ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 342

รถของไซมอนจอดอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม เนื่องจากบริเวณนั้นมีผู้คนค่อนข้างหนาแน่น

ชารอนตั้งใจที่จะไปรอรับลูกชายของเธอตรงประตูโรงเรียน แต่ไซมอนบอกเธอว่าตรงนั้นมีคนอยู่เยอะเกินไป และเขาไม่อยากให้เธอไปยืนเบียดเสียดกับคนอื่น เขาจึงบอกให้คนขับรถเข้าไปรับลูกชายของพวกเขาแทน

หลังจากนั้นไม่นาน คนขับก็เข้าไปรับลูกชายของพวกเขาออกมา แต่พวกเขากลับเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดิมตามมาด้วย ชารอนคิดว่าเธอคงเป็นเพื่อนร่วมชั้นของลูกชาย

เมื่อชารอนเห็นเด็กหญิง เธอก็เริ่มจินตนาการถึงฉากตอนที่ลูกชายของเธอแก่กว่านี้อีกสองสามปี และพาแฟนสาวกลับมาบ้านเพื่อแนะนำให้พ่อกับแม่ได้รู้จัก

“เพื่อนตัวน้อยของลูกคือใครจ้ะ เซบาสเตียน?”

“แม่ครับ นี่คือซีเลีย เธอนั่งเรียนโต๊ะเดียวกับผม วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ แต่พ่อกับแม่ของเธอยุ่งจนไม่มีเวลาพาเธอไปฉลองครับ ผมขอพาเธอไปฉลองวันเกิดแทนได้ไหมครับแม่?”

กลายเป็นว่ามันคืองานเลี้ยงฉลองวันเกิด ไม่น่าแปลกใจเลยที่วันนี้เด็กชายโทรหาทั้งเธอและไซมอน

“ได้สิจ้ะ แต่ลูกจะต้องบอกพ่อแม่ของเธอก่อน ไม่เช่นนั้นพวกเขาอาจคิดว่าซีเลียหายตัวไป และพวกเขาจะต้องเป็นห่วงเธออย่างแน่นอน”

“สวัสดีค่ะคุณป้า หนูบอกแม่ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าหนูจะไปฉลองวันเกิดกับเซบาสเตียนคืนนี้ และเธอก็ตอบตกลงแล้วค่ะ” น้ำเสียงของซีเลียฟังดูเหมือนเสียงของเด็กผู้หญิงทั่วไป แต่เธอดูเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีเหตุมีผลและว่านอนสอนง่าย

“พ่อแม่ของหนูงานยุ่งทั้งคู่เลยเหรอจ๊ะ?” เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย พวกเขาทำงานอะไรถึงไม่มีแม้กระทั่งเวลาจัดงานวันเกิดให้ลูก?

ดวงตาของซีเลียหรี่ลงเล็กน้อย "ใช่ค่ะ พวกเขาเป็นหมอด้วยกันทั้งคู่ และพวกเขาก็มีคนไข้ที่ต้องดูแลเยอะ พวกเขาเลยไม่มีเวลาที่จะอยู่กับหนู”

ชารอนลูบหัวของซีเลียด้วยความเข้าใจ “พ่อแม่ของหนูเป็นเทวดาและนางฟ้าใช่ไหมล่ะ? ถ้าพวกเขางานยุ่ง วันนี้เราจะเลี้ยงฉลองวันเกิดให้หนูเองนะจ้ะ”

ชารอนบอกให้เด็ก ๆ เข้าไปในรถ แต่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กลับกรีดร้องทันทีที่เธอเห็นไซมอน

ชารอนสังเกตเห็นความเย็นชาบนใบหน้าของไซมอน และมันก็ดูน่ากลัวจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เธอคุ้นเคยกับการแสดงออกที่เยือกเย็นของชายคนนั้นเป็นอย่างดี

ไซมอนเริ่มยิ้มเล็กน้อย แต่มันก็หายไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากได้ยินลูกชายเรียกเขาว่าคนแก่

ทั้งสองคนต่างช่วยกันอุ้มเด็ก ๆ ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปร้านอาหารที่พวกเขาจองไว้ก่อนหน้านี้ เนื่องจากมันเป็นชั่วโมงเร่งด่วน และมีลูกค้าอยู่ในร้านอาหารเป็นจำนวนมาก ทุกสายตาจึงจับจ้องไปที่พวกเขาทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปข้างใน

“ว้าว ช่างเป็นครอบครัวที่ดูมีความสุขจริง ๆ คุณพ่อก็หล่อและคุณแม่ก็สวย! แม้แต่ลูก ๆ ของพวกเขาก็ยังน่ารัก ฉันก็อยากมีลูก ๆ ที่น่ารักน่าชังแบบนี้บ้างจังเลย!”

ทันทีที่ได้เห็นภาพของครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ พวกเขาก็เริ่มอยากหาผู้ชายสักคนมาสร้างครอบครัวด้วย และแน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นก็ต้องหล่อพอ ๆ กับไซม่อนเช่นกัน

ตอนนี้ชารอนเริ่มคุ้นเคยกับการออกไปไหนมาไหนกับไซมอนขึ้นบ้างแล้ว พวกเขามักจะเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้อยู่บ่อยครั้ง และมันก็ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาที่เกิดมาพร้อมกับรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย ตอนนี้พวกเขาดูโดดเด่นมากเกินไปหรือเปล่า?

เธอรีบพาเด็ก ๆ ไปที่มุมส่วนตัวที่พวกเขาจองไว้ก่อนหน้านี้ โดยไม่ต้องการเป็นจุดสนใจของผู้คนรอบข้างอีกต่อไป