บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 748

บทที่ 748 การประชุมครั้งใหญ่ที่ไม่ธรรมดา

บทที่ 748 การประชุมครั้งใหญ่ที่ไม่ธรรมดา

เฉินหลิงจวิน!

แม้ชื่อนี้จะไม่คุ้นหูนัก ทว่าเฉินซีกลับรู้จักเป็นอย่างดี เพราะชื่อนี้คือนามของบิดาผู้ให้กำเนิดเขา!

ส่วนเหตุผลที่เฉินซีไม่ค่อยคุ้นเคยนัก เนื่องจากชายหนุ่มไม่เคยเห็นหน้าบิดาเลยสักครั้งนับตั้งแต่จำความได้ และตัวเขาก็ไม่รู้สึกผูกพันธ์กับบิดาเลยแม้แต่น้อย ถึงขนาดที่ว่าตัวเฉินซีเพิ่งรู้ว่าบิดาของเขาชื่อเฉินหลิงจวินเมื่อครึ่งปีก่อน!

เดิมทีเฉินซีคิดว่าบิดาของเขาเป็นคนธรรมดาที่อาศัยอยู่ในเมืองหมอกสน และพอใจกับความสะดวกสบายของโลกใบเล็ก แต่ต่อมาเมื่อการบ่มเพาะของชายหนุ่มก้าวหน้าและรู้เรื่องต่าง ๆ มากขึ้น เขาพลันรับรู้ได้อย่างบางเบาว่าบิดาของเขาไม่ธรรมดาอย่างที่เคยคิด

ถ้าบิดาของเขาเป็นคนธรรมดา แล้วอีกฝ่ายจะรู้จักกับจั่วชิวเสวี่ยจากตระกูลจั่วชิวที่แสนลึกลับได้อย่างไร?

ถ้าบิดาของเขาเป็นคนธรรมดา อีกฝ่ายจะรู้จักกับหญิงสาวที่มาจากตระกูลไป๋แห่งเทือกเขาหนามม่วงอย่างไป๋หว่านฉิงได้อย่างไร?

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดายิ่ง!!!

เมื่อเขาได้ยินชายชราที่อุ้มแมวไว้ในอ้อมแขนกล่าวคำว่า ‘เฉินหลิงจวิน’ ในเวลานี้ ความรู้สึกตกใจในหัวใจของเฉินซีก็เด่นชัดมากขึ้นเสียจนราวกับตัวคนถูกฟ้าผ่า

แม้ชายชราจะมีท่าทางธรรมดา แต่แท้จริงแล้วเขากลับไม่ธรรมดา สถานะของคนผู้นี้ในนิกายกระบี่เก้าเรืองรองนั้นยิ่งใหญ่ จนแม้แต่วิปลาสหลิ่วก็ยังแสดงความเคารพและให้เกียรติเมื่อพบหน้า อีกทั้งคนผู้นี้ก็ยังเป็นผู้อาวุโสที่ลึกลับและยากหยั่งถึง

ทว่าผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้กลับรู้จักบิดาของเขา แล้วเฉินซีจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร?

เป็นครั้งแรกที่เฉินซีอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับบิดาของเขามากขึ้น ‘เฉินหลิงจวิน… เขาเป็นคนแบบไหนกัน?’

ในขณะที่ความคิดของชายหนุ่มกำลังโลดแล่น ชายชราก็เริ่มกล่าวช้า ๆ ด้วยเสียงทุ้มต่ำและอ่อนโยน เพื่อบอกเล่าถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา

“เมื่อสามปีก่อน การประชุมครั้งใหญ่ของเหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์ชั้นเลิศถูกจัดขึ้นในแดนภวังค์ทมิฬ ในระหว่างการประชุมครั้งนี้ ตัวตนสำคัญระดับแนวหน้าของกองกำลังต่าง ๆ ก็ได้เข้าร่วมเช่นกัน ในเวลานั้น…มีผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดสามสิบเจ็ดคนที่มีการบ่มเพาะสูงเทียมฟ้ามารวมตัวกันในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนนก”

“ผู้จัดการประชุมครั้งนี้คือประมุขนิกายแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนนก เมี่ยวอวิ๋นจี”

“จุดประสงค์ของการประชุมในครั้งนี้ก็เรียบง่ายยิ่ง นั่นคือเพื่อให้ได้มาซึ่งสมบัติศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งก็คือเคหาดารา”

