BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 40

มาเฟียหนุ่มเดินจูงมือเด็กสาวร่างบางเข้ามาในเพนต์เฮาส์ของตัวเองโดยที่บรรยากาศน่าอึดอัดระหว่างทั้งสองคนค่อยๆ จางหายไปแต่ก็ยังไม่ดีขึ้นเลยซะทีเดียว ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินขึ้นมายังห้องพักส่วนตัว

“เพย์ขออาบน้ำก่อนนะ”

“เพย์?” มาเฟียหนุ่มทวนคำพูดของหญิงสาวพร้อมกับเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เพราะปกติแล้วเพตราจะใช้สรรพนามอื่นแทนตัวเองกับเขา

“ทำไมเหรอคะ”

“เดินมานี่หน่อย” มาเฟียหนุ่มเดินไปหยิบของบางอย่างจากลิ้นชักเก็บเครื่องประดับในห้องแต่งตัว แล้วเดินกลับมาหย่อนตัวนั่งลงปลายเตียงแล้วออกคำสั่งเสียงเรียบกับคนตัวเล็ก

“มีอะไรเหรอคะ” เพตราที่กลับเดินเข้าไปหาคนตัวสูงที่กลับเข้าสู่โหมดปกติอย่างว่าง่าย แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกดีขึ้นจากเหตุการณ์เมื่อหนึ่งชั่งโมงก่อน

“ฉันทำตรงไหน”

“?” เด็กสาวขมวดคิ้วทำหน้างุนงงกับคำพูดของเขา ก่อนที่เขาจะพูดย้ำขึ้นอีกครั้งแต่ชัดเจนกว่าเดิม

“ฉันทำเธอเจ็บตรงไหนบ้าง”

“มันสำคัญด้วยเหรอคะ”

“แล้วทำไมถึงคิดว่าไม่สำคัญ”

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คงมีบางอย่างที่ทำให้เพย์รู้สึกแบบนั้น”

“ปกติเธอไม่ได้แทนตัวเองแบบนี้นะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยแย้งขึ้นมา เขารู้สึกไม่ค่อยชอบใจหากเธอใช้ชื่อเล่นแทนตัวเองกับเขา

“เหรอคะ”

“เธอใช้คำว่าหนูกับฉัน” โชแปงเลือกที่จะมองข้ามน้ำเสียงที่ทำราวกับว่าไม่รู้หรือจำเรื่องพวกนั้นไม่ได้ของเพตรา ทั้งที่ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง เธอยังใช้คำพวกนั้นกับเขาอยู่เลย

มาเฟียหนุ่มกระตุกแขนเรียวเล็กเบาๆ เพียงแค่นั้นก็ทำให้เธอเซถลานั่งลงบนตักเขา มือหนาโอบเอวเล็กไว้หลวมๆ ก่อนจะยกมือปัดปลายผมออกจากไหล่มน

“แทนตัวเองว่าหนู ฉันชอบแบบนั้น”

“แต่เพย์ไม่ชอบค่ะ” มาเฟียหนุ่มขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเธอ จึงเปลี่ยนเรื่องคุยแทน

“เจ็บตรงไหนบ้าง” มาเฟียหนุ่มเลื่อนมือจับประคองลำคอเล็กหลวมๆ ในจุดที่เขาบันดาลโทสะลงไป

“ไม่เจ็บค่ะ” เพตราปัดมือของโชแปงออกจากลำคอตัวเองอย่างไม่ได้แรงมากนัก เธอไม่ต้องการทำตัวอ่อนแอกับเขาถึงแม้ว่าเขาจะทำเธอแรงมากจนยังรู้สึกเจ็บอยู่ก็ตาม

“โกรธฉันเหรอ”

“ไม่ได้โกรธค่ะ”

“แล้วเป็นอะไร?”

