BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 37

"วิน..." เสียงเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างสนิมสนมของผ้าแพร ทำให้จิมขมวดคิ้วงุนงงเล็กน้อย เมื่อเห็นใบหน้าผู้เป็นเจ้านายที่มองมายังเขาอย่างดุดันจึงค่อยๆ ปล่อยมือออกจากผ้าแพร

"..." นาวินจ้องมองแฟนสาวและลูกน้องด้วยความโกรธเกรี้ยวก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปกระชากแขนผ้าแพรให้เดินตามมาที่ห้องทำงาน แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปพูดกับชายหนุ่มอีกคนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"อย่ามายุ่งกับแฟนฉัน ถ้าไม่อยากมีปัญหา! " สิ้นเสียงของนาวิน เขาก็ดึงผ้าแพรเข้ามาในห้องทำงานทันที

ปัง! ประตูถูกปิดอย่างแรงด้วยฝีมือของนาวิน ผ้าแพรมองเขาที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวในตอนนี้ด้วยความหวาดกลัว นาวินไม่เคยโกรธมากถึงขนาดนี้มาก่อน

"กล้าทำแบบนี้ในที่ของฉันเลยหรอ? " นาวินเค้นเสียงถามแฟนสาวเสียงเข้ม

"มันไม่ใช่แบบนั้น นายกำลังเข้าใจผิด" ผ้าแพรพูดออกมาเสียงสั่นเมื่อถูกร่างสูงดับฟุบลงไปที่โต๊ะทำงานของเขา ก่อนจะกระรูดซิบกระโปรงของเธอลงแต่ทว่ามันไม่ทันใจ นาวินจัดการดึงกระโปรงขึ้นมาบนเอวคอด

"หึ เข้าใจผิดงั้นหรอ ฉันคงดูโง่มากสำหรับเธอสินะ" นาวินพูดประชดก่อนจะจัดการปลดเปลื้องกางเกงตัวเองออก แล้วรวบมือเล็กทั้งสองไพล่หลังเอาไว้

"วิน...ไม่เอาวิน! " ร่างบางพยายามดิ้นให้ออกจากนาวินเพราะถ้าหากว่าเขาทำมันด้วยแรงอารมณ์ในตอนนี้ เธอคงลำบากแน่

"ฉันใจดี แต่ฉันไม่ได้โง่! " นาวินตะคอกใส่คนตัวเล็กอย่างที่ไม่เคยทำก่อนจะเลื่อนมือลูบไล้ร่องสาวแล้วจัดการดันเข้าไปจนสุดความยาวของมัน

"อ๊ะ! ...อื้อ! " นิ้วหนาขยับอย่างเนิบนาบก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงจนทำให้หญิงสาวร่างกายสั่นเกร็งไปแทบจะทุกส่วน

ก๊อกๆๆๆๆๆ ~ เสียงเคาะประตูทำผ้าแพรสะดุ้งด้วยความตกใจ เธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการกระทำของนาวิน

"พี่นาวิน ฝุ่นเองค่ะ" นาวินเองก็ถอนมือออกจากช่องทางรักของผ้าแพรพร้อมกับปล่อยมือที่พันธการเธอไว้ออกเมื่อได้ยินเสียงของฝุ่นที่ยืนอยู่ด้านนอก

"แป๊บนะครับ" เสียงทุ้มตะโกนตอบกลับไปแล้วรีบจัดการเสื้อผ้าตัวเองให้กลับมาอยู่อย่างปกติ ไม่ลืมที่จะช่วยแฟนสาวใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย

พรึ่บ! ผ้าแพรปัดมือของนาวินออกจากตัวอย่างแรงด้วยความไม่พอใจที่อีกคนคิดว่าเธอทำเรื่องแบบนั้นในที่ทำงานแบบนี้

"..." ใบหน้าสวยไม่มองหน้าอีกคนก่อนจะสำรวจร่างกายตัวเองเล็กน้อยแล้วก้าวขาเดินมาเปิดประตูทันที

