี่ชายของผมเป็นผู้จัดการบริษัทชั่วคราวเท่านั้นเอง เวลาทำงาน ไม่ต้องไปสนใจเขามากหรอก การที่เขาไล่คุณออกไปแบบไม่มีเหตุผลก็แค่ความเข้าใจผิดน่ะ”
ยูจีนหมายความว่าเขาจะกลับมาบริหารบริษัทสาขานี้อีกครั้งงั้นเหรอ? ในขณะเดียวกัน ในตอนนี้ จิมก็ได้ออกไปจากสาขานี้แล้ว เพราะฉะนั้น คำสั่งที่จิมเคยไล่ชารอนออกไปก่อนหน้านี้กลายเป็นโมฆะแล้วงั้นเหรอ?
อันที่จริง ชารอนไม่ค่อยชอบจิมเลย เธอเชื่อใจยูจีน ทว่า ทันทีที่เขาบอกว่าจิมเป็นคนไม่น่าเชื่อถือ มันก็...
ชารอนขมวดคิ้ว เขากำลังพูดถึงโครงการรีสอร์ทน้ำพุร้อนทางทิศตะวันออกของเมืองอยู่งั้นเหรอ?
ชารอนจำได้ว่าไซม่อนเคยบอกว่าเขาต้องต่อสู้กับยูจีนเพื่อโครงการนี้ เขาจะให้เธอรับผิดชอบในโครงการนี้จริง ๆ เหรอ?
ยูจีนกล่าวต่อทันทีที่เห็นชารอนนิ่งเงียบไป “อีกอย่างหนึ่ง ตอนที่คุณออกมาจากบริษัทของผม คุณไม่ได้ทำตามขั้นตอนที่ถูกต้องด้วย เพราะฉะนั้น ผมยังคงเป็นเจ้านายของคุณอยู่ สัญญาจ้างงานที่เราลงนามกันยังคงมีผลบังคับใช้ได้เหมือนเดิม เพราะถ้าคุณไม่กลับไปทำงาน ผมก็จะดำเนินการตามสัญญานะ”
ชารอนตกใจไม่น้อยทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เธอไม่อยากจะเชื่อเลย “คุณ... คุณพูดว่าอะไรนะ?”
ดูเหมือนว่ายูจีนไม่เห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของเธอเลย เขาเอนหลังและกล่าวคำพูดออกมา “ถ้าคุณละเมิดสัญญา คุณยังจำได้ไหมล่ะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น?”
ชารอนเกือบจะพ่นกาแฟออกมาอีกครั้ง หลังจากความวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้น เธอยังคงเป็นพนักงานของเขาอยู่งั้นหรือ?!
ชารอนพลันสังเกตเห็นว่าท่าทีของยูจีนดูมั่นคงและแน่วแน่ไม่น้อย เธอเผยยิ้มออกมา ทันใดนั้น ชารอนก็พลันนึกถึงคำพูดของจิมทันที... พวกป่าเถื่อนเนี่ยนะ?!
เขาไม่ใช่พวกป่าเถื่อนสักหน่อย เขาเป็นเหมือนจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์มากกว่า!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO