BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 28

ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงโต๊ะเครื่องแป้งกระแทกเข้ากับกำแพงสลับกับเสียงเนื้อหยาบโลนดังกระทบกันเป็นระยะๆ เสียงร้องครวญครางของเพตราดังก้องอยู่ในลำคอเล็กเมื่อแก่นกายกระแทกจุดกระสันซ้ำๆ จนเธอทนไม่ไหว

มากไปกว่านั้นเมื่อเรียวขาเล็กถูกช้อนขึ้นพาดบนแขนแกร่ง ส่งผลให้ความใหญ่โตสอดแทรกเข้าไปลึกกว่าเดิม แม้จะไม่ได้ขยับร่างกายหนักหน่วงอย่างทุกครั้ง

“อ๊าาาาาาา…” เพตราเป็นฝ่ายผละริมฝีปากออกจากโชแปงก่อน เธอต้องการเปล่งเสียงร้องครางระบายความเสียวซ่านที่ได้รับจากคนตัวสูง

“ถอนจูบทำไม” มาเฟียหนุ่มถามในขณะที่สะโพกสอบค่อยๆ เบาแรงลบให้เด็กสาวได้พักหายใจหายคอบ้าง เธอถูกเขาช่วงชิงลมหายใจมากพอสมควร

“ไม่รังเกียจน้ำลายหนูเหรอ”

“เธอรังเกียจน้ำลายฉันไหม”

“…” เพตราส่ายหัวเป็นคำตอบ เธอไม่เคยรู้สึกรังเกียจร่างกายอีกฝ่ายตั้งแต่ร่างกายของเธอยอมรับสัมผัสของเขาง่ายๆ แล้ว

“ฉันก็ไม่จำเป็นต้องรังเกียจอะไรก็ตามที่มาจากเธอ” คำพูดของมาเฟียหนุ่มทำให้ใบหน้าสะสวยแดงเห่อร้อนจนแทบระเบิด น้ำเสียงกระเส่ากับความหมายที่แฝงมากับประโยคเมื่อสักครู่นี้ก็ทำให้เพตราเผลอไผลพาหัวใจลงไปเล่นกับความรู้สึกครั้งนี้ด้วย

โชแปงอุ้มกระเตงคนตัวเล็กกลับมาที่เตียงนอน วางเธอลงบนเตียงแล้วโน้มตัวทาบทับโดยที่แก่นกายยังสอดใส่อยู่ในร่องสวาทเปียกชุ่ม เอวสอบเริ่มขยับอย่างเนิบนาบก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงในเวลาต่อมา

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊าาา…ยะ…อย่าทำแบบนั้น” เพตราบิดเร่าร่างกาย เมื่อนิ้วหนาบดขยี้ติ่งเกสรของเธออย่างหนักหน่วง ในขณะริมฝีปากหนาฉกฉวยปลายถันแล้วดูดดุนมันราวกับเป็นสัตว์ป่าหิวกระหาย

ร่างกายเล็กตอบสนองความการกระทำของเขาด้วยการปล่อยน้ำหวานออกมามากกว่าปกติ ยามที่แก่นกายใหญ่กระแทกกระทั้นอยู่ภายในน้ำหวานที่ชโลมอยู่ทั่วความใหญ่โตก็ไหลหยดลงบนเตียงนอนสีขาว

“อย่าซน” มาเฟียหนุ่มถอนริมฝีปากออกจากปลายถัน แล้วสั่งคนตัวเล็กที่กำลังเลื่อนมือขึ้นมาเขี่ยหัวนมสีชมพูเขาเล่นเหมือนที่เขาชอบทำกับเธอ

“คิดจะทำหนูฝ่ายเดียวเหรอ”

“มีสิทธิ์อวดกะ…” ยังไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะพูดอะไร เพตราก็จัดการยัดนิ้วกลางและนิ้วนางเข้าไปในโพรงปากของเขาจนต้องชะงักไป

