ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 66

ระหว่างที่ชารอนกำลังอาบน้ำ เธอมัดผมยาวเป็นนางม้าเอาไว้ แถมยังมีผมเปียกสองสามเส้นติดอยู่กลางหน้าผากและด้านข้างใบหน้าของเธอ มันไม่ได้ดูแย่เลย แต่มันทำให้ชารอนดูค่อนข้างเซ็กซี่เสียมากกว่า

ชารอนใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกาย ระหว่างที่ทั้งสองกำลังสบตากัน ใบหน้าของชารอนก็กลายเป็นสีชมพูสดใส ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับ

ไซม่อนจ้องมองมาที่ชารอนโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ในตอนนั้นเอง ไซม่อนรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังเต้นแรง

ชารอนไม่ได้สวมรองเท้า เธอเพิ่งเดินออกมาด้วยเท้าเปล่า นิ้วเท้าของเธอขดงอเพราะความรู้สึกไม่สบายใจ

ชารอนถึงกับรู้สึกมวนท้องทันทีที่เห็นไซม่อนจ้องมองมา 'เราโชว์เรือนร่างเยอะไปหรือเปล่าล่ะเนี่ย?'

แต่ทว่า ชารอนเองก็ไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่ เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่มีทางเลือก...

“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?” ไซม่อนพูดก่อน เสียงของเขาถึงกับแหบแห้ง

“ใช่คะ ฉันอาบเสร็จแล้ว” ชารอนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เธอไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว

"มานี่สิ" ไซม่อนรู้สึกว่ามันตลกดีระหว่างที่เหลือบมองไปยังผู้หญิงขี้อายตรงหน้า

“ฉัน... ขอรบกวนเลขาควินน์ให้ส่งเสื้อผ้ามาให้หน่อยได้ไหม?” เธอกลัวจนไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ไซม่อน

ชารอนไม่ได้ขยับเขยื้อนแม้แต่นิ้วเดียว ด้วยเหตุนั้น ไซม่อนจึงเหลือทางเลือกเดียวเท่านั้นคือเดินเข้าไปหาชารอนด้วยตัวเอง

สรุปแล้ว ไซม่อนแค่ต้องการตรวจดูอาการบาดเจ็บของชารอนเท่านั้น 'เขาไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ?'

ทว่า ในห้องน้ำมีชุดปฐมพยาบาลจัดเตรียมเอาไว้อยู่แล้ว ไซม่อนจึงเดินไปหยิบยาเพื่อมาทาให้ชารอน

"ฉันจะทำเองก็ได้ค่ะ" เธอเอื้อมมือไปหยิบยาแทน ไซม่อนพลันขมวดคิ้ว "อย่าขยับสิ" ท้ายที่สุด ไซม่อนเป็นคนทายาให้ชารอนเอง

ระหว่างที่นิ้วอันเย็นเฉียบไซม่อนสัมผัสถูกผิวของเธอ ร่างกายของชารอนก็สั่นเล็กน้อย เธอกำลังเกร็ง

“อ๊า...” ระหว่างที่ไซม่อนกำลังทายาให้ ชารอนก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว เธอจึงส่งเสียงร้องออกมา