บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 198

หวังหยวนรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “พี่รอง อย่าเข้าใจข้าผิด นางถูกอีจั้งหงจับตัวมัดอยู่ในอีเซี่ยนเทียน ข้าเดินทางผ่านไปพอดีจึงช่วยนางไว้ แล้วพาร่วมทางเข้ามาด้วย!”

หลี่ซานซือเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนโง่หรือ มีโจรห้าถึงหกร้อยคนอีเซี่ยนเทียน หากนางถูกลักพาตัวจริง เจ้าจะช่วยนางได้หรือ?”

หูเมิ่งอิ๋งสะอึกเพราะคำพูดนั้น

คงไม่มีใครเชื่อ เว้นแต่จะได้เห็นด้วยตาตนเอง

หวังหยวนพาคนไปสิบคน ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตนางเท่านั้น แต่ยังจับนายท่านรองหงเย่ รีดไถทองคำสามพันตำลึง ทำให้พวกโจรต้องหลั่งน้ำตา

หวังหยวนกางแขน “ในเมื่อท่านไม่เชื่อข้า จึงไม่มีประโยชน์ที่ข้าจะอธิบาย!”

“ได้! ได้! ได้!”

หลี่ซานซือกัดฟัน “เมื่อข้ากลับไปเมืองฝู ข้าจะบอกซื่อหานแน่นอน ว่าเจ้าทำเรื่องดี ๆ อะไรไว้ที่นี่! มาดูกันว่านางจะยังคงอุทิศตนเพื่อเจ้าเหมือนเมื่อก่อนหรือไม่!”

หวังหยวนขมวดคิ้ว “ท่านอย่าหว่านความขัดแย้ง!”

“ข้า....”

ขณะที่หลี่ซานซือกำลังจะพูด ชายวัยกลางคนก็เข้ามาหา “น้องซานซือ สองคนนี้คือ!”

“คนผ่านทาง!”

หลี่ซานซือเดินจากไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าเขากลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับหวังหยวน

“ฮ่าฮ่า!”

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ และส่ายหัว

พี่รองของภรรยานี้ไม่ยอมรับเขาเลย ไม่ยอมรับเขาในฐานะลูกเขยตระกูลหลี่

หูเมิ่งอิ๋งปลอบใจ “คุณชาย ด้วยความสามารถของท่าน ไม่ช้าก็เร็วตระกูลหลี่จะยอมรับท่าน!”

หวังหยวนส่ายหน้า “ความจริงแล้วข้าไม่สนใจว่าตระกูลหลี่จะยอมรับหรือไม่ ข้าแค่ไม่อยากทำให้ซื่อหานต้องลำบากใจ เพราะอย่างไรเสีย พวกเขาก็คือครอบครัวของนาง!”

หูเมิ่งอิ๋งนึกอิจฉา

คุณชายคิดถึงใจน้องซื่อหานมาก นางคงมีความสุขมาก

ทันใดนั้นประตูจวนวังก็เปิดออก ชายหนุ่มที่มีสีหน้าเคร่งขรึมเดินออกมา

“มีคนออกมาจากจวนวัง!”

“เขาไม่ได้มาจากตระกูลวัง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นท่านใต้เท้าถงจือ นั่นคือเขาจริง ๆ!”

เมื่อเข้าใจแผนของหวังหยวนแล้ว หูเมิ่งอิ๋งก็รีบตามไป

แม้ว่าพ่อค้าและเหล่าอันธพาลจะจากไป แต่ก็ยังมีบัณฑิตจำนวนมากอยู่ข้างหน้า เพราะชมรมกวีนิพนธ์ติงหลงไถ

ผู้คนหลายร้อยคนรออยู่ข้างหน้า โดยมีหวังหยวน ต้าหู่ และหูเมิ่งอิ๋งอยู่ข้างหลังสุด

แต่เนื่องจากมีคำเชิญ พวกเขาทั้งสามจึงไม่รีบร้อน แต่รออย่างอดทน!

หลายคนมองเหยียนถงจืออย่างอดทน เพื่อรอคำถามของวันนี้

เหยียนฟู่กู่กำหมัด “ปล่อยให้รอมานานแล้ว!”

คนรับใช้สามคนลุกขึ้น คลี่กระดาษแผ่นใหญ่สามแผ่นออก และมีคำถามสามข้อปรากฏขึ้น

“คนไร้ประโยชน์ร้อยคนคือบัณฑิต”

“สวรรค์และโลกคือหัวใจ หัวใจคือสวรรค์และโลก”

“คนโง่จะกลายเป็นปราชญ์ได้อย่างไร”

บัณฑิตกลุ่มหนึ่งขมวดคิ้วครุ่นคิด!