บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 248

ในระยะไกล กลุ่มชาวหวงกำลังควบคุมแผนการสู้รบ ถือดาบตะโกนอย่างเย็นชา “พวกเจ้าทุกคนมีความผิดในต้าเย่ ใครก็ตามที่โจมตีเมืองได้ ท่านอ๋องจะประทานสถานะชาวหวง ที่ดิน และผู้หญิงให้”

เมื่อทหารที่ปิดล้อมอยู่ได้ยินดังนั้น ก็มีกำลังใจและโจมตีอย่างดุเดือดต่อไป!

บนกำแพงเมือง รองผู้บัญชาการหร่วนเฉิงกังขมวดคิ้ว มองลงไปด้วยสายตาหดหู่

ทหารที่มาปิดล้อมเหมือนมดงานเหล่านี้ ไม่ใช่ชาวหวงที่แท้จริง แต่เป็นชาวเมืองโจวซึ่งอยู่ในต้าเย่

น่าเสียดายที่เมืองโจวกบฏ พวกเขากลายเป็นตัวล่อเป้าสำหรับชาวหวง จึงหันมาโจมตีต้าเย่

สำหรับทหารม้าชาวหวงตัวจริง กำลังตั้งค่ายอยู่ในระยะไกล และยังไม่ได้ถูกส่งออกไปเลย!

และอ๋องถูหนานผู้ดุร้ายก็ไม่ปรากฏตัวด้วยซ้ำ!

แค่การโจมตีของมดปลวกเหล่านี้ ก็ทำให้ทหารชายแดนตื่นตระหนกแล้ว

ชื่อเสียงของชาวหวงนั้นดุร้ายเกินไป นอกจากแม่ทัพมู่ผู้ล่วงลับแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถเอาชนะพวกเขาได้!

ทันใดนั้นทหารก็รีบก้าวเข้ามารายงาน “ท่านใต้เท้า มีข่าวจากทางเมืองหลวง ผู้บัญชาการเสวี่ยได้ออกคำสั่ง กำลังจะเข้าสู่ฤดูหนาว และอากาศจะหนาวขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ให้เรายึดเมืองไว้ไม่ออกไปข้างนอก สู้ได้ตามใจ เมื่อหิมะตกหนัก ชาวหวงก็จะถอยห่างออกไปเอง”

หร่วนเฉิงกังขมวดคิ้ว “แล้วเมื่อไหร่ผู้บัญชาการจะกลับมาที่ด่านหัวมังกร”

ผู้ส่งสารก้มศีรษะลง “ท่านใต้เท้าไม่ได้บอกเลยขอรับ”

หร่วนเฉิงกังโบกมือและขมวดคิ้ว

เป็นไปตามคาดจริง ๆ!

ผู้บัญชาการยังแบ่งออกเป็นสองประเภท ประเภทหนึ่งมาจากตระกูลต่ำต้อย ที่ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุดด้วยการทำความดีความชอบทางทหาร และอีกประเภทหนึ่งสืบเชื้อสายขุนนาง

ตามการจัดของราชสำนัก เชื้อสายขุนนางมักได้ดำรงตำแหน่งอันทรงเกียรติสูงสุด ส่วนผู้บัญชาการจากตระกูลต่ำต้อยจะดำรงตำแหน่งรอง

เดิมทีเขาหวังว่าเสวี่ยผานจะกลับมา เพื่อรักษาขวัญกำลังใจของกองทัพ และเพิ่มขวัญกำลังใจของทุกคน

เพราะเมื่อชาวหวงเปิดศึก ผู้บัญชาการไม่ได้อยู่แนวหน้า ย่อมส่งผลกระทบต่อขวัญกำลังใจของกองทัพ!

แต่เสวี่ยผานกลับไม่ยอมกลับมาแนวหน้า ในฐานะรอง เขาจะทำอะไรได้!

หวังได้เพียงว่าเขาจะไม่สร้างปัญหาให้เป็นภาระอีก

เสนาบดีฝ่ายขวาเป้าชิงสื่อหรี่ตาลง

สือเหยาเฉียน เจ้ากระทรวงกรมโยธาธิการกล่าวว่า “เสนาบดีฝ่ายซ้าย สิ่งหนึ่งที่ท่านอาจลืมก็คือ ผู้นำทัพของชาวหวงในครั้งนี้คืออ๋องถูหนาน เขาเป็นคนที่เก่งกาจที่สุดในกองทัพของชาวหวง เนื่องจากเขาตัดสินใจโจมตีต้าเย่ แล้วเราจะไม่พิจารณาถึงสิ่งที่เขาคิดได้อย่างไร เหตุใดเขาถึงเลือกโจมตีในเวลานี้ ท่านได้พิจารณาปัญหานี้แล้วหรือยัง”

ห้องตำราหลวงเงียบลงทันที

อ๋องถูหนานพิชิตต้าเย่ได้สี่ทิศ ต้าเย่ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองเขา

ชายคนนี้เป็นดั่งเทพเจ้าแห่งสงคราม เขาไม่ได้เป็นคนบ้าบิ่น เขาจะไม่ทำศึกที่คิดว่าไม่ชนะแน่นอน!

“อ๋องถูหนานแข็งแกร่ง เขาไม่ใช่คนประมาท มีหรือจะไม่แน่ใจในการทำศึก!”

ฉินจ้าน เจ้ากระทรวงกรมกลาโหมลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า “ฝ่าบาท สงครามมีเพียงสองประเภทเท่านั้น ประเภทแรกคือการโจมตีซึ่งหน้า และอีกประเภทคือใช้กลยุทธ์ เรามีด่านหัวมังกรเป็นแนวหน้า เป็นไปไม่ได้ที่อ๋องถูหนานจะโจมตีโดยตรง สิ่งเดียวที่เหลือคือการใช้กลอุบาย ตราบใดที่เราระวังสิ่งนี้ เขาจะไม่อาจเอาชนะเฉิงโจวได้ แม้ว่าเขาจะมีสามหัวหกแขนในศึกครั้งนี้ก็ตามพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้ซิงหลงพยักหน้า เงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “เสนาบดีฝ่ายขวา เจ้าคิดว่าอย่างไร!”

เสนาบดีฝ่ายขวา เป้าชิงสื่อกล่าวว่า “ฝ่าบาท อ๋องถูหนานไม่ใช่คนที่รับมือด้วยง่าย ไม่มีแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่คนใดเทียบได้กับเขา ในการจบศึกครั้งนี้ เป็นการดีที่สุดสำหรับเราที่จะอดทนต่อไป ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดคือชาวหวงบุกโจมตีเฉิงโจว ดังนั้นกระหม่อมจึงสนับสนุนการเจรจาเพื่อสันติภาพ! ตราบใดที่การเจรจาเป็นไปได้ด้วยดี ทุนที่ใช้ในเมืองฮวานั้น น้อยกว่าต้นทุนทำสงครามครั้งนี้ด้วยซ้ำ”

ดวงตาของหยางเฟิ่งกั๋วเปลี่ยนเป็นสีแดง “เป้าชิงสื่อ เจ้าพร้อมจะยกดินแดน จ่ายค่าชดเชย ด้วยการเจรจาเพื่อสันติภาพอีกครั้งหรือ?”