บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 674

บทที่ 674 ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเกรี้ยวกราด

บทที่ 674 ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเกรี้ยวกราด

มดตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ สามารถคงอยู่ได้โดยไม่ได้รับอันตรายจากค่ายกลเหล่านั้นเลย!

ภาพนี้น่าเหลือเชื่อเกินไป แม้แต่เฉินซีก็ยังพึ่งพาพลังของต้นอ่อนเงาทมิฬเพื่อเข้ามาที่นี่อย่างปลอดภัย มิฉะนั้น หากไม่มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นี้ เขาคงถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาแล้ว

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเขาไม่ทันสังเกตว่า มดตัวนี้โผล่มาเกาะข้างหูตั้งแต่เมื่อไร!

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของจิตสัมผัสเทพของชายหนุ่ม ก็เทียบได้กับของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี และเหนือกว่าขอบเขตสถิตกายามานานแล้ว มันย่อมไม่มีสิ่งใดในรัศมีหมื่นลี้สามารถหลบเลี่ยงการตรวจจับของเขาได้

แต่ตอนนี้ จู่ ๆ มดตัวน้อยนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นบนร่างกายของเขา แล้วเฉินซีจะไม่แปลกใจได้อย่างไร?

เฉินซีหายใจเข้าลึก ๆ เขาหยิบมดตัวนี้ขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และก็พบว่ามันเหมือนกับมดทั่วไปบนโลกนี้ มันมีขนาดเล็กสีดำเงาเหมือนกัน ไม่มีความแตกต่างแม้แต่น้อย จึงไม่ต้องพูดถึงความแตกต่างระหว่างมันกับจักรพรรดิมดทองคำเหล่านั้น เพราะพวกมันทั้งสองตัวไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลยด้วยซ้ำ

“แปลกจริง หรือค่ายกลที่นี่จะใช้ไม่ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตธรรมดา?” เฉินซีขมวดคิ้วและรู้สึกงงงวยอย่างมาก ถึงขนาดที่เขาไม่ได้สนใจการต่อสู้อันดุเดือดและน่าสะพรึงกลัวที่เกิดขึ้นอยู่ไม่ไกลนัก

“นำมันไปด้วย มันจะมีประโยชน์อย่างมากเมื่อเจ้าเข้าสู่ด่านแห่งความลึกล้ำ” หม้อใบจิ๋วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสงบ ราวกับว่ารับรู้ถึงการมีอยู่ของมดตัวนี้มานานแล้ว

“อันใดนะ!?” เฉินซีผงะ มดตัวเล็กนี้จริง ๆ แล้วเกี่ยวข้องกับด่านแห่งความลึกล้ำหรือ?

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็หายจากอาการตกใจ ในเมื่อหม้อใบจิ๋วพูดเช่นนั้น มดตัวนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างที่คิดแน่นอน!

“เอาล่ะ ให้ข้าดูหน่อยว่าเจ้าวิเศษแค่ไหน” เฉินซียกมือขึ้นและวางมดไว้บนไหล่ของเขา เมื่อสังเกตเห็นว่าเพื่อนตัวน้อยนิ่งเงียบมากและไม่ขยับเขยื้อนไปมา ชายหนุ่มจึงผ่อนคลายลง

“สหายเต๋า หากเราไม่จัดการกับสัตว์ทั้งสามนี้อย่างรวดเร็ว ไม่ต้องพูดถึงมรดกของผู้เยี่ยมยุทธ์ผู้สูงส่ง ข้าเกรงว่าแม้แต่ด่านแห่งความลึกล้ำก็คงจะอยู่ไกลเกินเอื้อมแล้ว!”

ในสนามรบ ร่างกำยำที่แผ่กลิ่นอายเซียนอันทรงพลังไปทั่วทั้งกาย ตะโกนขึ้นเสียงดังและดึงดูดความสนใจของเฉินซีไปในทันที

ในตอนนี้ การต่อสู้ได้เข้าสู่จุดเดือดแล้ว ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีหลายสิบคนได้รับบาดเจ็บ และมีบาดแผลมากมาย ในขณะที่จักรพรรดิมดทองทั้งสามตัวเองก็สาหัสไม่น้อยเช่นกัน แม้พวกมันจะยังคงดุร้ายเหมือนเดิมก็ตาม

หากเป็นเมื่อก่อน เฉินซีคงไม่กล้าจินตนาการว่า จักรพรรดิมดสามตัวจะสามารถเผชิญหน้ากับผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีหลายสิบคนของโลกได้อย่างสูสีเช่นนี้ เพราะเหตุการณ์ดังกล่าวนั้นคงน่าตกใจเกินไป!

“สหายเต๋าเฟิงเสวียนจื่อกล่าวได้ถูกต้องแล้ว ทุกท่าน ข้าคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องปกปิดความแข็งแกร่งของเราอีกต่อไปแล้ว ใช้ไพ่ตายของเราร่วมกัน และทำลายสัตว์ทั้งสามตัวนี้ในคราวเดียวเป็นอย่างไร?”

“ได้!”