“ตามตำนานเล่าขานกันว่า เคหาดาราแห่งนี้คือมรดกของผู้ยิ่งใหญ่ที่บรรลุจุดสูงสุดของมหาเต๋าเมื่อหนึ่งล้านปีก่อน มันไม่เพียงมีมรดกสูงสุดของผู้ยิ่งใหญ่บรรจุเท่านั้น แต่ยังมีสมบัติลึกลับอันล้ำค่าอย่างแผนภาพวารีหลากอีกด้วย”

“เจ้าคงเคยได้ยินเกี่ยวกับแผนภาพวารีหลากเช่นกัน หากได้ใช้งานมันละก็ จะทำให้ทวยเทพและอสูรในยุคบรรพกาลเข้าใจในวิถีสู่การแสวงหาเต๋าของพวกเขา กระทั่งส่งผลให้พวกเขารอดพ้นจากการเฝ้าดูของสวรรค์ คว้าความลึกล้ำของมหาเต๋า และบรรลุไปถึงจุดสูงสุดของเต๋า!”

“ด้วยเหตุนี้ ทุกครั้งที่แผนภาพวารีหลากปรากฏขึ้น มันจึงมักมาพร้อมกับสายฝนโลหิต ทำให้ภพทั้งสามต้องสั่นคลอน! แม้กระทั่งหกวิถีสังสารวัฏก็ยังกระสับกระส่ายเพราะมัน!! ด้วยเหล่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายต่างต่อสู้เพื่อแย่งชิงมัน และเหตุการณ์ที่ดูเหมือนกับวันโลกาวินาศนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับหายนะที่แท้จริงของภพทั้งสาม!!”

เสียงของชายชราทั้งทุ้มต่ำและมีร่องรอยของอารมณ์หวนรำลึก ในขณะที่เขากล่าวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ทว่าเมื่อเฉินซีได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ มันกลับทำให้เกิดพายุปั่นป่วนขึ้นในใจของเขา พานให้ชายหนุ่มนึกถึงสิ่งต่าง ๆ มากมายในอดีต

เคหาดารา!

‘นั่นมันไม่ใช่เคหาที่อยู่ภายในจี้หยกที่ท่านแม่ทิ้งไว้ให้กับข้าหรอกหรือ?’

‘ภายในนั้น ข้าเห็นตราประทับวิญญาณที่ท่านแม่ของข้าทิ้งไว้เป็นครั้งแรก ได้พบกับผู้อาวุโสจี้อวี๋เป็นครั้งแรก ได้ครอบครองรูปปั้นเทพเจ้าฝูซีเป็นครั้งแรก เริ่มบ่มเพาะทักษะขัดเกลากายาของข้าเป็นครั้งแรก…’

อาจกล่าวได้ว่ามันเป็นจุดเปลี่ยนในชะตาชีวิตของเขา และนับจากนั้นเป็นต้นมา เฉินซีก็เริ่มเดินบนเส้นทางที่แตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

อีกทั้งเฉินซีก็คุ้นเคยกับแผนภาพวารีหลากเช่นกัน!

เขาในตอนนี้มีแผนภาพวารีหลากอยู่สี่ชิ้นแล้ว ชิ้นหนึ่งมาจากฐานภูเขากำราบธาตุในเทือกเขาแดนเถื่อนตอนใต้ ชิ้นหนึ่งมาจาก ‘ศิษย์พี่หญิง’ ผู้ลึกลับของเขา และอีกชิ้นหนึ่งมาจากแท่นบูชาภายในดินแดนเต๋าแห่งการต่อสู้ ณ นครหลวงธารสายไหม

ชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากทั้งสามนี้ได้หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวแล้วในตอนนี้ และมันลอยอยู่ในห้วงสำนึกของเขา ในขณะที่ชิ้นที่สี่ที่ได้มาจากภายในด่านแห่งความลึกล้ำของเหวเงาทมิฬ เฉินซีได้เก็บไว้ในเจดีย์บำเพ็ญทุกข์และยังไม่ได้ขัดเกลามัน

และตามการอนุมานของเขา มีเพียงต้องรวบรวมชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากทั้งเก้าชิ้นเท่านั้น จึงจะสร้างแผนภาพวารีหลากที่สมบูรณ์ได้!

