บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 229

เอ้อหูลูบหัวตัวเองอย่างเขินอาย "อาสิบสาม ก็เมื่อครู่ข้าไม่รู้จักท่านหนิขอรับ?"

"เอาเถอะ!"

ชายวัยกลางคนโบกมือแล้วหันกลับมา "กลับไปบอกพ่อของเจ้าว่าแม่ทัพหนุ่มยังมีชีวิตอยู่ และได้รับการช่วยเหลือแล้ว เขาอยู่ในจิ่วซานด้วย หากเขาอยากเจอแม่ทัพหนุ่ม ให้ไปทางซีเฉิง ถนนทางตอนใต้ของอู๋เป่ยที่บ้านหลังที่สาม”

เอ้อหูสับสน "อาสิบสาม แม่ทัพหนุ่มคือใคร!"

ชายวัยกลางคนวิ่งเข้าไปในป่า และมีเสียงดังกลับมา "พ่อเจ้ารู้จัก!"

เอ้อหูพูดอีกครั้ง "อาสิบสาม ข้ายังไม่รู้ชื่อท่านเลย!"

“ติงซือซาน!”

ร่างนั้นหายลับไปแล้ว และทั้งสามก็กลับมาที่ขบวนรถ

วังฉงโหลวมีสีหน้าเป็นกังวล "ลุงหยวน เราจะทำอย่างไรต่อไปดี? หากให้ทางการไปที่ไปจวนผู้ว่า หาอาจารย์น้อง อย่างมากก็ฆ่าคนแซ่หลิวให้ตาย คงสาวไปถึงตระกูลหยางที่มีส่วนเกี่ยวข้องได้ยาก! ส่วนตัวตระกูลหยางนั้นทำให้ชดใช้เงินให้มากที่สุด ใช้เงินโสโครกนั้นซะ!"

ท่าทางของหวังหยวนเย็นชาและเข้มงวด "ในเมื่อรู้สึกไม่สบายใจ ทำไมไม่ระบายมันออกไปก็จบแล้ว!"

“จะระบายออกไปอย่างไร?”

ดวงตาของวังฉงโหลวเป็นประกาย "ลุงหยวน ท่านมีความคิดอะไรบ้างไหม?"

หวังหยวนโบกมือ "ครึ่งหนึ่งกลับไปที่เฟยชางพร้อมกับข้า ส่วนครึ่งหนึ่งกลับไปที่เมืองพร้อมกับฉงโหลว!"

วังฉงโหลวประหลาดใจ "ท่านจะกลับไปทำอะไรที่เฟยชาง"

สีหน้าของหวังหยวนดูเย็นชาไร้ความรู้สึก "ข้าจะขุดรากถอนโคนตระกูลหยาง!"

วังฉงโหลวตกตะลึง "ลุงหยวน แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าท่านจะทำอะไร หากท่านไปยุ่งถอนรากถอนโคน ตระกูลหยางคงได้ตามล่าท่านแบบไม่จบไม่สิ้นแน่!"

หวังหยวนหัวเราะเยาะ "เขาส่งคนมาฆ่าข้า ทำไมข้ายังต้องมานั่งเกรงใจเขาด้วย"

พวกผู้ว่าและพวกผู้มีอำนาจเหล่านี้คิดว่าเขาเป็นคนชั้นต่ำ พวกเขาจะชักจูงเขาได้ตามต้องการงั้นรึ?

“ยังไม่มีข่าวส่งมาเลย!”

หลิวจื่อผิงกล่าวด้วยรอยยิ้มขอโทษ "แต่นายน้อยสามอย่ากังวล เรื่องต่าง ๆ จะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน สิบคนที่ข้าเชิญล้วนมีวรยุทธ์ และหนึ่งในนั้นมาจากกองทัพเกราะทมิฬ บอกได้เลยว่าไม่พลาดแน่นอน!"

"หากสำเร็จก็ดี!"

หยางซั่ววางถ้วยชาลงและยิ้มเยาะ "ไอคนชั้นต่ำกล้าท้าทายตระกูลหยางของข้า ข้าจะให้มันตายอย่างไร้ที่ฝัง!"

“ไอคนชั้นต่ำนั้นตาย หมู่บ้านเหล่าเฟยก็จะขายเกลือไม่ได้ แล้วยังต้องมาขอร้องตระกูลหยางอีกด้วย!”

หลิวจื่อผิงชมเชย "หัวหน้าบ่อเกลือแล้วพวกจ้าวหู่คนอื่น ๆ ก็จะว่าง่ายทันที วิธีการขุดบ่อเกลือแบบใหม่ก็ตกไปอยู่ในมือของนายน้อยสามแล้ว แผนการที่ตระกูลหวางจะเข้ามีส่วนร่วมในธุรกิจเกลือก็จะล้มเหลวเช่นกัน นายน้อย ครั้งนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสี่ตัว!”

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"

หยางซั่วระเบิดเสียงหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ "มันก็ดีสำหรับเจ้าเช่นกัน เมื่อไอคนชั้นต่ำนั้นตาย เกลือป่นและใบรับรองใบอนุญาตการขนส่งเกลือถูกนำกลับคืนมา พ่อค้าเกลือในเมืองฝูก็ยังคงเป็นตระกูลหลิวของเจ้า!"