“แผนนี้น่าจะได้ผล”

ในไม่ช้า ข้อเสนอของเฟิงเสวียนจื่อก็ได้รับการยอมรับจากผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น ๆ ทันใดนั้น กลิ่นอายบนร่างของพวกเขาก็ระเบิดออกมาอย่างไร้ขอบเขต ปราณเซียนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า สว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์แผดเผา ในขณะที่รัศมีอันโอ่อ่าของพวกมันดูสูงส่งอย่างมาก

โครม! โครม! โครม!

ศาสตร์เต๋าอันน่าสะพรึงกลัวหลายแขวงปะทุขึ้น ดุจหินหลอมเหลวที่ปะทุและปั่นป่วน พัดพาออกไปในทันทีทันใด พร้อมกับแรงกระตุ้นที่น่ากลัวอย่างยิ่ง สั่นสะเทือนไปทุกทิศทุกทางราวกับจะฉีกท้องฟ้าออกจากกัน!

“ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!” ม่านตาของเฉินซีหดลงทันที แม้ว่าเขาจะเฝ้าดูการต่อสู้จากระยะไกล แต่ชายหนุ่มก็อดที่จะรู้สึกขนลุกไม่ได้

หากอยู่ในโลกภายนอก แค่การโจมตีดังกล่าวก็เพียงพอที่จะทำลายล้างทั้งอาณาจักรทิ้งแล้ว!

ในเวลาเพียงชั่วอึดใจ จักรพรรดิมดทองคำทั้งสามตัวก็ถูกบดขยี้ พวกมันส่งเสียงกรีดร้องก่อนจะสลายหายไปพร้อมกับความไม่เต็มใจ

“อันตรายจริง ๆ! พื้นที่หลักของพระราชวังแห่งการรังสรรค์นี้ สมกับที่ได้รับชื่อว่าสุสานของผู้เยี่ยมยุทธ์ ที่ฝังผู้เยี่ยมยุทธ์ไว้มากมาย แค่การมีอยู่ของสัตว์เหล่านี้ก็ชวนปวดหัวมากแล้ว”

“ฮ่า ๆ พูดถึงสิ่งเหล่านี้ในเวลานี้จะไม่น่าผิดหวังไปหน่อยหรือ? เรื่องสำคัญในตอนนี้คือการค้นหามรดกของผู้เยี่ยมยุทธ์ผู้สูงส่ง ในขณะที่มุ่งหน้าต่อไปเรื่อย ๆ”

“ถูกต้อง ข้ารู้สึกว่าคราวนี้ด่านแห่งความลึกล้ำจะปรากฏขึ้นอย่างแน่นอน แม้ว่าเราจะไม่สามารถหามรดกของผู้เยี่ยมยุทธ์ผู้สูงส่งเจอ แต่เราก็ยังสามารถเข้าสู่ด่านแห่งความลึกล้ำเพื่อลองเสี่ยงโชคของเราได้!”

หลังจากกำจัดจักรพรรดิมดทั้งสามตัวลงในคราวเดียวแล้ว ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทุกคนก็หัวเราะร่า เนื่องจากการเข้ามายังสถานที่แห่งนี้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และไม่ใช่ว่าพวกเขาจะมีโอกาสได้ไปยังด่านถัดไปเสมอ การเผชิญหน้ากับความบังเอิญที่ยิ่งใหญ่นี้ แม้แต่ผู้มีระดับการบ่มเพาะสูงเช่นนี้ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

ครืน!

ทว่าก่อนที่พวกเขาจะได้เคลื่อนไหว จู่ ๆ คมแห่งเจตจำนงกระบี่ที่มีขนาดใหญ่ก็มาบรรจบกันอย่างรวดเร็ว ในยามนี้ พื้นที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยแสงประหลาดนับไม่ถ้วนพวยพุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง

ประหนึ่งแสงดาบนับไม่ถ้วนได้ถูกเรียกกลับไปยังแหล่งกำเนิดของมัน ความผันผวนสั่นสะท้านทุกสิ่งให้แปรปรวนอย่างรุนแรง มันดูน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!

ฮึ่ม!

เจตจำนงกระบี่สีทองเสี้ยวหนึ่งพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ในชั่วพริบตา มันก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเหล่านั้น ก่อนที่จะฟาดลงเสียงดัง ‘โครม!’ ระเบิดแสงสีทองทำให้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งต้นสั่นสะเทือน

“แย่แล้ว!”

“มันเป็นจักรพรรดิมดอีกตัว!”

“เดี๋ยว นี่อาจเป็นจักรพรรดิมดที่น่ากลัวยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก แค่กลิ่นอายของมันก็ยิ่งกว่าจักรพรรดิมดสามตัวก่อนหน้านี้หลายเท่าแล้ว!”

เมื่อได้เห็นรูปลักษณ์ของผู้โจมตีอย่างชัดเจน ท่าทีของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งหมดพลันชะงักไป ก่อนที่ใบหน้าจะมืดมนลง และดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปความเคร่งเครียด

ไม่มีใครเคยคิดมาก่อนว่า หลังจากฆ่าจักรพรรดิมดทั้งสามตัวไปแล้ว จักรพรรดิมดที่ทรงพลังและน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าจะปรากฏตัวออกมา!