"เชิญได้เลยค่ะ" เธอเอ่ยบอกหญิงสาวหน้าประตูด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณนะคะ" และทันทีที่ประตูปิดลงร่างเล็กก็นั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวเองอย่างอ่อนแรง พร้อมกับฟุบหน้าลงที่โต๊ะแล้วผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

แอดดดด~ เจ้าของร่างสูงเปิดประตูก่อนจะปรายตามองแฟนสาวตัวเองที่นอนฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะ เขาเอื้อมมือไปสะกิดผ้าแพรเบาๆ

"..." เธอค่อยๆ ลืมตาก่อนจะหันมองนาวินผ่านตาที่ยังพร่ามัว

"ตามเข้ามาในห้อง" นาวินพูดเสียงเรียบนิ่งกว่าปกติ แล้วหันหลังเดินเข้าไปในห้องตัวเอง ผ้าแพรส่ายหัวน้อยๆ ไล่อาการมึนงงในตอนนี้ก่อนจะลุกเดินตามนาวินเข้าไป

หมับ! ร่างเล็กถูกนาวินกระชากเข้าไปใกล้ตัวอย่างแรงก่อนจะใช้เท้าปิดประตูแล้วเอื้อมไปล็อคมันอีกครั้ง

"อธิบายมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น..." นาวินก้มถามร่างบางด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"..." ผ้าแพรก็นิ่งไม่ตอบอะไรไป

"ผ้าแพร! " ยิ่งเห็นผ้าแพรเงียบไม่สนใจคำถามของเขา อารมณ์โมโหก็กลับมาอีกครั้ง

"ฮึก...ฮือออ" ร่างเล็กมองใบหน้าหล่อก่อนจะเบะปากแล้วปล่อยโฮออกมาทันที เพียงแค่เสียงของเขามันก็ทำให้เธอรู้สึกเสียใจ

"แต่นายคิดว่าฉันจะมีคนอื่น มันเกินไป" ผ้าแพรพูดประชด

"..."

"ฉันแค่หน้ามืดจะเป็นลม คุณจิมเขาเลยมาช่วยแต่นายกลับคิดว่าฉันกับเขาจะเล่นชู้กันเนี่ยนะ" ร่างบางยังคงพูดให้แฟนหนุ่มรู้สึกผิดต่อ เพราะนาวินชอบเอาอารมณ์ฉุนเฉียวมาลงที่เธอหลายต่อหลายครั้ง

"จะเป็นลมอีกแล้วหรอ..." นาวินพูดขึ้นมาเสียงแผ่วเบาเพราะเขากำลังรู้สึกผิดจริงๆ ที่มองแฟนตัวเองในแง่ร้ายแบบนั้น

"อือ มองกันในแง่ร้าย เห็นฉันเป็นที่รองรับอารมณ์งั้นหรอ "

"ขอโทษครับ สัญญาจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว" นาวินชูสาวนิ้วต่อหน้าคนตัวเล็กแต่ทว่าเธอกลับสะบัดหน้าหนีไปอีกทางอย่างไม่สนใจเขา

"อันนั้นอะไร" ใบหน้าสวยจากที่ทำหน้าเง้างอนอยู่ก็หันมาถามก่อนจะชี้กล่องขนมที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน

"ขนมร้านดัง...น้องฝุ่นซื้อมาฝาก"

"ฉันกินได้รึเปล่า? " ใบหน้าสวยถามด้วยแววตาประกาย นาวินชะงักไปเล็กน้อยกับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของผ้าแพร

"กินได้ แต่ต้องหายโกรธกันได้ไหม"

"กินก่อนแล้วจะบอกอีกที" พูดจบหญิงสาวก็ก้าวขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานของนาวินก่อนจะหยิบครัวซองส์ในกล่องออกมากินอย่างเอร็ดอร่อย

"อะไรวะ! " นาวินพึมพำพลางขยี้ผมตัวเองเบาๆ เมื่อผ้าแพรเปลี่ยนอารมณ์ไวจนเขาเองก็ปรับตัวไม่ทัน