ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 36

ในตอนนี้ ดูเหมือนชารอนจะไม่เข้าใจความหมายที่ไซม่อนต้องการจะสื่อเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่า เธอเองก็ไม่อยากคิดอะไรต่ออีกแล้ว หลังจากนั้น ชารอนก็ก้มมองความสกปรกของตัวเองและอดเผยยิ้มออกมาไม่ได้ “งั้นเดี๋ยวฉันขอไปอาบน้ำสักครู่นะคะ”

หลังจากนั้น ชารอนมองดูลูกชายอีกครั้ง “เซบาสเตียนลูกรัก ช่วยแม่ดูแลแขกหน่อยนะจ้ะ”

"ได้ครับ" เซบาสเตียนรีบเดินไปหยิบเกมหมากรุกที่ทั้งสองยังเล่นกับไม่จบมาทันที “คุณลุงครับ พวกเราเล่นต่อจากครั้งที่แล้วดีไหมครับ?”

"เอาสิ" ไซม่อนตอบกลับและพร้อมที่จะเล่นด้วย

ชารอนมองดูทั้งสองด้วยความงุนงง ทั้งคู่ดูเหมือนคุณพ่อและลูกชายจริง ๆ

ทันใดนั้น จิตใจของชารอนเริ่มตึงเครียดขึ้นมา เธอไม่อยากคิดอะไรมากอีกแล้ว หลังจากนั้น ชารอนก็หันกลับมาและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ทันทีที่ชารอนเดินออกมาหลังจากอาบน้ำ เธอก็ได้ยินเสียงเซบาสเตียนร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “รุกฆาต! ผมชนะ! ในที่สุด ผมก็ชนะคุณลุงสักที!”

ชารอนเดินไปยังห้องนั่งเล่นและเห็นลูกชายของตัวเองกำลังกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขในระหว่างที่ไซม่อนเอาแต่กัดริมฝีปาก เขาไม่ได้รู้สึกแย่เลยที่ตัวเองแพ้ แต่กลับตรงกันข้าม ไซม่อนมีอุปนิสัยไม่ต่างอะไรกับสุภาพบุรุษชนชั้นสูงเลย

ทันทีที่เห็นชารอนเดินเข้ามา เซบาสเตียนก็รีบวิ่งไปบอกข่าวดีกับชารอนทันที “แม่ครับ คราวนี้ผมชนะคุณลุงด้วยล่ะ!”

“งั้นเหรอ? ลูกแม่เก่งเกินไปไหนล่ะเนี่ย?”

เซบาสเตียนเผยท่าทีหยิ่งผยองเล็กน้อย “ผมบอกแล้วว่าผมจะต้องชนะคุณลุงแน่!”

“ลูกชนะแล้วก็อย่าขี้โม้ให้มันมากนะ เจ้าลูกชายตัวแสบ” ชารอนเคาะหัวลูกชาย เธอกลัวว่าไซม่อนจะอารมณ์เสีย

ชารอนมองดูไซม่อนและสังเกตเห็นว่าท่าทีของไซม่อนยังคงเหมือนเดิม เขาดูไม่มีความสุขเลย

อันที่จริง มันก็ควรจะเป็นแบบนั้น เขาคงไม่ได้เสียใจที่แพ้เด็กน้อยอย่างเซบาสเตียนหรอกใช่ไหม?

“ทั้งสองคนเล่นกันต่อเลยก็ได้ เดี๋ยวแม่จะเข้าไปเป่าผมให้แห้งก่อน” ชารอนพูดกับไซม่อนและเดินเข้าไปในห้อง

ชารอนนั่งลงที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งและเปิดเครื่องเป่าผมเพื่อเป่าผมยาวสลวยของตัวเองให้แห้ง ทันใดนั้น โครงร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้างหลังชารอน ก่อนที่จะทันได้โต้ตอบ เครื่องเป่าผมในมือของชารอนก็ถูกดึงออกไปแล้ว

ชารอนมองไปยังกระจกโต๊ะเครื่องแป้งด้วยความประหลาดใจ มันสะท้อนให้เห็นถึงร่างที่แข็งแรงและสูงใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่ง เขาถือเครื่องเป่าลมอยู่ในมือและกำลังช่วยชารอนเป่าผมให้แห้งอยู่

ชารอนในตอนนี้รู้สึกเขินอายมากขึ้นกว่าเดิมไปอีก เธอรีบคว้าเครื่องเป่าผมกลับคืนมาทันที "เอ่อ... ฉันเป่าเองได้ค่ะ..."

ทว่า มีรถมาจอดรอไซม่อนอยู่ที่ด้านหน้าแล้ว ระหว่างที่ชารอนเดินไปที่รถ เธอก็พลันชำเลืองมองไซม่อนไปด้วย

ไซม่อนมองดูชารอนนอกรถและกล่าวคำพูดออกมา “เข้ามาสิ”

"ว่าไงนะคะ?" ชารอนรู้สึกสับสน เพราะเธอไม่ได้จะกลับไปที่บริษัทในวันนี้

“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยน่ะ” ไซม่อนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของชารอน

ชารอนสามารถสัมผัสและรู้สึกได้ว่าท่าทีของไซม่อนดูเคร่งขรึมลง

ทันใดนั้น ชารอนก็ขึ้นรถไปด้วยความรู้สึกสงสัย เธอปิดประตูทันที หลังจากนั้น ชารอนก็สังเกตเห็นว่าเหลือเพียงแค่พวกเขาสองคนอยู่ภายในรถเท่านั้น เพราะคนขับและแฟรงกี้ต่างก็กำลังยืนอยู่นอกรถ

ชารอนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย “ท่านประธานแซคคารี่คะ?”

ไซม่อนยื่นเอกสารให้กับชารอน “เซ็นเสียสิ”

ชารอนมองลงไป ด้านหน้าของเอกสารมีเพียงแค่สี่คำเท่านั้น 'ทะเบียนสมรส!'