บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1090

บทที่ 1090 แสงเรืองแห่งทิศบูรพา

บทที่ 1090 แสงเรืองแห่งทิศบูรพา

โลกแห่งดารา

ร่างอวตารของเฉินซีในชุดเต๋าสีเหลืองอมส้มกำลังนั่งขัดสมาธิด้วยใบหน้าเคร่งขรึม พลังชีวิตภายในร่างเริ่มเดือดพล่าน

ฟึบ!

เบื้องหน้าคือศิลาโลหิตจ้าววิญญาณเซียนซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นอายหนาแน่นบริสุทธิ์ของแก่นโลหิตจากเทพอสูร มันเริ่มลอยขึ้นมา ก่อนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และกลายเป็นคลื่นพลังขนาดใหญ่พุ่งเข้าสู่ร่างอวตารของเฉินซี

ศิลาโลหิตนั้นกลั่นมาจากเลือดของเทพอสูร เต็มไปด้วยปราณจ้าววิญญาณอมตะอันทรงพลัง การจะกลั่นพวกมันหลายร้อยชิ้นพร้อมกันก็นับว่าถึงขีดจำกัดของผู้ขัดเกลากายาธรรมดาแล้ว หากมากกว่านั้นอาจทำให้ธาตุไฟเข้าแทรกและร่างระเบิดจากแรงพลังที่สั่งสมไว้ได้

ทว่าสำหรับร่างอวตารของเฉินซีแล้วไม่ใช่เรื่องยากอะไร

เขาติดอยู่ที่การขัดเกลากายาขอบเขตเซียนปฐพีระดับแปดมานานแล้วหากนับตามเวลาโลกแห่งดารา ก็ผ่านไปอย่างน้อยหลายร้อยปี

ทำให้ชายหนุ่มมีรากฐานมั่นคงล้ำลึกยิ่ง นับได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งในหมู่ผู้ขัดเกลากายาขอบเขตเซียนปฐพีเลยก็ว่าได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะใช้ศิลาโลหิตไปเท่าไหร่จึงไม่อาจสั่นคลอนรากฐานของเฉินซีได้เลย ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกลัวว่าจะพบอันตรายใด

ครืน!

ทันทีที่ปราณจ้าววิญญาณอมตะทรงพลังไหลเข้าสู่ร่าง คลื่นเสียงกึกก้องราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกรากก็ดังกึกก้องออกมาจากร่างอวตารของเฉินซี ปราณจ้าววิญญาณอมตะทรงอำนาจก็พุ่งออกมาเหมือนอสูรคลั่ง แล้วเริ่มอาละวาดกระจายตัวไปทั่วผิวหนัง เนื้อ กระดูก และเส้นเอ็นทั้งหลาย ไม่ว่ามันผ่านไปที่ใด เส้นปราณ จุดชีพจร กระดูกและเส้นเอ็นต่างให้รู้สึกเหมือนถูกเฉือนเป็นชิ้น ๆ จนเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์กาย

เฉินซีส่งเสียงร้องคำรามในลำคอด้วยพยายามฝืนทนความเจ็บปวดไว้ก่อนกัดฟันแน่น ขณะโคจรวิชาร่างแปลงดาราสังหารเอกภพ

เคราะห์ดีที่ร่างอวตารนี้ได้รับการฝึกฝนจนแกร่งกว่าเหล็กกล้า ทั้งดาบและกระบี่ฟันแทงไม่เข้า เมื่อได้จิตสัมผัสเทพคอยนำทาง กระแสปราณจ้าววิญญาณอมตะก็เริ่มโคจรไปตามเส้นทางในร่างกาย

ทุกครั้งที่โคจรสำเร็จก็เหมือนเป็นการฝึกฝนได้ขั้นหนึ่ง คล้ายกับเป็นการ เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ทั้งเลือด เนื้อ ผิวหนัง เส้นเอ็น กระดูก ไปจนถึงรูขุมขนทั่วร่างปลดปล่อยแสงเรืองแห่งความศักดิ์สิทธิ์หนาแน่นออกมาสว่างจ้า

ทั้งยังสามารถเห็นได้อย่างเลือนรางว่ามีร่องรอยเต๋าปรากฏขึ้นตามรอยย่นบนผิวหนัง ถึงขนาดที่มีอักขระเต๋าขนาดเล็กเท่าเส้นผมจำนวนไม่ถ้วนกลั่นอยู่ในเส้นเอ็นและกระดูก

ทั้งเลือดภายในกายก็เริ่มปลดปล่อยกลิ่นอายลึกล้ำแห่งเต๋าออกมา!

