Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 10

@ต่างจังหวัด

“ผมจองห้องพักไว้สองห้องนะ คุณก็พักอยู่อีกห้องนึง”

“ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับเบาๆ

“นี่คีย์การ์ด”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับคีย์การ์ดมาแล้วถือกระเป๋าเดินเข้าไปในลิฟท์เพื่อขึ้นด้านบน

“เดี๋ยว”

“คะ?”

“พักผ่อนให้เพียงพอ ตอนเช้าและเย็นจะมีพนักงานโรงแรมเอาอาหารมาให้ ส่วนตอนกลางวันเราก็ไปหากินข้างนอกกัน แต่ถ้าเธออยากจะกินอะไรนอกเหนือนั้นก็ซื้อจากร้านสะดวกซื้อมาเอง”

“ค่ะ”

“แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า”

“ค่ะ แล้วเจอกัน”

จากนั้นฉันก็แตะคีย์การ์ดเข้าห้องพักของตัวเองทันที ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองใส่ตู้อาบน้ำเตรียมตัวที่จะนอนพักเพื่อลุยงานในวันพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่าฉันจะต้องเจออะไรบ้าง งานเป็นแบบไหน คนที่จะมาร่วมงานด้วยเป็นแบบไหน จะคุยง่ายหรือเปล่าก็ไม่รู้

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า พี่หมอก

“ค่ะพี่หมอก”

( เป็นไงบ้างถึงหรือยัง )

“ถึงได้สักพักแล้วค่ะพี่หมอก เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จกำลังจะนอนพักแล้วค่ะ”

( โอเค พี่โทรมาถามแค่นี้แหละ พักเถอะนะไม่ต้องห่วงทางนี้หรอก สองแฝดไม่ได้ดื้ออะไร )

“ฝากดูแลพวกแกด้วยนะคะ เสร็จงานแล้วมายจะรีบกลับ”

( จ้ะ แค่นี้นะ พักผ่อนเถอะฝันดีครับ )

“ฝันดีค่ะ”

ฉันวางสายจากพี่หมอกก่อนจะล้มตัวลงนอน พี่หมอกก็เป็นคนแบบนี้แหละคอยเป็นห่วงเป็นใยฉันตลอดไม่ว่าฉันจะโตแค่ไหน คอยโทรถามอยู่ตลอดว่าฉันเป็นยังไงบ้าง ทำเหมือนกับว่าเรายังเป็นเด็กๆ กันอยู่เลย แต่ในความเป็นจริงตอนนี้เราต่างคนก็โตกันหมดแล้ว

ฉันก็เคยคิดที่อยากจะถามนะว่าทำไมพี่หมอกถึงไม่มีครอบครัว ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาให้ฉันรู้จักและฉันก็ไม่เคยได้ข่าวว่าพี่หมอกชอบใครเลย

แต่มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวซึ่งฉันไม่ควรเข้าไปก้าวก่ายถึงจะเป็นพี่น้องกันแต่ก็ควรเคารพสิทธิความเป็นส่วนตัวของกันและกัน

เพราะตั้งแต่วันนั้นพี่หมอกก็ไม่เคยถามถึงเรื่องที่ฉันเมาแล้วไปมีอะไรกับใครจนท้องอีกเลย

คงไม่อยากตอกย้ำให้ฉันรู้สึกไม่ดี

@เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวและพนักงานของโรงแรมก็เอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้ถึงห้อง

พอกินอิ่มแล้วก็ออกไปรอคุณคินที่หน้าห้อง ฉันไม่อยากไปสายยิ่งรู้ว่าเจ้านายเป็นแบบนี้อีก

@ผ่านไปสักพัก

"ผมนึกว่าคุณยังไม่เสร็จซะอีก"

"ฉันเสร็จตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อก็เลยออกมายืนรอ"

"ไปกันเถอะใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว"

"ค่ะ"

"คุณกินข้าวอิ่มแล้วใช่มั้ย"

"เรียบร้อยแล้วค่ะ"

คุณคินพาฉันไปขึ้นรถของเขาก่อนจะพาฉันออกไปจากโรงแรมมุ่งหน้าไปยังบริษัทแห่งนึง ก่อนที่จะเริ่มการประชุมอย่างเคร่งเครียด

"ทั้งหมดที่ผมกล่าวเป็นเพียง3ใน10ของหุ้นครับ ถ้าคุณตกลงที่จะเจรจาเรื่องนี้ก็เซ็นสัญญาได้เลยครับ"

"ผมอยากดูหน้างานก่อน"

"พรุ่งนี้นะครับ วันนี้ไม่มีพนักงานคนไหนว่างเลย ผมเองก็มีธุระต้องไปทำต่ออีก"

"ได้ครับ ว่าแต่พรุ่งนี้ผมจะต้องไปกับใคร"

"เดี๋ยวผมให้เลขาส่วนตัวของผมพาไปครับ"

"ครับ"

เรื่องที่คุณคินมาเจรจาเป็นเรื่องหุ้นของบริษัทที่เราจะตกลงร่วมเป็นหุ้นส่วนด้วย เป็นการสร้างโรงแรมขนาดใหญ่ที่ติดกับริมทะเล และก็แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายในการสร้างค่อนข้างสูงเลยทีเดียว จึงจำเป็นต้องมีผู้ร่วมลงทุนมากกว่าหนึ่ง และบริษัทของคุณคินก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกนั้น

แต่จะคุณคินตกลงหรือเปล่าก็เป็นอีกเรื่องนึง

"คุณคิน"

"กลับกันเถอะผมไม่เป็นอะไรหรอก"

"ค่ะ คุณมีแผลนะคะ"

"แค่แผลถลอก ผมไม่เป็นไรหรอก"

"คุณไปรอฉันที่ห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบออกไปซื้ออุปกรณ์ทำแผลมาให้ ปล่อยเอาไว้แบบนี้เดี๋ยวจะติดเชื้อเอา"

"....."

"เดี๋ยวฉันไปเคาะประตูห้องเองค่ะ"

"อืม..."

ฉันรีบเดินออกมาซื้ออุปกรณ์ทำแผลที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ กับโรงแรมทันที ก่อนจะรีบขึ้นไปด้านบน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณคินคะ"

แกร้ก!

"หึ้ย!" ฉันรีบเบี่ยงหน้าหลบทันที เพราะคุณคินเล่นใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาเปิดประตู "ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้าให้ดีกว่านี้ล่ะคะ"

"ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จน่ะ เข้ามารอในห้องก่อนสิ"

"....."

"จะเข้ามามั้ย?"

"ขะ เข้าๆ ค่ะ"

นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่คิดจะทำแผลให้กับคุณคินในห้องของเขาเองด้วย แต่ก็นะเขาเจ็บตัวเพราะฉันนี่นา จะไม่มาดูแลเลยก็จะดูเป็นการใจร้ายใจดำมากเกินไป

"นั่งรอก่อน ผมใส่เสื้อผ้าแป๊บนึง"

"ค่ะ"

ฉันพยักหน้ารับก่อนจะหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาเตรียมเอาไว้ ไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังเจ็บแผลอีกหรือเปล่า แต่มีเลือดไหลออกมาเลอะเสื้อสูทของเขา น่าจะเป็นแผลลึกพอสมควรเลย เลือดถึงได้ไหลออกมาขนาดนั้น

วันแรกฉันก็ทำเจ้านายเจ็บตัวแล้ว ละฉันจะต้องเจอกับอะไรอีกบ้างล่ะเนี่ย