บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 79

"ผมเป็นแค่ผู้รักษาความปลอดภัยเล็กๆครับ เจ้านายไม่อยู่ผมก็ไม่มีอะไรทำครับ พอดีว่าอยากดูไท่เก๊กโบราณของปู่ถัง เลยออกมาดูครับ"หลินฮ่าวหัวเราะฮ่าๆออกมา ไม่ได้มีความเขินใดๆ

"หนุ่มน้อย คุณเคยเรียนไท่เก๊กโบราณไหม?"อยู่ๆปู่ถังก็ถามขึ้นมา

หลินฮ่าวส่ายหน้า จากนั้นพูดว่า"ไม่เคยเรียนครับ แต่เคยเรียนมวยอื่นๆครับ สำหรับวิชาผลักดันมือของไท่เก๊กก็พอรู้ครับ"

"ผลักดันมือ เรามาลองดูกันไหม?"ปู่ถังตาลุกวาว ขึ้นมา มองดูหลินฮ่าว

หลินฮ่าวแตะจมูก สองวันนี้เจอแต่คนที่ชอบต่อสู้ คิดไม่ถึงว่าปู่ถังอายุมากเช่นนี้แล้วก็ยังมีนิสัยชอบเอาชนะคนเหมือนวัยรุ่นเลย

"ได้ครับผม!"หลินฮ่าวยอมรับอย่างง่ายมาก

"มา!'

การผลักดันมือของไท่เก๊กเน้นการผ่อนแรง ออกแรง เทคนิคสี่ตำลึงปาดพันชั่ง เทคนิคแบบนี้เก่งมาก หลินฮ่าวก็อยากจะเรียนรู้จากปู่ถังเหมือนกัน

"ปัง!"

หลินฮ่าวไม่ระวัง สะดุดทันที หลินฮ่าวส่ายหน้า"ผมสู้ปู่ถังไม่ได้ครับ!"

แอบทอดถอนใจว่ากำลังความสามารถของปู่ถังน่ากลัวหรือเกิน คนปกติสู้ปู่ถังไม่ได้อยู่แล้ว

ปู่ถังหัวเราะออกมา เก็บท่ากลับมา"คุณถือว่าดีมากแล้ว อายุยังน้อยอยู่เลยก็ถึงระดับนี้แล้ว คิดว่าอายุถึงสามสิบน่าจะแซงผมได้แล้วนะ"

หลินฮ่าวส่ายหน้า"ผมไม่เคยเรียนไท่เก๊กโบราณ ดังนั้นการผลักดันมือยากที่จะเจริญก้าวหน้าแล้วครับ"

ปู่ถังมองดูหลินฮ่าว รู้ว่าหลินฮ่าวอยากเรียนไท่เก๊กโบราณ แต่การสืบทอดวัฒนธรรมไท่เก๊กโบราณมีกฎระเบียบอย่างหนึ่ง ต้องสืบทอดให้กับคนที่มีศีลธรรมอันดีงามเท่านั้น ส่วนเขายังไม่รู้เนื้อรู้ตัวหลินฮ่าวเลย ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดีคนชั่ว ดังนั้นปู่ถังถึงไม่กล้าสืบทอดให้กับหลินฮ่าว

หลินฮ่าวก็รู้ข้อสงสัยในใจของปู่ถัง ดังนั้นหลินฮ่าวจึงไม่เคยพูดขึ้นมาว่าจะเรียนไท่เก๊กโบราณ

"พอแล้ว หนุ่มชาย ผมจะไปแล้ว!รอมีโอกาสค่อยเจอกันนะ!"ปู่ถังลากับหลินฮ่าวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นออกจากสวนสาธารณะ

ถึงแม้ไม่ได้เรียนไท่เก๊กโบราณจากปู่ถัง แต่กผ็ทำให้หลินฮ่าวมีความเข้าใจต่อการผลักดันมากขึ้น มันก็ถือว่าเป็นผลประโยชน์อย่างหนึ่ง

"วุ้ย นี่มันบอดี้การ์ดของประธานอวี้นี่หว่า ไปไหนมาเนี่ย?"หลินฮ่าวเพิ่งเดินเข้าประตูบริษัท ก็ได้ยินเสียงที่ดูถูกเหยียดหยาม

หลินฮ่าวไม่ได้คิดจะสนใจไอ้เจ้านี่ เดินตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว

"หลินฮ่าว หยุดเดี๋ยวนี้นะ!กูพูดกับมึงอยู่ หูหนวกหรือไงวะ!"โอหยางหงเห็นว่าหลินฮ่าวกล้าจะไม่สนใจเขา ก็โมโหขึ้นมาทันที

เวลานี้คนพวกโจวฉวนพาผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งมา โอหยางหงเห็นว่าเป็นลูกน้องของหลินฮ่าวทั้งนั้น เลยเอ่ยเสียงเย็นชาแล้วไสหัวไป

"หัวหน้า เป็นไรหรือเปล่าครับ?"โจวฉวนมองหลินฮ่าวอย่างเป็นห่วง

หลินฮ่าวตบโจวฉวนทีหนึ่ง พูดด้วยอารมณ์โกรธ"ดูลักษณะฉันสิ เหมือนเป็นไรไหมล่ะ?"

โจวฉวนหัวเราะอิๆ ก็ใช่นะ กำลังความสามารถอย่างหลินฮ่าว อาคารนี้ไม่มีใครสู้เขาได้ เขาไม่ไปสั่งสอนคนอื่นก็เป็นบุญแล้ว

"พอแล้ว กลับไปทำงานกัน!"หลินฮ่าวพูดด้วยรอยยิ้ม

ตั้งแต่ออกจากล็อบบี้ หลินฮ่าวก็มาถึงห้องทำงานของอวี้หยูเฉินโดยตรง พอเข้ามาห้องทำงานก็เห็นสีหน้าที่เศร้าโศกของอวี้หยูเฉิน มองขึ้นไปแล้วเหมือนอารมณ์แย่มาก

"เป็นไร?"หลินฮ่าวเดินเข้าไป ทำเป็นไร้น้ำใจ

"พรุ่งนี้จะเป็นการประชุมคณะกรรมการแล้ว ถึงเวลานั้นฉันกลัวว่าจะสูญเสียอำนาจการตัดสินของบริษัท และจะไม่ใช่ประธานบริษัทอีกต่อไป"อวี้หยูเฉินพูดด้วยเสียงทุ้ม

"นี่เป็นบริษัทที่พ่อฉันก่อตั้งขึ้นมา ฉันทุ่มเทหลายๆอย่างเพื่อมัน ฉันไม่อยากให้มันล่มสลายไปในมือของฉัน"อวี้หยูเฉินพูดด้วยความไม่เต็มใจ

หลินฮ่าวตบหลังของอวี้หยูเฉินเบาๆ พูดด้วยรอยยิ้ม"ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงก็ได้นะ"