บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 236

มีรถม้าคันหนึ่งที่ไม่ค่อยงดงามนักแล่นมา ต้าหู่ขับรถม้า ส่วนเอ้อร์หู่กับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งขี่ม้าอยู่ข้าง ๆ

หวังหยวนหลับตางีบหลับอยู่ในรถม้า ขณะที่หูเมิ่งอิ๋งที่แต่งตัวเป็นหนุ่มน้อยสุดหล่อกำลังแอบมองเขา

เหตุใดคุณชายถึงฉลาดปราดเปรื่องถึงเพียงนี้!

ขุดรากถอนโคนของตระกูลหยางขึ้นมาได้ด้วยตัวเขาเองจริง ๆ

ไปเยี่ยมหมู่บ้านทั้งสิบแปดแห่งทั้งวันทั้งคืน และชักชวนชาวบ้านหลายครัวเรือน และหัวหน้าบ่อเกลือหลายคนให้รวมตัวกันประท้วง หากตระกูลหยางจะไม่ย่อมจ่ายเงินแปดอีแปะ ก็จะไม่ยอมขายเกลือให้สักเม็ด

และผลตอบรับจากใบประกาศทั่วเมือง ก็ทำให้นางยิ่งตกตะลึงมากยิ่งขึ้น สามารถโจมตีศัตรูเช่นนี้ได้ด้วย!

ในขณะนี้ นางกลายเป็นเหมือนต้าหู่ เอ้อร์หู่ และชาวบ้านหมู่บ้านต้าหวังคนอื่น ๆ แล้ว เพราะเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดที่คุณชายทำไม่ได้!

เพราะเขาได้ทำสิ่งที่น่าทึ่งมากมาย!

รถม้าหยุดลง หูเมิ่งอิ๋งสะกิดหวังหยวน “คุณชาย มาถึงแล้ว!”

“ไปกันเถอะ!”

หวังหยวนยืดตัวหลังออกจากรถม้า กวาดสายตาสังเกตรอบตัวทันที!

มีแม่น้ำใสสายใหญ่ และเวทีขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นข้างแม่น้ำ มีทหารคอยเฝ้าอารักขาอยู่ทั่ว!

รอบเวที มีรถม้าหลายร้อยคันจอดอยู่ บัณฑิตในชุดคลุมยาวลงจากรถม้า มีพ่อค้าและคนหาบเร่เล็กมากมาย และแม้แต่คนธรรมดาก็มาเฝ้าดูอยู่

เอ้อหูและพรรคพวกยืนเฝ้ารถม้า

หวังหยวนพาต้าหู่และหูเมิ่งอิ๋งตรงไปที่ติ้งหลงไถ พร้อมบัตรเชิญให้เป็นผู้ตัดสิน!

ผู้ตัดสินสามารถพาผู้ติดตามมาได้สองคน จิ้นซื่อสามารถนำผู้ติดตามมาได้หนึ่งคน และบัณฑิตระดับต่ำกว่านั้นไม่อาจพาใครมาด้วยได้

ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขณะกัดฟันดังขึ้น “เจ้าคือหวังหยวนสินะ!”

หวังหยวนหันกลับไปมอง

หวังหยวนหันไปประสานมือ “ขอบคุณ!”

ชายหนุ่มผู้นี้รูปงามเกินใคร นัยน์ตางามเป็นประกาย ผิวพรรณก็เรียบเนียนบอบบางราวกับเปลือกไข่!

หากไม่ใช่เพราะลูกกระเดือก เขาคงคิดว่าคนผู้นี้เป็นสตรีที่ปลอมตัวเป็นบุรุษเหมือนกับหูเมิ่งอิ๋ง!

“ไม่เป็นอะไร ข้าก็อยากเห็นเหมือนกันว่าเจ้าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างไร!”

ไป๋เฟยเฟยยิ้มอ่อน แล้วพาหญิงสาวในชุดสีม่วงเดินไปทางเวที

ทุกคนที่อยู่ใต้บัญชาของเขาต่างก็รู้เรื่องนี้หมดแล้ว ว่าคนผู้นี้น่าจะเป็นคนเขียนใบประกาศ

ชายคนนี้เป็นถงเซินในเมืองฝู เดิมทีเขาไม่ได้มีความรู้โดดเด่น และไม่มีประสบความสำเร็จในด้านวิชาการ

แต่ภายในไม่กี่เดือนนี้ เนื่องจากถูกตระกูลหลิวข่มเหง เขาจึงไม่อาจซ่อนเร้นความเฉียบแหลมไว้ได้อีกต่อไป

แต่สิ่งที่ชมรมกวีนิพนธ์ต้องการคือพรสวรรค์ด้านวิชาการ ไม่ใช่กลยุทธ์ มาดูกันว่าเขาจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างไร!