ทักษะขัดเกลากายาเทพอสูรมุ่งหน้าสู่หนทางแห่งเซียนผ่านร่างกาย หากใครใฝ่หาวิธีเช่นนี้ ขั้นแรกคือต้องฝึกฝนร่างกายจนสามารถสร้างอักขระเต๋าขึ้นมาให้ได้เสียก่อน

มีแต่ทำเช่นนี้จึงจะสามารถขึ้นสู่การขัดเกลากายาของขอบเขตเซียนสวรรค์ และสร้างร่างที่ไม่มีใครทำลายได้ขึ้นมา

ตอนนี้ร่างของเฉินซีกลั่นแน่นจนถึงขีดสุดแล้ว แก่นโลหิตเดือดพล่าน ทุกจุดในผิวกาย เส้นเอ็นและกระดูกถูกย้อมไปด้วยแววประกายเหมือนผลึกแก้ว ปลดปล่อยเสียงใสกระจ่างน่าฟังคล้ายเป็นเสียงที่เกิดจากธรรมชาติออกมา

อีกทั้งปราณจ้าววิญญาณอมตะที่ซัดสาดดั่งคลื่นสมุทรก็ยังโคจรและเสริมกำลังมากขึ้นเรื่อย ๆ อยู่ทุกขณะ เพราะได้พลังที่มาจากศิลาโลหิตจ้าววิญญาณเซียนนั่นเอง

กระบวนการทั้งหมดนี้ดำเนินการติดต่อกันนานกว่าสามเดือน!

สามเดือนให้หลัง หลังจากที่เขาดูดกลืนศิลาโลหิตจ้าววิญญาณเซียนพันชิ้นเข้าไป ร่างอวตารของเฉินซีในตอนนี้ถูกโอบล้อมไปด้วยปราณจ้าววิญญาณอมตะ หากมองจากระยะไกลก็ไม่ต่างจากหนอนในรังไหมที่ไม่ส่งเสียงใดออกมาอีก

เหมือนทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบเงียบ

แต่เฉินซียังไม่หยุดบ่มเพาะพลัง และยังคงฝึกฝนร่างกายต่อไปไม่หยุดด้วยสมาธิแน่วแน่ ไม่รับรู้ถึงสิ่งอื่นรอบตัวแม้แต่น้อย

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

เมื่อร่างกายถูกปราณจ้าววิญญาณอมตะปะทะเข้าใส่ไม่รู้จบ ร่างของเฉินซีที่มาถึงขั้นสมบูรณ์ก็เริ่มมีส่งสัญญาณ คล้ายใกล้จะระเบิดออกในอีกไม่กี่อึดใจ

ตู้ม!

เป็นตอนนั้นเองที่เกิดเสียงลั่นดังขึ้นประหนึ่งเสียงฟ้าผ่า สะเทือนไปทั่วโลกแห่งดารา ราวกับเสียงคำรามแห่งเทพอสูร เสียงอวยชัยแห่งมหาเต๋า ดึงใจผู้ที่หูหนวก ดลบันดาลคนตาบอดให้บรรลุ และสะท้านสะเทือนไปถึงดวงใจ

ร่างหลักของเฉินซีที่นั่งขัดสมาธิอยู่ด้านข้างพลันลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าร่างอวตารสร้างปรากฏการณ์เช่นนั้นออกมาได้ ในใจพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว…

ร่างหลักและร่างอวตารมีความสัมพันธ์กันเหมือนมือซ้ายกับมือขวา เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเดียวกัน ตอนนี้เฉินซีสัมผัสได้ว่าจิตวิญญาณของเขาใสกระจ่างเหมือนบ่อน้ำในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้ทั้งร่างกายและจิตใจรู้สึกใสสะอาดกระจ่างแจ้ง

อีกทั้งจุดชีพจรทั้งสี่ร้อยแปดสิบล้านจุดได้ปรากฏขึ้นบนผิวกายร่างอวตารของเฉินซี ส่วนหนึ่งเปิดกว้างออกมา แต่ส่วนใหญ่ยังคงปิดสนิท

สำหรับผู้ขัดเกลากายาแล้ว ร่างกายมนุษย์ก็เหมือนจักรวาลแห่งหนึ่ง จุดชีพจรทั้งหลายเป็นเหมือนโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล ยิ่งเปิดจุดชีพจรได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความเข้าใจในจักรวาลของตนเองมากขึ้นเท่านั้น ก็จะยิ่งความแข็งแกร่งมากขึ้น!

เมื่อสามารถเปิดจุดชีพจรทั่วร่างได้แล้ว ก็จะเรียกได้ว่าเป็นการสร้างกายเซียนขึ้นมาได้นั่นเอง!

ตอนนี้ร่างอวตารของเฉินซีขึ้นสู่การขัดเกลากายาของขอบเขตเซียนสวรรค์ได้อย่างราบรื่น เปิดจุดชีพจรทั้งสามสิบหกล้านบนร่างได้แล้ว ทั้งจุดชีพจรทั้งหลายยังเต็มไปด้วยปราณจ้าววิญญาณอมตะ!

