ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 365

“ชาร์ มานี่เร็ว” ยูจีนยื่นมือออกไปหาเธอ เขายังคงมีสีหน้าอ่อนโยน แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ เขาไม่ชอบเห็นเธออยู่กับไซมอน

“ผมไม่ยอมให้คุณไปหาเขาหรอก!” ไซมอนตะโกนอย่างเย็นชา และพยายามคว้าตัวเธอไว้

อย่างไรก็ตาม คราวนี้เธอตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยการวิ่งไปหายูจีน

ยูจีนดึงเธอไปข้างหลังได้ทันเวลาพอดี และห้ามไซมอนไว้

“ประธานแซคคารี่ พรุ่งนี้คุณจะแต่งงานแล้ว คุณควรรู้ดีแก่ใจว่าไม่ควรล้ำเส้นจนเกินไป หยุดยุ่งวุ่นวายกับชาร์ได้แล้ว อย่างน้อยคุณก็ควรห่วงศักดิ์ศรีของคู่หมั้นคุณบ้าง”

ดูเหมือนว่าไซมอนจะไม่ได้ยินสิ่งที่ยูจีนพูด และยังคงจ้องมองไปที่ชารอน เธอวิ่งหนีเขา และตอนนี้เธอก็หลบอยู่ข้างหลังยูจีน การกระทำของเธอส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาเป็นอย่างมาก

เขาอดไม่ได้ที่จะกำมือแน่น ดวงตาสีดำของเขาหรี่ลงอย่างเย็นชา ขณะที่เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้น “บอกผมมา ว่าคุณจะไปกับผมไหม?”

ชารอนรู้สึกงุนงง เขาต้องการที่จะส่งเธอกลับบ้าน โดยไม่ยอมอธิบายอะไรให้เธอฟังสักอย่าง แล้วทำไมเธอต้องฟังเขาด้วย?

เขามักจะเอาแต่ใจตัวเองอยู่เสมอ โดยคิดว่าทุกคนจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเขา

เธอก้าวออกมาจากด้านหลังยูจีน จากนั้นเธอก็มองหน้าไซมอนแล้วพูดว่า "ฉันไม่เคยพูดสักคำว่าจะไปกับคุณ นอกจากนี้ ฉันมาที่นี่กับยูจีน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะทิ้งเขาไว้คนเดียว"

ใบหน้าของไซมอนดูเคร่งขรึมอย่างน่ากลัว ในขณะนั้น ถ้าปืนอยู่ในมือของเขา เขาคงจะยิงคนทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าเขาไปแล้ว!

เพื่อหยุดปัญหาทุกอย่าง ซัมเมอร์จึงเดินไปยืนหน้าไซมอน แล้วพูดกับพวกเขาว่า "คุณควรไปได้แล้ว อย่าเดินหลงทางอีกล่ะ"

ยูจีนจับมือชารอน เขาพยักหน้าอย่างสุภาพ แล้วพาเธอออกไป

เมื่อเห็นยูจีนพาเธอไป ไซมอนก็ไม่สามารถระงับความโกรธในใจของเขาได้ เขากำลังจะทำอะไรบางอย่าง แต่ซัมเมอร์ยังคงขวางทางเขาอยู่

ยูจีนรู้ว่าเธอไม่ได้พูดความจริง แต่เขาก็ไม่ได้พยายามที่จะคาดคั้นเอาความจริงจากเธอ เขาได้แต่ถอนหายใจ “ช่างมันเถอะ วันนี้คุณคงอารมณ์ไม่ดี เราไม่ต้องไปร่วมมื้อเย็นหรอก กลับโรงแรมกับผมเถอะ”

ชารอนพยักหน้า เธอรู้สึกไม่สบายใจ

พวกเขาขึ้นรถเพื่อกลับโรงแรมทันที เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง จิตใจของเธอยังคงวนเวียนอยู่กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่

'ทำไมไซมอนถึงอยากไป แต่ซัมเมอร์กลับไม่ยอมปล่อยเขา? แถมเธอยังกล้าใช้ปืนเพื่อหยุดเขาอีก พวกเขามีข้อตกลงที่ร้ายแรงต่อกันอย่างนั้นเหรอ?'

เธอรู้สึกว่ามันแปลก เมื่อเธอนึกถึงบทสนทนาของพวกเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่างานแต่งงานในวันพรุ่งนี้จะไม่ราบรื่น

'พวกเขากำลังวางแผนจะทำเรื่องบ้าอะไรกันแน่?'