ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 362

แม้ภายในห้องจะมืดสลัวและมีเพียงแสงไฟริบหรี่ แต่เธอก็คุ้นเคยกับกลิ่นของชายคนนั้นเป็นอย่างดี

จากนั้นเสียงทุ้มลึกของเขาก็รดลงมาบนศีรษะของเธอ "ผมเอง"

ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าเป็นเขา ไซมอน!

หลังจากที่รู้ว่าเป็นเขา ความซึมเศร้าที่เธอแบกรับมาทั้งคืนก็ปะทุขึ้นทันที ราวกับภูเขาไฟระเบิด เธอพูดอย่างเย็นชา "ไปให้พ้น ปล่อยฉัน!"

ชายคนนั้นกดมือของเธอลงบนประตู และเขายังกดทับร่างของเธออีกด้วย เธอก็ไม่สามารถดิ้นรนได้เลย!

ความแตกต่างด้านความแข็งแกร่งระหว่างชายและหญิงทำให้เธอไม่สามารถผลักเขาออกไปได้

ภายใต้แสงสลัว เธอเงยหน้าขึ้นและจ้องมองเขาอย่างโกรธเคือง “ฉันบอกให้ปล่อยฉัน!” เธอรู้สึกอึดอัดใจเมื่อเขาสัมผัสเธอ

ไซมอนมองดูเธอด้วยสีหน้าที่ดูเอาแต่ใจอย่างยิ่ง เขาสัมผัสได้ถึงความโกรธของเธอ แต่เขาก็อารมณ์เสียเช่นกัน และร่างสูงของเขาก็ขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น

กลิ่นอันแรงกล้าของผู้ชายห่อหุ้มเธอเอาไว้ และลมหายใจอันร้อนแรงของเขาก็พัดเข้าหูเธอพร้อมกับเสียงเข้มที่ฟังดูน่ากลัว “คุณบอกว่าคุณกำลังเดทกับยูจีนงั้นเหรอ?”

'นี่เขากำลังตั้งคำถามกับฉันงั้นเหรอ?'

'ช่างน่าขันจริง ๆ เขากล้าสงสัยในตัวฉัน ก่อนที่ฉันจะมีโอกาสได้ถามคำถามเขาด้วยซ้ำ?

“ใช่ ฉันกำลังคบกับเขาอยู่... เอิ่ม!”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ชายคนนั้นก็ไม่สามารถควบคุมความหึงหวงที่พลุ่งพล่านในใจของเขาได้อีกต่อไป และริมฝีปากของเขาก็กดลงบนริมฝีปากของเธออย่างแรง

“อืม อืม...” เธอยังคงพยายามดิ้นรนเพื่อต่อต้าน แต่การจูบที่กักขฬะและป่าเถื่อนกลับทำให้เธอรู้สึกโกรธมากขึ้น

'มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาคิดว่าเราเป็นใคร ถึงกล้ามาทำกับฉันแบบนี้? ฉันดูเป็นคนที่น่าเอาเปรียบขนาดนั้นเลยเหรอ?'

เธอพูดต่อด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยอีกครั้งว่า "บอกฉันมา คุณกำลังพยายามจะแก้แค้นฉันด้วยการทำดีกับฉัน และช่วยชีวิตฉันครั้งแล้วครั้งเล่าใช่หรือเปล่า? คุณพยายามทำให้ฉันตกหลุมรัก แล้วก็ทิ้งฉันไป เพียงเพื่อจะเล่นกับความรู้สึกของฉันใช่ไหม?”

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และกล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ในใจ ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าคุณพยายามจะแก้แค้นแทนพ่อของคุณ...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ชายคนนั้นก็ก้มศีรษะลง และปิดริมฝีปากของเธออีกครั้ง เขาปิดกั้นทุกคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากของเธอ

ชารอนตัวสั่นด้วยความโกรธ และทุบตีเขาด้วยมือของเธอ เขาจับที่ด้านหลังศีรษะของเธอ ในขณะที่ริมฝีปากของเขากดทับเธอ เขาแค่ปิดปากเธอไว้ในท่านั้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป

เขาไม่ยอมปล่อยริมฝีปากที่กดทับเธออยู่จนเธอหยุดทุบเขาด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนแรง แต่เขากลับจับแขนของเธอไว้ และไม่ยอมปล่อยเธอไป

ตอนนี้เธอเหนื่อยและไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อสู้ขัดขืนอีกต่อไปแล้ว เธอพูดอย่างเบื่อหน่ายว่า “คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก คุณจะรังแกฉันด้วยวิธีไหนอีก?”

เขาวางหัวของเธอบนไหล่ของเขา แล้วกอดร่างที่อ่อนนุ่มและบอบบางของเธอเอาไว้ “ผมไม่ได้รังแกคุณ ไม่ได้มองคุณเป็นแค่ของเล่น หรือล้อเล่นกับความรู้สึกของคุณเลย ผมจริงจังกับคุณ”