พละกำลังที่อยู่ในจุดชีพจรเหล่านี้สามารถเทียบได้กับปราณแท้ของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตตำหนักอินทนิล ดังนั้นเมื่อรวมจุดชีพจรทั้งสามสิบหกล้านเข้าด้วยกัน พลังที่กักเก็บเอาไว้ภายในจึงมากเกินประเมินได้ ลึกล้ำดุจก้นหุบเหว

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะร่างอวตารเพิ่งเข้าสู่ขอบเขตเซียนสวรรค์ ต่อไปเมื่อพลังบ่มเพาะลึกล้ำยิ่งขึ้น จำนวนปราณจ้าววิญญาณอมตะที่อยู่ในจุดชีพจรและจำนวนการเปิดจุดชีพจรก็จะยิ่งเพิ่มสูงขึ้นด้วย

ที่น่าเอ่ยถึงคืออันดับของเหลียงปิงนั้นไต่สูงขึ้นในช่วงหลายเดือนมานี้ พุ่งจากอันดับเก้ามาอันดับห้าทิ้งห่างจากหลัวจื่อเฟิงกับกู่อวี่ถังจนผู้คนตกตะลึง

ทุกคนซุบซิบกันว่าหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่แน่ว่าเหลียงปิงอาจไต่อันดับขึ้นได้สูงกว่านี้เหมือนอินเหมียวเมี่ยว อาจได้กลายเป็นหกสุริยันอันเจิดจ้าเลยก็เป็นได้!

แต่ก็เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น หากจะมีใครอยากขึ้นเป็นสุริยันอันเจิดจ้าดวงใหม่ ไม่เพียงแต่ต้องมีพลังบ่มเพาะอยู่ขอบเขตเซียนทองคำเท่านั้น และฝีมือต่อสู้ต้องดังสะท้านจนได้รับการยอมรับไปทั่วภพเซียนด้วย

ไม่เช่นนั้น ภพเซียนยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้จะมีสุริยันอันเจิดจ้าเพียงแค่หกดวงได้อย่างไร?

ในวันนี้ เฉินซีได้ออกจากการปิดด่านบ่มเพาะ

แม้ว่าโลกภายนอกจะผ่านไปเพียงสามเดือน แต่ในโลกแห่งดารา เฉินซีได้ใช้เวลาปิดด่านบ่มเพาะไปมากกว่าหนึ่งปี

เฉินซีไม่รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากโลกภายนอกเลยสักนิด หลังจากเดินออกมาจากห้องลับ เขาก็ตรงไปหาเหลียงปิง หมายจะประมือกับนาง

วันรับศิษย์สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ดังนั้นเขาจึงต้องรีบประเมินว่าทักษะการต่อสู้ของตนยังห่างจากพันอันดับแรกของเทียบอันดับเซียนทะยานฟ้าอยู่เท่าไหร่

ทว่าเฉินซีไม่รู้เลยว่าตอนพบเหลียงปิงที่โถงเมฆารุ้ง กลับต้องประหลาดใจเมื่อเห็นหลัวจื่อเฟิงกับกู่อวี่ถังอยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่ แต่บรรยากาศดูสงบสุขยิ่ง

เฉินซีชะงัก ความสัมพันธ์ของเหลียงปิงกับสองคนนี้ไปสนิทสนมกันตอนไหน? สามเดือนที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้น?

“เฉินซี?”

“เอ๋ ออกจากการปิดด่านบ่มเพาะแล้วหรือ?”

“ฮ่า ๆ! นึกว่าใคร เป็นพี่เฉินนี่เอง”

เมื่อพวกเขาเห็นเงาร่างเฉินซีปรากฏอยู่นอกห้องโถง เหลียงปิง หลัวจื่อเฟิง และกู่อวี่ถังก็ชะงักไป จากนั้นก็คลี่ยิ้มเดินเข้ามาทักทาย

เฉินซีพยักหน้ายิ้มให้ แล้วก็ต้องประหลาดใจอยู่บ้างเมื่อเห็นว่าหลัวจื่อเฟิงกับกู่อวี่ถังดูมีท่าทางอบอุ่นและให้ความเคารพเขามากขึ้น

ความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเช่นนี้ทำให้เฉินซีรู้สึกสงสัยอยู่ในใจ

“หืม? พลังบ่มเพาะของเจ้าพัฒนาขึ้นอีกแล้วหรือ?” เฉินซียังคิดไม่ออก ก็เห็นเหลียงปิงมองมาด้วยความประหลาดใจ “ข้าจำได้ว่านับตั้งแต่เจ้าขึ้นสู่ขอบเขตเซียนสวรรค์ขั้นสูงวันนั้นก็ผ่านมาเพียงสามเดือนเองไม่ใช่หรือ?”

หลัวจื่อเฟิงกับกู่อวี่ถังที่กำลังคลี่ยิ้มน้อย ๆ ชะงักไปทันที รอยยิ้มบนใบหน้าพลันแข็งค้าง สามเดือนอย่างนั้นหรือ?