Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 64

@เช้าวันต่อมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้ง แต่ทั้งสองก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย จนถึงตอนนี้ก็เพิ่งจะหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง

แกร้ก!

ประตูห้องถูกเปิดก่อนที่เด็กฝาแฝดสองคนจะจูงมือกันเดินเข้ามา และก็ได้พบว่าผู้เป็นพ่อและแม่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง โดยที่ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้นเดียว

"พ่อกับแม่ยังไม่ตื่นเลยสกาย" สโนว์เอ่ยถามพี่ชายฝาแฝดที่ยืนอยู่ข้างๆ

"ปลุกไหม?" สกายหันไปกระซิบถามน้องสาวฝาแฝดของตัวเอง

"ทำไมพ่อกับแม่ไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ?" สโนว์พูดขึ้นด้วยความสงสัย และก็อยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กวัยนี้

"พ่อกับแม่ร้อนหรือเปล่า" สกายตอบ

"ตอนนี้สายแล้วทำไมพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก" สโนว์พูด พลางมองไปที่ผู้เป็นพ่อกับแม่

"อื้ออ~~" เวคินบิดตัวไปมาเล็กน้อย เพราะได้ยินเสียงพูดอู้อี้อยู่ข้างๆ หู ก่อนจะปรือตาขึ้นแล้วกรอกตามองไปรอบๆ จนกระทั่งได้เห็นลูกๆ ยืนอยู่ข้างเตียง "อือ..มีอะไรหรือเปล่าลูก?"

"ทำไมพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีกคะ แล้วทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้า"

"!!!" พอน้องสโนว์พูดจบเท่านั้นแหละ เวคินก็รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าอกของตัวเองทันที "มะ เมื่อคืนมันร้อนน่ะลูก พ่อก็เลยไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอน"

"ในห้องก็มีแอร์นะคะ ทำไมพ่อถึงไม่เปิด?"

"อ่า...หิวกันหรือยังลูก ป่านนี้ป้าแม่บ้านน่าจะทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ ลงไปกินข้าวกันดีกว่า"

"เราสองคนกินเรียบร้อยแล้วครับ เห็นพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นก็เลยเดินเข้ามาดู"

"อ๋อ...เมื่อคืนแม่นอนดึกน่ะ อย่าเพิ่งมากวนแม่เลยนะให้แม่พักผ่อนก่อน"

"แล้วแม่จะตื่นตอนไหนคะ?"

"พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันสิ"

"อืม..." มายพลิกตัวหันกลับมา ก่อนจะลืมตาขึ้นมอง ทว่าสิ่งที่ปรากฏอยู่ในระยะสายตาของเธอ ทำเอาเธอต้องเบิกตากว้างออกมา "น้องสกาย! น้องสโนว์!"

"แม่ตื่นแล้วค่ะพ่อ"

"หนูสองคนเข้ามาได้ยังไงลูก!?" เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน

"เห็นพ่อกับแม่ตื่นสายเราสองคนก็เลยเข้ามาดูครับ"

"เอ่อ...ไปรอกันข้างนอกก่อนนะเดี๋ยวแม่อาบน้ำเสร็จแล้วจะรีบออกไป"

"ครับ//ค่ะ"

สองแฝดพากันเดินออกไปอย่างว่าง่าย จากนั้นมายก็รีบลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูมาคลุมตัวทันที

"คุณตื่นนานแล้วเหรอ!?"

"ก่อนคุณไม่นาน" เวคินตอบเสียงเรียบ

"ทำไมถึงไม่บอกฉันล่ะ แล้วนี่ลูกๆ เห็นอะไรกันบ้างเนี่ย โอ้ย!!"

"พวกแกไม่ได้สงสัยอะไรหรอก ผมบอกว่าอากาศมันร้อนเราสองคนก็เลยถอดเสื้อผ้านอนกัน"

"บ้าบอ ไปหลอกเด็กแบบนั้นใครจะเชื่อกัน"

"แล้วคุณจะให้ผมพูดยังไงล่ะ"

"เอาล่ะๆ ไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้ากันเถอะจะได้ลงไปข้างล่างกัน"

"ไม่ต่อสักหน่อยเหรอ?"

"นี่คุณ! ในสมองมีแต่เรื่องใต้สะดือจริงๆ" มายแหวใส่คนตรงหน้าพร้อมกับถลึงตาใส่เขา ก่อนจะหันหลังรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

@ผ่านไปสักพัก

"เราจะกลับกันเมื่อไหร่" เธอเอ่ยถามขึ้น เมื่อเวคินเดินออกมาจากห้องน้ำ

"กลับไปไหน?"

"กลับไปที่บ้านของฉันไง หมายถึงไม่ได้พักอยู่ที่นี่แล้วน่ะ"

"บ้านหลังนั้นคุณก็ยกให้พี่ชายของคุณอยู่กับพี่สะใภ้สิ ส่วนคุณกับลูกก็ย้ายมาอยู่กับผม"

พี่ชายของเธอคงจะตกใจอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ ที่เป็นพนักงานบริษัทอยู่ดีๆ กลายไปเป็นผู้บริหารอย่างงงๆ

@เวลาต่อมา

"คุณปู่ขา" น้องสโนว์รีบวิ่งออกไปที่หน้าบ้านเมื่อเห็นชายสูงวัยกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดประจำตัว

"ว่าไงคะหลานสาวปู่"

"คุณปู่หายไปไหนมาคะ ทำไมไม่มาหาเราสองคนบ้างเลย"

"ปู่ไปทำงานมาค่ะ"

"แล้วคุณปู่จะกลับไปทำงานอีกไหมครับ"

"ตอนนี้ยังไม่กลับครับ อยากอยู่เล่นกับเราสองคนก่อน"

"เย้ๆๆ"

"ว่าแต่พ่อกับแม่เราหายไปไหน ทำไมปู่ถึงไม่เห็นเลย?"

"เมื่อเช้าพ่อกับแม่ตื่นสายค่ะคุณปู่"

"เหรอ.."

"ครับ พ่อกับแม่ตื่นสายจนเราสองคนต้องเข้าไปปลุก"

"แล้วเจออะไรบ้าง?"

"ไม่เจออะไรเลยครับ นอกจากพ่อกับแม่ไม่ใส่เสื้อผ้านอนอยู่บนเตียง"

"อ่า..."

คำพูดของสองแฝดทำเอาบอดี้การ์ดที่ได้ยินอดยิ้มออกมาไม่ได้ ส่วนคุณปู่ก็ดีใจเพราะคิดว่าอีกไม่นานก็คงจะได้อุ้มหลานอีกหลายๆ คนในไม่ช้านี้

"เข้าไปเล่นข้างในกันเถอะครับคุณปู่"

"ปะๆ ไปกันสิครับ"

สองแฝดจูงมือชายสูงวัยเข้าไปด้านใน ก่อนจะพากันนั่งเล่นกันอย่างสงบเรียบร้อย ภายใต้สายตาของคุณปู่ที่กำลังหลงใหลหลานน้อยทั้งสองคนนี้