“…” เพตราแค่รู้สึกน้อยใจที่เขายังคงใช้ความรุนแรงกับเธออยู่ราวกับว่าเธอเป็นคนอื่นสำหรับเขา ภายในใจของเด็กสาวคิดแบบนั้น แต่เธอก็ทำได้แค่ส่ายหัวปฏิเสธโดยไม่ยอมบอกความจริงกับเขา

“แต่เธอน้อยใจฉันใช่ไหม” มาเฟียหนุ่มถามออกมาอย่างรู้ทัน เพียงแค่เห็นสายตาตัดพ้อของคนตัวเล็ก เขาก็รู้ทันทีว่าเธอกำลังน้อยใจที่เขาใช้ความรุนแรงกับเธอมากจนเกินไป

เพตราซบหน้าลงบนบ่าแกร่ง เมื่อน้ำตาอุ่นชื้นเริ่มเอ่อคลอรอบดวงตา เพียงแค่ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเปลี่ยนไปราวกับต้องการจะง้อเธอ

“มีอะไร”

“แย่แล้วครับนาย นายใหญ่กับนายหญิงบินมาไทยและตอนนี้ก็นั่งดื่มกาแฟอยู่ข้างล่างครับ” คำพูดของแดร็กทำให้มาเฟียหนุ่มตื่นเต็มตา

“มึงอย่าให้แม่กูขี้นมาที่นี่เด็ดขาด” เวลาแม่ของเขาอาละวาดแทบจะเส้นเลือดในสมองแตกกันแทบทุกคน หากว่าแม่ของเขาเห็นเพตรานอนอยู่กับเขาคงจะอาละวาดที่พาลูกคนอื่นมานอนแน่ๆ

“ครับนาย” โชแปงรีบปิดประตูห้อง แล้วเดินเข้ามาในห้องนอนที่มีเพตรานอนอยู่บนเตียงของเขา ชายหนุ่มเลือกที่จะปล่อยให้เพตรานอนหลับพักผ่อนต่อไปโดยที่เขารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาต้อนรับพ่อและแม่ทันที

มาเฟียหนุ่มเดินลงมาจากชั้นสองกวาดสายตามองสองสามีภรรยา ก่อนจะเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ทำไมพ่อกับแม่มาไทยถึงไม่บอกผม?”

“พ่อกับแม่จะมาหาลูกชายทำไมต้องบอกก่อน ไม่ใช่ว่าแปงพาลูกสาวคนอื่นมานอนด้วยหรอกใช่ไหม” โซเฟียหรี่จะมองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยสายตาจับผิด ถึงแม้ว่าจะรู้ข่าวคราวมาบ้างก็ตาม

“ไม่ใช่ว่ามีหมาคาบข่าวไปบอกแม่หรอกเหรอถึงรีบบินมาจากฝรั่งเศสแบบนี้” โชแปงหย่อนตัวลงบนโซฟาตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อแม่

“ลูกมันโตแล้ว จะพาผู้หญิงมานอนก็ไม่แปลก” ริชาร์ดที่นั่งฟังบทสนทนาระหว่างลูกชายกับภรรยาตัวเองก็เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับจิบกาแฟไปด้วย

“ถ้ามีผู้ชายพายัยเชอรีนไปนอนโดยไม่ได้เป็นแฟนหรือให้สถานะกับลูก คุณจะโอเคเหรอ” ริชาร์ดยักไหล่เบาๆ ไร้ซึ่งคำตอบใดๆ ไม่ว่าจะอธิบายด้วยเหตุผลไหน ภรรยาของเขาก็จะยกข้ออ้างอื่นขึ้นมาอยู่ดี

“สรุปที่แม่บินมาที่นี่แบบนี้ เพราะอยากจะมาต่อว่าผมหรือจะมาดูหน้าผู้หญิงของผมกันแน่?”

“ถ้าแปงคิดว่าจะเอามาลูกสะใภ้พ่อแม่ก็อยากรู้จักทั้งหน้าตาและนิสัย…”

“…แต่ถ้าจะเล่นๆ แม่ก็จะไล่ตะเพิดไปให้พ้น ชัดเจนพอไหม”