“หนึ่งล้านปีก่อน แผนภาพวารีหลากได้หายไปอย่างสมบูรณ์ และถูกกาลเวลาลบเลือนไปจากหน้าประวัติศาสตร์ เหล่าผู้ยิ่งใหญ่จำนวนมากในภพทั้งสามต่างค้นหามันอย่างยากลำบาก และท้ายที่สุด พวกเขาก็ต้องกลับมามือเปล่า กอปรกับหายนะของทวยเทพและอสูรที่อุบัติขึ้นในช่วงเวลานั้น จึงทำให้ทั้งสามภพตกอยู่ในกลียุค และไม่มีใครให้ความสนใจกับแผนภาพวารีหลากอีกต่อไป”

“แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบได้ เมื่อสามร้อยปีที่แล้ว ประมุขแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนนกเมี่ยวอวิ๋นจีกลับได้รับข้อมูลบางอย่างมาโดยบังเอิญ ความว่าเคหาดาราได้ปรากฏขึ้นเหนือมหาสมุทรใต้พิภพทางตอนเหนือ และแผนภาพวารีหลากถูกซ่อนอยู่ภายในนั้น ดังนั้นเขาจึงจัดการประชุมครั้งใหญ่และส่งเทียบเชิญให้แก่สหายนักพรตเต๋าทั่วทุกหนทุกแห่ง โดยหมายจะค้นหาและรับโชคลาภก้อนใหญ่นี้ไปด้วยกัน”

“เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสมบัติล้ำค่าอย่างแผนภาพวารีหลาก …หากข่าวนี้ถูกเปิดเผยออกไป มันย่อมทำให้เกิดความปั่นป่วนในภพทั้งสามอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงมีเพียงสามสิบเจ็ดผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบได้เท่านั้นที่ได้เข้าร่วมการประชุมในเวลานั้น”

“แต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดมาก่อนว่า เมื่อมาถึงมหาสมุทรใต้พิภพทางตอนเหนือ พวกเขากลับพบกับชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งแทน!”

‘เมื่อร้อยปีก่อน ท่านพ่อได้รับบาดเจ็บสาหัสและหายตัวไปในแดนภวังค์ทมิฬ ตอนนั้นเขาย่อมกลับไปที่บ้านเกิดอย่างแน่นอน นั่นคือเมืองหมอกสน แล้วคงมีข้ากับเฉินฮ่าว …ซึ่งมันก็เป็นช่วงเวลาที่เฉินฮ่าวเพิ่งเกิดพอดี ที่ท่านแม่ถูกคนตระกูลจั่วชิวลักพาตัวไป ในขณะที่บิดาหายตัวไปอีกครั้ง…’

‘หกสิบปีก่อน ท่านพ่อได้ปรากฏตัวอีกครั้งในแดนภวังค์ทมิฬ และมันบังเอิญตรงกับเวลาที่ท่านหายตัวไป ในขณะที่ข้าอายุแค่เกือบสี่ขวบในตอนนั้น…’

ก่อนหน้านี้ เฉินซีไม่แน่ใจว่าการคาดเดาของเขาถูกต้องหรือไม่ แต่คำกล่าวนี้ของชายชราได้พิสูจน์การคาดเดาของชายหนุ่ม และในที่สุดมันก็ทำให้เขาเข้าใจลำดับเหตุการณ์ทั้งหมด

‘สามร้อยปีก่อน ท่านพ่อกับท่านแม่ได้ปรากฏตัวที่มหาสมุทรใต้พิภพทางตอนเหนือ จากนั้นพวกเขาก็ได้รับเคหาดารา ก่อนที่จะเอาชนะเมี่ยวอวิ๋นจีและคนอื่น ๆ ที่ตั้งใจจะช่วงชิงเคหาไป หลังจากนั้นข่าวนี้ก็รั่วไหลโดยใครบางคน ทำให้พวกเขาถูกตระกูลจั่วชิวตามล่า และคนทั้งสองก็หนีกลับไปที่เมืองหมอกสน’

‘แต่หลังจากที่เฉินฮ่าวเกิด กองกำลังของตระกูลจั่วชิวก็ปรากฏตัวอีกครั้งในเมืองหมอกสน พวกเขาได้พาตัวท่านแม่ไป ทำให้ท่านพ่อโกรธมากและไล่ตามพวกเขาไปที่แดนภวังค์ทมิฬ แต่เขาตามท่านแม่ไม่ทัน ดังนั้นจึงพุ่งเป้าไปที่นิกายอสูรตาข่ายโลหิต และฆ่าหวังเฟยเฉียวเพื่อระบายความโกรธแค้น’