ดวงตาของชายหนุ่มเบิกกว้าง เขากล้าทุบหน้าอกของตัวเองเพื่อยืนยันว่าไม่ได้มองผิดไป …ผู้ช่วยเหลือเขาเมื่อครู่เป็นจักรพรรดิมดจริง ๆ!

“หือ? เกิดอันใดขึ้น?”

เหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเองก็ประหลาดใจเช่นกัน บางคนปฏิเสธที่จะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง และคิดว่าจักรพรรดิมดช่วยชีวิตอีกฝ่ายโดยบังเอิญเท่านั้น

ดังนั้น ในช่วงอึดใจต่อมาก็มีคนเคลื่อนไหวโจมตีใส่เฉินซีอีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ไม่ได้แตกต่างออกไป การโจมตีทั้งหมดถูกจักรพรรดิมดขัดขวางเอาไว้ และไม่สามารถทำร้ายชายหนุ่มได้อีกครั้ง!

ยามนี้ ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งหมดไม่สามารถรักษาความสงบได้อีกต่อไป พวกเขาต้องต่อสู้อย่างหนักหน่วง แต่เด็กคนนั้นกลับได้รับความช่วยเหลือจากจักรพรรดิมด นี่มันไม่ไร้เหตุผลเกินไปหรือ?!

ฉากนี้ทำให้พวกเขาโกรธจนแทบกระอักเลือด ถ้าเฉินซีไม่ได้ปรากฏตัว แม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้จนตัวตาย มันก็คงจะไม่มีอะไรเลย แต่ทันทีที่เขาเพิ่งปรากฏตัวออกมา กลับได้ขึ้นไปบนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อย่างสบายใจยิ่ง การเปรียบเทียบนี้ทำให้ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเหล่านี้แทบจะเป็นบ้า

นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!

แค่รุ่นเยาว์ที่อ่อนแอคนหนึ่ง เหตุใดเขาถึงได้รับการปฏิบัติที่พิเศษเช่นนี้?

ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขารู้ว่าสิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในสนามประลอง และไม่มีกรรมการคนใดดูอยู่ พวกเขาก็คงด่าสาปแช่งอีกฝ่ายว่าขี้โกงแน่นอน

เฉินซีถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ในที่สุดหัวใจที่ดิ่งวูบของเขาก็กลับมาอยู่ที่เดิม

เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจักรพรรดิมดถึงปกป้องตนเช่นนี้ แต่ถึงมันจะทำให้เขางุนงงอย่างมาก ทว่าชายหนุ่มก็ทำได้เพียงแค่ยกความดีความชอบนี้ให้กับต้นอ่อนเงาทมิฬเท่านั้น

เพราะอย่างไร เขาก็พึ่งพาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นี้มาตลอดทาง ดังนั้นมันจึงดูเหมือนว่า… มีเพียงมันเท่านั้นที่สามารถทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้ใช่หรือไม่?

ครู่ต่อมา ชายหนุ่มก็หยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และก้าวต่อไป ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยสังเกตเลยว่ามดตัวเล็กบนไหล่ของเขาโบกหนวดของมันไปทางจักรพรรดิมดที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือด ราวกับว่ามันกำลังส่งสัญญาณบางอย่าง เช่น การบอกลา

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินซีก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาผ่อนคลายขึ้น ชายหนุ่มจึงรีบหลบหนีออกจากเขตความผันผวนของการต่อสู้ในทันที และกลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปยังยอดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว

ความเร็วนั้นเร็วมาก จนร่างของเขาหายวับไปในพริบตา

“นี่… เจ้าเด็กคนนี้ไม่ได้รับผลกระทบจากค่ายกลอย่างนั้นรึ!?” ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีต่างตกใจจนลูกตาของพวกเขาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าเมื่อได้เห็นฉากนี้

เพราะพวกเขาต้องทุกข์ทรมานจากผลกระทบมากมายของค่ายกลชั้นแล้วชั้นเล่า ตั้งแต่ส่วนของรากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาทำให้พวกเขาก้าวเดินอย่างลำบากมากขึ้น และกว่าจะมาถึงที่นี่ได้… พวกเขาก็ต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก!

ในทางกลับกัน เฉินซีกลับพุ่งขึ้นไปบนยอดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์และหายวับไปในทันที และตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็ไม่ได้รับผลของค่ายกลเลย แล้วพวกเขาจะยอมรับสิ่งนี้ได้อย่างไร?

สวรรค์ไม่ยุติธรรม!

เหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีคำรามก้องในใจ ทั้งอิจฉาทั้งไม่พอใจ และสิ่งที่ทำให้พวกเขาเศร้าโศกและขุ่นเคืองที่สุดคือ จนถึงตอนนี้จักรพรรดิมดเจ้ากรรมยังคงขวางทางพวกเขา และกีดกันไม่ให้พวกเขาได้ไปต่อ!