บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 141

“ในเมื่อเจ้านายของเจ้าพูดเช่นนั้น ตระกูลโจวก็จะมอบใบอนุญาตค้าเกลือให้กับตระกูลหวัง!”

โจวฉางฟู่พ่นลมหายใจและหันกลับไป หูเมิ่งอิ๋งและพ่อค้าอีกกว่าสิบคนก็จากไปเช่นกัน!

กัวฉางส่งมอบทองคำ ฝ่ายราชการเขียนใบรับรอง และการประมูลใบอนุญาตค้าเกลือสิ้นสุดลง!

เมื่อมาถึงนอกที่ทำการฝ่ายราชการประจำเขต กัวฉางก็เดินไปที่รถม้า แล้วยื่นใบอนุญาตค้าเกลือให้!

“ก้าวหน้าร่ำรวย เมืองจิ่วซาน เฟ่ยชาง หยานจิ่ง เมืองฝู หนึ่งแสนจิน!”

หวังหยวนหยิบใบอนุญาตค้าเกลือขึ้นมา ดูนอกจากการเขียนแล้วยังมีตราประทับอีกด้วย

ลุงเบิกตากว้าง “ทั้งเมืองของเรากินเกลือทั้งปี เราต้องผลิตเกลือกันมากเท่าใด?”

“ท่านพี่ นำมาให้ข้าดูหน่อยสิ!”

จ้าวชิงเหอเช็ดมือขาวให้สะอาด เพราะกลัวว่าใบอนุญาตค้าเกลือจะเปื้อน

หวังหยวนยื่นใบอนุญาตค้าเกลือให้!

จ้าวชิงเหอพูดอย่างตื่นเต้น “ท่านพ่อ ลูกพี่ลูกน้องของข้ากลายเป็นพ่อค้าเกลือแล้ว จากนี้ไป ลูกพี่ลูกน้องของข้าจะขายเกลือทั้งหมดในเมืองฝู ลูกพี่ลูกน้องของข้าจะรวยแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า!”

ลุงก็หัวเราะด้วยความดีใจ!

การเป็นพ่อค้าเกลือนั้น แม้แต่เศรษฐีตระกูลจ้าวก็ไม่อาจเป็นได้!

ตอนนี้หลานชายได้เป็นพ่อค้าเกลือแล้ว!

ทันใดนั้นก็มีเสียงลมเย็น ๆ ดังเข้ามาทางหน้าต่างรถ “ฮึ่ม เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าด้วยใบอนุญาตค้าเกลือ เจ้าสามารถเป็นพ่อค้าเกลือได้”

หวังหยวนยกม่านรถขึ้น และเห็นรถม้าคันหนึ่งแล่นผ่านมา มีเสียงเย็นชาดังมาจากข้างใน “คนเราควรยึดมั่นในหน้าที่ของตน และรู้จักประเมินตัวเอง อย่าพยายามกินรวบในคำเดียว ไม่อย่างนั้นจะติดคอตายได้ง่าย!”

ดวงตาของหวังหยวนมืดมน “หมายถึงอะไร?”

“คิดดูเอาเองสิ หากหมดหวังก็มาหาข้าที่บ้านสกุลโจว พร้อมใบอนุญาตค้าเกลือได้เลย!”

รถม้าค่อย ๆ แล่นออกไป

คำพูดที่ไม่สมเหตุสมผลเหล่านี้ ทำให้หวังหยวนขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

กัวฉางกระซิบ “นายน้อย เขาเป็นหัวหน้าตระกูลโจว พี่ชายคนโต โจวฉางฟา! การประมูลของฝ่ายราชการจบไปแล้ว หากไม่ใช่เพราะพวกเรา เขาคงจะคว้าใบอนุญาตค้าเกลือไปแล้ว!”

ดวงตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “ดูเหมือนว่าเขาจะมั่นใจว่าเราไม่สามารถเป็นพ่อค้าเกลือได้ และในที่สุดก็ต้องไปขอให้เขาช่วย!”

คนในรถม้ากล่าวอีกครั้ง “อย่าท้อแท้ไปเลยนายน้อยหวัง นักธุรกิจให้ความสำคัญกับผลกำไร และไม่อาจหยุดทำธุรกิจได้ เนื่องจากความเสื่อมโทรมของตระกูลหลิว ใบอนุญาตค้าเกลือของเมืองที่ร่ำรวยอยู่ในมือของเจ้าแล้ว เจ้าแค่ต้องระวังให้มาก คนที่เคยมีปัญหากับตระกูลหลิว ยังสามารถใช้เงินคว้าใบอนุญาตค้าเกลือมาครอบครองได้!”

หวังหยวนกำหมัดอีกครั้ง “ขอบคุณคุณหนูหูสำหรับคำแนะนำ!”

“เรื่องเล็กน้อย!”

เสียงเย็นชาพูดอีกครั้ง “สบู่ ข้าขายไปแล้วแปดอำเภอ ข้าจะขายให้ทั้งเมืองได้ภายในหนึ่งเดือน เมื่อถึงเวลานั้นตามที่ตกลงไว้ ข้าจะเป็นตัวแทนขายสบู่ของเฉิงโจว!”

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “พูดได้ดี!”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง คนในรถม้าก็พูดต่อ “ข้าอยากจะถามนายน้อยว่า น้ำตาลที่ตระกูลโจวขายในอำเภอนั้น นายน้อยเป็นคนทำด้วยหรือเปล่า!”

หวังหยวนหรี่ตาตอบ “เราจะหารือเกี่ยวกับปัญหานี้อีกครั้ง หลังจากที่ท่านขายของให้คนทั้งเมืองได้แล้ว!”

“ลาก่อน นายน้อย!”

ม่านปิดลงและรถม้าก็แล่นออกไป!

หวังหยวนเฝ้ามองรถม้าออกไป

ทันใดนั้นก็มีมือเล็ก ๆ โบกอยู่ตรงหน้าเขา จ้าวชิงเหอพูดเบา ๆ “นางไปแล้ว แต่ก็ยังละสายตาไม่ได้ หลงเสน่ห์นางปีศาจจิ้งจอกตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าด้วยซ้ำ!”