ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 295

“เมื่อคืนเธอนอนไม่พอเหรอ? ทำไมขอบตาถึงได้ดำขนาดนั้นล่ะ?" เพื่อนร่วมงานของชารอนถามด้วยน้ำเสียงกังวล

ชารอนกัดริมฝีปากและหัวเราะแห้ง ๆ ออกมา “ก็นอนพออยู่นะ แต่มันก็นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่" เธอกล่าว

ทันทีที่พูดจบ ชารอนสังเกตเห็นไซม่อนกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วยข้างกาย ท่าทีของเขาช่างแข็งกระด้าง ชารอนแอบจ้องมองไซม่อน ในตอนนี้ ไซม่อนดูสุภาพและมีมารยาทดีมาก ช่างไม่เหมือนกับการที่เขาจูบเธอเมื่อคืนนี้เลย!

เขาสามารถหลอกลวงผู้หญิงที่ติดดาวมากมายด้วยรูปลักษณ์แสนหล่อเหลาของเขาได้อย่างง่ายดาย!

ทว่า ชารอนก็เบือนหน้าหนีหลังจากที่แอบชำเลืองมองเขาอีกครั้ง หลังจากนั้น ชารอนก็นั่งลงไปรับประทานอาหารเช้า เธอไม่อยากโต้ตอบกับไซม่อนมากเกินไป

ไซม่อนมาที่นี่เพื่อรับประทานอาหารเช้า เขานั่งลงที่โต๊ะข้าง ๆ หน้าตาอันหล่อเหลาและมีเสน่ห์ของเขาดึงดูดความสนใจของเพื่อนร่วมงานผู้หญิงทุกคน ทว่า ชารอนกลับเป็นเพียงคนเดียวที่ยังก้มหัวรับประทานอาหารต่อไป

ทันใดนั้น ผู้ช่วยของผู้จัดการเฮย์สเข้ามาและกล่าวคำพูด “คุณยีนส์ครับ ผู้จัดการเฮย์สคัดแยกข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับรีสอร์ทเสร็จแล้วครับ เขาต้องการพบคุณที่ห้องทำงานหน่อย"

อันที่จริง ชารอนตั้งใจจะออกไปจากตรงนี้หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เธอรู้สึกกดดันมากเวลาที่ต้องอยู่ที่เดียวกับไซม่อน แซคคารี่

“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" ทันทีที่พูดจบ ชารอนก็ตักข้าวโอ๊ตเข้าปากคำโต

ผู้ช่วยมองดูพนักงานของบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นและถามขึ้น “ตัวแทนของบริษัทคุณอยู่ที่ไหนเหรอครับ? พอดีผู้จัดการเฮย์สเชิญเขาไปที่ห้องทำงานเหมือนกัน"

ตัวแทนของบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นคือโฮเวิร์ด แซคคารี่ แต่ในตอนนี้ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ บางทีเขาอาจยังไม่ตื่นก็ได้

ชารอนแอบคิดว่าผู้จัดการเฮย์สเป็นคนที่ยุติธรรมมาก แม้ว่าบริษัททั้งสองจะเป็นคู่แข่งกัน แต่เขาก็ยังตัดสินใจที่จะแบ่งปันข้อมูลทั้งหมดให้!

“เดี๋ยวผมไปเอง” ไซม่อนกล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“เยี่ยมเลยครับ ท่านประธานแซคคารี่และคุณยีนส์ ตามผมมาได้เลยครับ" ผู้ช่วยกล่าวพร้อมเดินนำทั้งสอง

ชารอนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเบือนหน้าไปมองทางด้านข้าง กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของไซม่อนกระจายอยู่ทั่วลิฟต์ที่คับแคบ...

ภายในลิฟต์ทำให้ชารอนรู้สึกกดดันไม่น้อย

ทันใดนั้น ลิฟต์ก็สั่นและกำลังขึ้น แต่แล้ว มันก็กลับร่วงและหยุดลง!

"อ้าย อ้าย อ้าย!" ชารอนโพล่งออกมาด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหัน เธอสูญเสียการทรงตัวและกำลังจะล้มลง แต่ทว่า ไซม่อนใช้แขนของตัวเองโอบรอบเอวของชารอนเอาไว้ไม่ให้ล้ม!

ลิฟต์ที่กำลังลงหยุดลงกะทันหัน ทันใดนั้น แสงเหนือหัวของทั้งสองก็ดับลง ทันใดนั้น ทั้งสองพลันห้อมล้อมไปด้วยความมืด!

“อ้าย!” ชารอนตะโกนออกมาพร้อมกับมุดตัวเข้าไปในอ้อมแขนของไซม่อนทันที เธอกอดเขาเอาไว้แน่น ชารอนไม่กลัวความมืด แต่เธอกลัวการติดอยู่ในที่มืดและคับแคบเช่นนี้ ชารอนรู้สึกว่าตัวเองหายใจลำบากมาก

ไซม่อนสังเกตเห็นว่าชารอนกำลังสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขน เธอคงจะตกใจกลัวมาก เพราะฉะนั้น ไซม่อนจึงโอบแขนของชารอนเอาไว้แน่น หลังจากนั้น ไซม่อนก็ใช้มือตบหลังของชารอนเบา ๆ ตามสัญชาตญาณ “ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่แล้ว” ไซม่อนกล่าว