“อย่าดื้อ” เด็กสาวยิ้มกริ่มทั้งที่ใบหน้ายังแดงซ่านเพราะแก่นกายยังคงแช่อยู่ในร่องสวาทไม่ยอมขยับสักที โชแปงกระตุกยิ้มเล็กน้อยแล้วดูดนิ้วของเพตราพร้อมกับขยับสะโพกสอบหนักหน่วงจนเธอรีบชักนิ้วออกจากปากเพื่อหวังจะใช้มันดันหน้าท้องแกร่งไม่ให้กระทั้นมาจนลึกเกินไป แต่ยังช้ากว่าคนตัวสูงที่ล็อกทั้งสองนิ้วไว้ด้วยฟันคม เขาออกแรงกัดมันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะ! จะ…เจ็บ หนูเจ็บ” โชแปงแค่นหัวเราะให้ลำคอเบาๆ แล้วจัดการอัดกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องสวาทไม่ยั้งมือ นิ้วเรียวถูกดูดดุนจนรู้สึกเจ็บจี๊ด เธอแสดงสีหน้าเสียวซ่านออกมาก่อนที่ส่งสายตาอ้อนวอนให้อีกฝ่ายยอมปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ

“คิดจะแกล้งฉันอีกไหม”

“เอาแต่ใจ”

“ไม่คิดว่าเวลาเธอแสดงสีหน้าเสียวซ่านมันน่าชวนมองเหรอ…ยิ่งเวลาเธอตอดรัดฉันไปด้วย ส่งเสียงครางไปด้วยมันก็น่าฟังเหมือนกันนะ” คำพูดหยอกล้อของโชแปงถามจะทำให้เพตราแทรกตัวเข้าไปในแผงอกแกร่งด้วยความเขินอาย

“ขะ…ขยับได้ไหม หนูอยากเสร็จแล้ว”

“อยากเสร็จพร้อมฉันเหรอ”

“แปง…” เพตราหลับตาลงแล้วส่งเสียงเรียกชื่อคนตัวสูงอย่างสนิทสนมเป็นการบอกว่าเธอทนไม่ไหวแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหยอกล้อหรือแก่นกายที่ขยายจนคับแน่น เธอทนมันไม่ได้แล้ว

ปึก! ปึก! ปึก!

“…ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปอาบพร้อมกับฉันอีกครั้งเลยแล้วกัน” เพตราทำหน้าบูดบึ้งเมื่อโชแปงถอนแก่นกายที่ยังแข็งชันออกจากร่องสวาทของเธอแล้ววางมันลงบนต้นขาของเธอ ส่งผลให้น้ำเชื้อเปรอะเปื้อนขาเธออย่างเลี่ยงไม่ได้

“เล่นเป็นเด็กไปได้”

“หรือเธออยากจะมีเด็กอยู่ในนี้เองล่ะ” เพตราตัวแข็งทื่อทันทีที่มือหนาลูบวนบริเวณหน้าท้องแบนราบเบาๆ คำพูดของเขาทำให้เพตราถึงกับไปไม่เป็น

“ยะ…อย่าทำอะไรแบบนี้นะ หนูไม่ชอบ”

“แล้วถ้าฉันชอบล่ะ?”

“นะ…หนูยังไม่พร้อม”

“พูดเหมือนถ้าพร้อมเธอจะเป็นแม่ของลูกฉัน” เพตราเงยหน้ามองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏบนใบหน้าแบบฉบับชาวยุโรปก็รู้ได้ทันทีว่าอีกคนกำลังแกล้งให้เธอพูดอะไรน่าขำออกมาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

เพี้ยะ! มือเล็กฟาดลงบนแฝงอกแกร่งอย่างแรงด้วยความเขินอาย แวบแรกเพตราเผลอคิดไปว่าหากว่าอีกฝ่ายคิดแบบนั้นจริงๆ ก็แปลว่าความสัมพันธ์ของเธอกับมันคงคงจะไม่จบแค่คู่นอน

“ใครอยากจะเป็นแม่ของลูกคนที่เกลียดกัน”

“เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นเคยได้ยินไหม”

“จะให้หนูพูดคำว่ารักเหรอ คิดว่าจะหลอกหนูได้เหมือนหลอกเด็กรึไง” เพตราเชิดหน้าประจันหน้ากับคนตัวสูงที่กำลังจ้องมองใบหน้าเธอด้วยรอยยิ้มกวนประสาท

“ถ้าหลอกไม่ได้ เธอคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้…” มาเฟียหนุ่มโน้มใบหน้ากระซิบข้างใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่า มือข้างหนึ่งเลื่อนจับท้ายทอยคนตัวเล็กแล้วขยุ้มเบาๆ ราวกับมันเป็นของเล่น

“…ลูกชายฉันก็คงไม่เข้าออกอยู่ในตัวเธอทุกวันแบบนี้หรอก”