บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 361

“คุกเข่าลงให้นายท่านรองของเรา!”

“คำนับนายท่านรองของเรา!”

“มอบทองคำที่ปล้นไปจากเราคืนมา และส่งมอบสตรีมาเป็นของบรรณาการให้นายท่าน!”

กลุ่มโจรก็ตะโกนอย่างเย่อหยิ่งเช่นกัน

“เจ้าเหิมเกริมเกินไป หากไม่ตอบสนองก็คงหยาบคายเกินไป ให้แม่นางหงเยี่ยได้เห็นอาวุธสังหารของเรา!”

หวังหยวนยิ้มอ่อน!

ในรถม้าด้านหลัง ผิงเจี้ยนดึงกลไก แล้วรถม้าก็ถูกยกขึ้น หลังคาทุกด้านเปิดออก

หน้าไม้ซานกงฉวงปรากฏขึ้น ง้างสายธนู เตรียมบรรจุธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์!

“นี่คืออะไร?”

แม้ว่าหงเยี่ยจะไม่รู้จักหน้าไม้ แต่เขาก็ตัวสั่นเทิ้มด้วยสัญชาตญาณ!

ฟิ้ว!

ลูกธนูขนาดยักษ์ที่มีขนาดใหญ่เท่ากับหอกพุ่งแหวกอากาศ ปะทะโดนหน้าไม้ขนาดยักษ์ของพวกเขา!

โครม!

หน้าไม้ขนาดยักษ์ที่เพิ่งขึ้นสายธนูได้ครึ่งหนึ่ง แตกกระจายออกจนถึงส่วนที่ใช้รั้งสายธนู

โจรหลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถูกแทงทะลุ ส่วนลูกธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์ ก็ยังคงพุ่งเข้าไปในภูเขาโดยไม่ลดกำลังลงเลย

หงเยี่ยและพวกโจรตกตะลึง สิ่ง สิ่งนี้มีพลังยิ่งกว่าหน้าไม้ขนาดยักษ์ของพวกเขามาก

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “ขอโทษด้วยแม่นางหงเยี่ย ที่ข้าทำลายไพ่ตายของเจ้าเสียแล้ว!”

“เจ้า เจ้า... เจ้าคนสารเลว!”

หงเยี่ยโกรธมาก “เจ้ามีหน้าไม้ขนาดยักษ์แล้วอย่างไรล่ะ ตอนนี้พวกข้ามีกันสองสามร้อยคน คิดว่าการจะฆ่าพวกเจ้าที่มีกันแค่ห้าสิบหรือหกสิบคนนั้นยากนักหรือ พี่น้องทั้งหลาย จับตัวเจ้าโจรชั้นต่ำนั่นมาให้ข้า ข้าอยากจับเขาทั้งเป็น!”

“ฆ่ามัน!”

ภายใต้การนำของหัวหน้าโจรหลายคน โจรเกือบสามร้อยคนก็รีบวิ่งลงมาจากภูเขา พร้อมกับส่งเสียงเฮลั่น!

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ แล้วโบกมือ “พี่น้องทั้งหลาย จับตัวแม่นางหงเยี่ยมาให้ข้า ข้าก็อยากจะจับนางทั้งเป็น!”

เผชิญหน้าครั้งเดียวก็เหลือคนเพียงหนึ่งในห้า ไม่มีที่ว่างให้หลบเลี่ยง!

พวกโจรที่อยู่ข้างหลังขวัญเสียจนหันหลังวิ่งหนีไป ขวัญกำลังใจทรุดลงทันที

โจรบางคนค่อนข้างมีคุณธรรม ไม่ลืมที่จะตะโกนขณะวิ่งหนี “นายท่านรอง คนเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป วิ่งหนีเร็วเข้า!”

“เซี่ยซานหู่พูดถูก เจ้าโจรชั้นต่ำคนนี้เจ้าเล่ห์จริง ๆ เขาขุดหลุมไว้ แล้วรอให้ข้ากระโดดลงไป!”

หงเยี่ยกระทืบเท้า แล้วหันหลังวิ่งหนี หากไม่วิ่งหนี ก็คงตกไปอยู่ในมือของเจ้าโจรชั้นต่ำแน่นอน

ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬสิบคนวิ่งไล่ตามไปติด ๆ

ใช้เวลาเพียงหนึ่งในสี่ชั่วยาม ก็สามารถจับหงเยี่ยมาโยนลงตรงหน้าหวังหยวนได้!

“พบกันอีกจนได้!”

หวังหยวนยกยิ้มมุมปาก “นายท่านรอง พบกันอีกแล้วนะ!”

หงเยี่ยเงยหน้าสวยขึ้นแล้วพูดว่า “เจ้าโจรชั้นต่ำผู้ไร้ยางอาย ข้ายอมรับความพ่ายแพ้ แต่เจ้าอย่าได้ชะล่าใจไป พี่ชายของข้า อู่จั้งโหวกลับมาแล้ว เขารักข้ามากที่สุด หากเจ้ากล้าแตะข้าแม้แต่ปลายผม เขาจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!”