ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 317

แล้วใครเป็นคนส่งข้อความนี้ให้ชารอนกัน?

ไซม่อนหรี่ตาลงและจดจำตัวเลข หลังจากนั้น เขาก็ส่งข้อความไปหาแฟรงกี้เพื่อให้เขาตรวจสอบ

หลังจากนั้น ไซม่อนก็ลบข้อความถึงเธอทิ้ง มันไม่ต่างอะไรกับข้อความสแปมเลย

ในขณะเดียวกัน มีรถคันหนึ่งจอดอยู่บนถนนไม่ไกลจากคอนโดของไซม่อนมากนัก มันจอดอยู่ที่นี่ตั้งแต่ชารอนตามไซม่อนเข้าไปในคอนโดก่อนหน้านี้แล้ว

ภายในรถ โฮเวิร์ดจ้องมองไปที่ประตูทางเข้าอย่างเย็นชา ตอนนี้ดึกมากแล้ว แถมฝนก็หยุดตกแล้วด้วย แต่ทว่า ชารอนยังไม่ออกมาเลยหลังจากที่เข้าไปข้างในเลย!

เธอตั้งใจจะค้างคืนที่นี่งั้นหรือ? เธอจะนอนค้างกับลุงไซม่อนงั้นหรือ?

ผู้ชายและผู้หญิงอยู่ด้วยกันในพื้นที่ปิด ถ้าพวกเขาทั้งสองบอกว่าไม่ได้ทำอะไรกันเลย ใครจะไปเชื่อกันล่ะ?

สรุปแล้ว ชารอนปฏิเสธที่จะกลับไปคบกับโฮเวิร์ดเพราะเธอยังมีความรู้ให้กับลุงไซม่อนอยู่!

ความเกรี้ยวโกรธกำลังปะทุอยู่ในอกของโฮเวิร์ด ดังนั้น เขาจึงส่งข้อความไปหาชารอนด้วยโทสะ โฮเวิร์ดต้องการเตือนเธอว่าอย่าเล่นกับไฟ มิฉะนั้น เธออาจโดนไฟคลอกตายเอาได้ ชารอนมิอาจมีอนาคตที่ดีกับลุงไซม่อนได้แน่ ในตอนนั้น เธอเพียงแต่กำลังทำให้ชีวิตของตัวเองยุ่งยากขึ้นเท่านั้น

เหมือนทุกครั้ง โฮเวิร์ดไม่เคยได้รับคำตอบจากข้อความที่เขาส่งไปหาชารอนเลย

โฮเวิร์ดจ้องไปที่ตัวอาคารอย่างเยือกเย็น 'ชารอน ยีนส์ ผมจะไม่ยอมให้คุณกลับไปอยู่กับลุงของผมเด็ดขาด!'

ทันใดนั้น เสียงรถสตาร์ทก็ดังขึ้นในคืนที่เงียบสงัด ทันทีที่โฮเวิร์ดเหยียบคันเร่ง รถก็วิ่งไปข้างหน้าทันที

ในตอนเช้า ชารอนตื่นแต่เช้าและทำอาหารเช้าให้ลูกชาย แน่นอน เธอต้องทำให้ไซม่อนและตัวเองด้วย

เมื่อคืนทั้งสามนอนด้วยกัน ในตอนแรก ชารอนคิดว่าเธอจะไม่คุ้นชินกับมัน แต่ทว่า เธอกลับนอนหลับค่อนข้างสนิท บางที มันอาจเป็นเพราะลูกชายอยู่เคียงข้างเธอก็ได้

ในตอนนั้นเอง ชารอนและลูกชายกำลังรับทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหาร ส่วนไซม่อนก็กำลังโทรศัพท์คุยกับใครสักคนอยู่ในห้องนอน เขาดูจะยุ่งตั้งแต่เช้าตรู่

เมื่อเห็นใบหน้าของไซม่อน เพเนโลเป้ก็สะบัดมือของเจ้าตัวเล็กออก เพเนโลเป้ชี้นิ้วไปทางชารอนและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไหนลองสรรหาคำอธิบายดี ๆ มาให้พี่ฟังหน่อยได้ไหม? ว่าทำไมผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ถึงมาค้างคืนที่นี่?”

“เธอเป็นแม่ของผมนะ แม่ไม่ใช่ผู้หญิงไร้ยางอายสักหน่อย! แม่กับพ่อของผมอยู่ด้วยกัน มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?!" ในตอนนี้ เซบาสเตียนกลับมาอยู่ในอ้อมแขนของชารอนแล้ว เขาสบถใส่เพเนโลเป้อย่างโกรธจัด

เพเนโลเป้รู้สึกว่าการจัดการกับเซบาสเตียนเป็นอะไรที่ยากเย็นแสนเข็ญไม่น้อย เธอจ้องไปที่ชารอนอย่างเย็นชาและกัดฟันพูด “หมายความว่าเมื่อคืนเธอนอนที่นี่งั้นสินะ? เธอยังติดต่อกับไซม่อนอยู่ใช่ไหม?”

ชารอนขมวดคิ้วกับคำพูดของเพเนโลเป้ แก้มของเธอยังคงแสบและเจ็บอยู่เลย ระหว่างที่ชารอนกำลังจะพูดออกมา เซบาสเตียนก็อุทานแทรกขึ้นมา “แล้วถ้าแม่กับพ่อของผมนอนด้วยกัน มันเกี่ยวอะไรกับคุณป้าด้วยล่ะครับ?"

“หน้าไม่อาย!” เพเนโลเป้ยกมือขึ้นด้วยความโกรธและกำลังจะตบหน้าชารอนอีกครั้ง แต่ทว่า ไซม่อนกลับคว้ามือของเธอเอาไว้

“อย่าได้แตะต้องเธออีก” น้ำเสียงของไซม่อนฟังดูเย็นชาและเคร่งขรึม

เพเนโลเป้หันศีรษะไปหาไซม่อนและจ้องมองพร้อมกับกล่าวคำพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “ทำไมล่ะ?! พี่ตบนางนี่ไม่ได้เหรอ?! นายหย่ากับเธอแล้วนะ แต่เธอยังอยู่ที่นี่อยู่เลย ทำไมเธอต้องรังควานตามติดนายแบบนี้ด้วยล่ะ? ถ้านายไม่ยอมสอนบทเรียนให้กับผู้หญิงแบบนี้เลย แล้วเธอจะเลิกยุ่งกับนายได้ยังไงกันล่ะ?"