ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 312

เซบาสเตียนบอกว่าเขาอยากรับประทานพาสต้า ไซม่อนจึงพาพวกเขาไปที่ร้านอาหารพาสต้าและเลือกเป็นห้องส่วนตัว

ชารอนรู้สึกว่าเธอเริ่มหิวแล้ว ชารอนจึงสั่งคาร์โบนาร่าให้ตัวเอง เธอพยายามหลีกเลี่ยงอาหารรสเผ็ด

ไรลีย์สั่งทุกอย่างที่มีในเมนู เมื่อรู้ว่าไซม่อนกำลังเลือกอาหารให้ เธอก็ควรจะเลือกสั่งเองสักหน่อยไหม?

ชารอนรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยที่ไรลีย์มาด้วย มิฉะนั้น เธอจะต้องนั่งทานอาหารกับไซม่อนและเซบาสเตียนอย่างอึดอัดแน่นอน นั่นเป็นเพราะเธอเพิ่งทำให้ไซม่อนไม่พอใจเมื่อไม่กี่วันก่อน

ชารอนตักพาสต้ามาวางลงบนจานของลูกชายอย่างระมัดระวัง ทว่า ระหว่างนั้นเอง ไซม่อนพลันตักอาหารและน้ำมาวางไว้ที่จานของชารอนโดยที่เธอไม่รู้ตัว

ไรลีย์มองดูทั้งสองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวคำพูดด้วยความหงุดหงิดออกมา “ถ้าฉันรู้ว่าจะต้องเห็นอะไรแบบนี้ ฉันน่าจะพาใครสักคนมาตักอาหารให้ฉันบ้างนะ” การรับประทานอาหารในจานของตัวเองช่างไร้ความหมายเสียนี่กระไร!

ทันใดนั้น ชารอนพลันสังเกตเห็นว่าไซม่อนเอาแต่หยิบอาหารมาใส่ไว้บนจานของชารอน นั่นเป็นเพราะเธอจดจ่ออยู่กับการดูแลลูกชายจนลืมตักให้ตัวเอง

ชารอนหันไปมองไซม่อน “ฉันตักเองได้ คุณกินได้แล้วแหละค่ะ"

ชายผู้เงียบขรึมกล่าวคำพูดออกมาอย่างอดทน “คุณดูแลลูก ส่วนผมจะดูแลคุณเอง"

“เฮ้! เฮ้! หยุดเลยนะทั้งสองคน! อย่างน้อยก็ช่วยมีน้ำใจแบ่งความรู้สึกมาให้ฉันบ้างสิ อย่าทำกับว่าฉันเป็นเหมือนอากาศแบบนี้สิ!”

ไรลีย์ท้วงขึ้นมาทันที นอกเหนือจากการใช้ประโยชน์จากไซม่อนแล้ว เป้าหมายอื่นของไรลีย์คือการป้องกันไม่ให้เขาเข้าใกล้ชารอน ดูนั่นสิ! เขาต้องกำลังหว่านเสน่ห์ใส่ชารอนอยู่แน่ ๆ!

ชารอนมองไปยังไซม่อนอย่างเชื่องช้าและกระแอมออกมา “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ” ชารอนไม่ใช่เด็กแล้ว

ดวงตาสีดำสนิทของเซบาสเตียนขยับไปมาอย่างสดใส เขามองไปที่แม่และพ่อข้างกาย ท้ายที่สุด พ่อกับแม่ก็มานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน เขารอโอกาสนี้มานานแล้ว

“แม่ครับ พ่อพยายามทำตัวดีอยู่นะครับ ถ้าแม่ปฏิเสธ พ่อต้องอกหักแน่”

ชารอนมองดูชายหนุ่มรูปงามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันเจ็บปวดหรืออกหักหรอก

ชารอนวางชิ้นเนื้อบนจานของเซบาสเตียน “ตั้งใจกินเถอะจ้ะลูกรัก ระวังร้อนด้วยนะ"

ทว่า ในตอนนั้นเอง เซบาสเตียนหยิบชิ้นเนื้อขึ้นมาแล้ววางลงบนจานของไซม่อนโดยไม่คาดคิด “พ่อครับ แม่เอานี่มาให้ พ่อกินได้แล้ว"

ชารอนจ้องไปที่เซบาสเตียน หลังจากนั้น เธอก็มองดูไซม่อนหั่นชิ้นเนื้อและนำเข้าปาก

ทันใดนั้น ไซม่อนเอื้อมมือมาจับที่แขนของชารอน เขากล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “เธอเป็นผู้หญิงของผมนะครับ ใครบอกกันว่ามันไม่ใช่เรื่องของผมกันเล่า?”

ชารอนตื่นตระหนกและรีบดึงมือกลับตามสัญชาตญาณ ทว่า ด้วยกำลังของไซม่อนที่กระชับรอบมือของเธอ มันไม่มีทางที่เธอจะหลุดพ้นได้เลย

“ฉัน... ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณสักหน่อย! หยุดพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้สักทีสิ!” ชารอนกล่าวด้วยความอับอาย

“แม่ครับ ไม่ต้องอายหรอกครับ ผมอยากให้แม่กลับมาหาพ่อเหมือนกัน พ่อบอกผมว่าเขาแค่หมั้นกับผู้หญิงคนนั้น พวกเขาไม่ได้จะแต่งงานกันสักหน่อย"

คำพูดของเซบาสเตียนทำให้บรรยากาศรอบตัวดูอึดอัดมากขึ้นไปอีก ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด

ชารอนมองไซม่อนอย่างไม่เชื่อสายตา เธอไม่รู้เลยว่าคำพูดของลูกชายเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน

ไซม่อน แซคคารี่เพิ่งหมั้นหมายกับซัมเมอร์ กาเบรียลโดยที่ไม่มีแผนจะแต่งงานกับเธอเนี่ยนะ?

ชารอนควรจะเชื่ออะไรแบบนี้งั้นหรือ?