บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 123

หากว่าปีนสูงขึ้นอีก เมื่อถึงครานั้น อาจจะมีสักวันหนึ่งที่เขาสามารถลากคนเสเพลผู้นั้นตายโดยไม่มีหลุมฝังศพ

คนรับใช้ถือถาดเงินมา “นายท่านหลิว สิ่งที่นายท่านร้องขอ นายน้อยสองบอกว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้ เงินเพียงเล็กน้อยนี้เป็นสินน้ำใจเล็กน้อยจากนายน้อย จากนี้ไปตระกูลหลิว และตระกูลหลี่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก!”

ปัง!

คนใช้หันหลังกลับและประตูใหญ่ก็ปิดสนิท!

หลิวเจี้ยนเย่ตกตะลึง ทันใดนั้นเขาก็โยนถาดในมือแล้วทุบประตูด้วยความโกรธ “หลี่ซานซือ เจ้าคิดว่าข้าเป็นตัวอะไร ข้าเป็นคนโง่เขลาหรือไง! หากไม่ใช่เพราะน้องสาวของเจ้า แล้วใยตระกูลหลิวมาถึงจุดนี้ได้?ออกมา เจ้าออกมาอธิบายให้ข้าฟังหน่อย ออกมาซิ!”

ภายในตระกูลหลี่

หลี่ซานซือขมวดคิ้ว!

เขาหวังว่าน้องสาวจะกลับมาพบกันอีกครั้ง แต่เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้ใครฆ่าหวังหยวน!

หากเขารู้ว่าตระกูลหลิวชั่วร้ายเช่นนี้ เขาจะไม่มีวันสนใจหรือนึกถึงเป็นอันขาด!

ชายผู้ที่ไร้ศีลธรรม และไม่สามารถทำอะไรให้สำเร็จได้ ก็ไม่สามารถไว้วางใจให้คนดีได้

“หลี่ซานซือ ออกมา ออกมา…”

เมื่อเหนื่อยกับการตะโกน หลิวเจี้ยนเย่ก็ได้สติและจากไปด้วยความสิ้นหวัง

เขาไม่ได้เก็บเงินหนึ่งร้อยตำลึงจากพื้นดินด้วยซ้ำ!

แม้ว่าตระกูลหลิวจะถูกรื้อค้นและยึดทรัพย์ แต่ในฐานะผู้มีอำนาจในเทศบาล ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาแอบเก็บทรัพย์สินไว้มากมาย!

เขาหาร้านค้าร้านหนึ่ง จัดรถม้า และผู้คุ้มกันสี่คน!

หลิวเจี้ยนเย่ออกจากเมืองฝู

เกิดเรื่องกับท่านพ่อ และคนเดียวที่สามารถควบคุมสถานการณ์โดยรวมในครอบครัวได้ก็คือลุงสอง!

ลุงสองอยู่ห่างไกลในเมืองจิ่วซาน เขารับผิดชอบในการซื้อและขนส่งเกลือ นอกจากนี้ยังมีคนหนุนหลังตระกูลหลิวในเมืองอีกด้วย!

ตามหาลุงสองเพื่อทำกิจกรรมในเมือง ให้ผู้หนุนหลังตระกูลหลิวออกมา ดูซิว่าจะสามารถช่วยเหลือท่านพ่อออกมาได้หรือไม่!

แม้ว่าจะช่วยท่านพ่ออกมาไม่ได้ แต่ก็ต้องให้ลุงสองคิดหาหนทางกำจัดคนเสเพลผู้นั้น!

ความแค้นฝังลึกที่ถูกค้นบ้านและยึดทรัพย์ ถือเป็นเรื่องที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!

ออกไปจากเมืองสามสิบลี้ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว!

ผัวะ! ผัวะ...

“นั่นเป็นเงินจำนวนมากทีเดียว!”

“พวกเราคงไม่มีวันหาเงินได้มากขนาดนี้ในชาตินี้!”

“ถูกต้อง!”

“เช่นนั้นเรา...”

...

เมืองหลวงที่ยิ่งใหญ่!

หลังจากขนส่งมานานกว่าสิบวัน ในที่สุดฎีกาของจ้าวเว่ยหมินก็ถูกส่งไปถึงอัครเสนาบดี!

“ดี ดีมาก!”

หยางเฟิ้งกั๋วเสนาบดีฝ่ายซ้ายหัวเราะเบา ๆ หลังจากอ่านจบ “ความคิดที่จะทลายกำแพงตลาด เพิ่มกระแสการค้า พัฒนาเศรษฐกิจกลางคืน และสร้างสภาพแวดล้อมให้คนรวยได้ใช้จ่ายเงินนั้นไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย ครั้งนี้นโยบายภาษีของแต่ละเมืองจะเพิ่มขึ้นอย่างมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้! ชายหนุ่มชื่อหวังหยวนผู้นี้มีความรู้ความสามารถในการนำไปใช้ในโลกได้จริงตั้งแต่อายุยังน้อย สิ่งที่หายากกว่านั้นคือ จ้าวเว่ยหมินไม่โลภละโมบโลภมาก และมีการระบุว่ากลยุทธ์นี้มาจากหวังหยวน!”

“เสนาบดีฝ่ายซ้ายพูดเกินจริง!”

เสนาบดีกรมโยธาธีการเจ้ากระทรวงสือเหยาเฉียนหัวเราะเยาะ “การรื้อกำแพงนั้นพูดง่าย แต่จะหาเงินรื้อกำแพงมาจากไหนเล่า? เมื่อกำแพงตลาดพังยับเยิน พวกโจรก็จะวิ่งอาละวาดในเมือง แล้วจะรักษาความปลอดภัยได้อย่างไร? หากมีสงครามเกิดขึ้น สายลับศัตรูจะเชื่อมต่อกันเป็นชุดในเมือง ด้านนอกด้านในตีขนาบประสานกันจะทำอย่างไร? ในความคิดของข้า ชายชื่อหวังหยวนผู้นั้นมีเจตนาแอบแฝง เขาอาจเป็นสายลับ และมีเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ ด้วยการนำเสนอกลยุทธ์นี้ จ้าวเว่ยหมินมองคนไม่ขาด เขาส่งฎีกามาทุกรูปแบบ เขาควรถูกไล่ออกจากตำแหน่งผู้พิพากษา และลดตำแหน่งไปเป็นจู่เป๋าทันที!”