Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 52

@เวลาผ่านไป

"จะไม่ไปเยี่ยมหนูพิณหน่อยเหรอลูก?" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในบ้านหลังเลิกงานตามปกติ

"ไม่ครับ" เวคินตอบเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะเดินผ่านผู้เป็นแม่ไป

"หนูพิณเธอน่าสงสารนะลูก" ผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เพราะเป็นคนขี้สงสารอยู่แล้ว

"...." ร่างหนาหยุดเดิน ก่อนจะหันกลับมามองหญิงวัยกลางคน "แม่ก็รู้นะครับว่าผมเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น"

"แม่เข้าใจ แต่ตอนนี้หนูพิณกำลังเจ็บ เธอคงอยากได้กำลังใจมากกว่านะ"

"แต่คงไม่ใช่ผมครับ"

"...." คำพูดของลูกชายทำให้ผู้เป็นแม่ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

เวคินก็มีนิสัยเหมือนกับพ่อของตัวเอง เป็นคนตรงๆ พูดจาฉะฉาน เป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้นไม่มีกลับคำ อะไรที่เขาตัดสินใจที่จะให้เป็นแบบนั้นแล้วก็ไม่มีใครมาเปลี่ยนคำพูดของเขาได้

เหมือนกับที่พ่อของเขาเคยเป็นมาก่อน

"พ่อล่ะครับ?"

"อยู่ในห้องทำงานลูก"

"...." เวคินเดินขึ้นไปด้านบนทันที ก่อนจะตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ

แกร้ก!!

"มีเรื่องอะไรร้อนใจอีกหรือไง ลูกชายตัวดีของฉันถึงได้เข้ามาในห้องสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้อีก"

"ผมแค่จะเข้ามาถามพ่อเรื่องบริษัท"

"อืม.."

"พ่อคุยกับคุณอาหรือยังครับ"

คุณอาที่เวคินพูดถึงคือพ่อของพิณทิพย์ ที่ตกลงเซ็นสัญญาทำบริษัทร่วมกัน แต่มีข้อแม้ว่าเวคินจะต้องแต่งงานกับพิณทิพย์ และถ้าหย่ากันเมื่อไหร่บริษัทจะได้รับความเสียหาย และเวคินต้องเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด

เวคินรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่ามันต้องมีวันนี้ เขาเตรียมตัวเอาไว้แล้วว่าจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้กับบริษัทฝั่งนั้น

เม็ดเงินมันค่อนข้างมากก็จริง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ครอบครัวของเขาต้องเดือดร้อน

"คุยละ"

"คุณอาว่ายังไงบ้างครับ"

"ก็ตามที่ตกลงเอาไว้"

"พ่อคิดยังไงบ้างครับกับเรื่องที่เกิดขึ้น"

"...."

"ผมบอกพ่อตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเราไม่ควรเซ็นสัญญาบ้าบออะไรนี่"

"ก็ฉันคิดว่ามันคงจะได้ลงเอยดีมากกว่านี้" ผู้เป็นพ่อตอบพร้อมกับโยนเอกสารบางอย่างลงตรงหน้าของลูกชาย

"อะไรครับ?"

"เอกสารการยักยอกเงิน"

"ครับ? ใครเป็นคนทำครับ?"

"พ่อของหนูพิณอยากให้เราตกลงเซ็นสัญญาเพื่อที่จะให้เรารับผิดชอบหากเกิดอะไรขึ้นที่บริษัท และถ้าเราถอนตัวหรือทำผิดสัญญาเมื่อไหร่เราจะต้องจ่ายค่าเสียหายให้กับเต็มจำนวน"

"แล้วเกี่ยวอะไรกับการยักยอกเงินครับ?"

"ฉันให้คนที่ไว้ใจได้สืบเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว ฝั่งนั้นต้องการให้เราเป็นแพะกับเรื่องนี้"

"ว่าไงนะครับ!? ทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย"

"ฉันก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะไว้ใจคนผิด"

"ค่ะ"

"ทำไมถึงไม่ให้เธออยู่ฟังด้วยล่ะครับ ผมว่าไม่ต้องไปหรอกอยู่ด้วยกันที่นี่แหละจะได้ช่วยกันเป็นพยาน"

"คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ อยากให้พิณหย่าพิณก็ทำตามที่คุณบอกแล้วไง ทำไมต้องมาหาเรื่องคุณพ่อของพิณด้วย"

"ผมไม่ได้อยากหาเรื่อง และผมก็ไม่ได้หาเรื่องด้วย สิ่งที่ผมทำมันเป็นความจริง และคุณต้องยอมรับมันให้ได้"

"อะไรคะคุณพ่อ?"

"ไม่มีอะไรหรอกลูก"

"ถ้าคุณอาไม่พูดผมพูดเองก็ได้ครับ"

"เวคิน!!"

"อ่า...อย่าเพิ่งทะเลาะกันนะครับ ไปคุยกันที่สถานีตำรวจจะดีกว่า คุยที่นี่คงจะไม่เหมาะ"

"ทำไมต้องไปด้วยคะ พ่อของพิณไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย คุณตำรวจจะมากล่าวหากันเหรอคะ มันไม่ยุติธรรมเลย"

"ทางตำรวจยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะครับ อีกอย่างเราก็ไม่สามารถกล่าวหาใครได้โดยที่ไม่มีหลักฐานนะครับ ถ้าคุณยังพูดแบบนี้อีกคุณเองก็จะโดนข้อหาดูหมิ่นเจ้าพนักงานนะครับ"

"...."

"เชิญคุณตำรวจจัดการได้เลยนะครับ หลักฐานทุกอย่างผมส่งให้เจ้าหน้าที่แล้ว ผมขอตัวครับ"

พูดจบเวคินก็เดินออกมาทันที หลักฐานทุกอย่างที่พ่อของเขามีคงจะทำให้พ่อของพิณทิพย์ดิ้นไม่หลุด และคงไม่มีโอกาสได้ทำงานแบบนี้อีก

และหลังจากนี้ไปก็คงไม่ได้ร่วมทำธุรกิจและมีความสัมพันธ์อะไรกันอีก เรื่องเงินมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ขนาดคนที่พ่อของเวคินไว้ใจมากและรู้จักกันมาหลายสิบปียังทำกันได้ลงคอแบบนี้

และก็ไม่มีใครคิดเลยด้วยว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้

ตอนแรกเวคินก็คิดว่าจะหย่าและชดเชยค่าเสียหายให้กับบริษัทของพ่อเธอ แต่พอเกิดเรื่องแบบนี้แล้วไม่ใช่แค่เขาไม่ต้องชดเชยค่าเสียหายอย่างเดียว เงินที่ถูกยักยอกไปพ่อของพิณทิพย์ก็ต้องชดใช้ให้เขาทั้งหมด