ส่วนสาเหตุที่บิดาของเขามุ่งหน้าไปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนนกทำไม …เรื่องนี้เฉินซีไม่สามารถคาดเดาได้

ทันใดนั้น ชายชราก็ได้ไขข้อความสงสัยที่ว่าให้แก่เขา “มีประตูที่นำไปสู่ภพเซียนอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนนก และบิดาของเจ้าตั้งใจจะอาศัยประตูนี้เพื่อมุ่งหน้าไปยังภพเซียน”

“อะไรนะ!?”

‘ประตูนำไปสู่ภพเซียน?’

เฉินซีตกตะลึงเพราะเรื่องนี้น่าตกใจเกินไป ผู้บ่มเพาะทุกคนต่างบ่มเพาะและแสวงหาเต๋า เพื่อบรรลุสู่ความเป็นเซียนและเข้าสู่ภพเซียน แต่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า แท้จริงแล้วไม่จำเป็นต้องบรรลุความเป็นเซียนในภพมนุษย์ก่อน และใคร ๆ ก็สามารถมุ่งหน้าไปยังภพเซียนได้ผ่านทางประตูมิติ …ถ้านี่เป็นความจริง แล้วจุดประสงค์ของการบ่มเพาะคืออันใดกันแน่?

ชายชราดูจะเข้าใจความคิดของเฉินซี เจ้าตัวจึงกล่าวพร้อมกับส่ายศีรษะว่า “เจ้าคิดผิดแล้ว การมีอยู่ของประตูนั้นเป็นสิ่งต้องห้าม และมันอันตรายมาก แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนนก เว้นแต่จะไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาก็จะไม่กล้าก้าวผ่านประตูบานนั้นโดยเด็ดขาด”

“แต่บิดาของเจ้าไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องผ่านประตูนี้เพื่อมุ่งหน้าไปยังภพเซียน ส่วนเหตุผลนั้น เจ้าจะเข้าใจเมื่อเริ่มสัมผัสกับกฎแห่งเต๋าสวรรค์อย่างแท้จริง การมีอยู่ของบิดาของเจ้าถูกกฎแห่งเต๋าสวรรค์ลิขิตให้เป็นคนนอกรีตและอาชญากร จึงไม่มีทางที่เขาจะก้าวเข้าสู่ภพเซียนได้ตลอดชีวิต อีกทั้งตราบใดที่กฎแห่งเต๋าสวรรค์ตรวจพบการมีอยู่ของเขา เขาจะต้องประสบกับภัยพิบัติอย่างแน่นอน”

“คนนอกรีต? อาชญากร?”

ทั่วทั้งร่างของเฉินซีพลันแข็งทื่อ ในขณะที่เขานึกถึงสิ่งที่จี้อวี๋เคยกล่าวไว้ จี้อวี๋ก็เป็นอาชญากรในภพทั้งสามเช่นเดียวกัน ซึ่งการมีอยู่ของคนผู้นี้ก็ไม่ได้ถูกยอมรับจากกฎแห่งเต๋าสวรรค์ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงอยู่ในโลกใบเล็ก เพื่อหลีกเลี่ยงจากการถูกกฎแห่งเต๋าสวรรค์พตรวจพบเข้า

ตอนนี้ บิดาของเขาเองก็ถูกกฎแห่งเต๋าสวรรค์นี้จับตาว่าเป็นอาชญากรเช่นกัน และนั่นทำให้เฉินซีสับสนเล็กน้อย ความคิดบางอย่างที่ไม่อาจยับยั้งได้พลันผุดขึ้นอยู่ภายในใจของชายหนุ่ม “ทั้งหมดนี้คงไม่ใช่เพราะตระกูลจั่วชิวกระมัง?”

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ร่างกายของเขาพลันรู้สึกเย็นยะเยือกอย่างช่วยไม่ได้ เพราะผลการคาดเดานี้น่าตกใจเกินไป ด้วยหากมันเป็นความจริง ก็หมายความว่าตระกูลจั่วชิวได้บรรลุถึงสถานะที่สามารถควบคุมกฎแห่งเต๋าสวรรค์ได้!

“นี่… พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นใดกันนะ?”