บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 854

บทที่ 854 ปีกกระเรียนปรโลก

บทที่ 854 ปีกกระเรียนปรโลก

ไม่ว่าจะเป็นโอสถ วัตถุวิญญาณ สมบัติวิเศษ เคล็ดวิชาบ่มเพาะ อุปกรณ์ หรือสมบัติชิ้นอื่น ๆ ที่มีรูปร่างและขนาดแตกต่างกัน ทุกอย่างที่อยู่ในดวงแสงหมื่นสรรพสิ่งบนชั้นที่เจ็ดคือสมบัติกึ่งอมตะ อีกทั้งยังไม่ขาดแคลนวัตถุหายากในหมู่พวกมัน

ยกตัวอย่างเช่น น้ำค้างหมื่นคราม ผงวิญญาณมังกรร้อยเร้นลับทรายเบญจธาตุ… ทั้งหมดล้วนเป็นวัตถุดิบเซียนที่แทบไม่มีทางหาได้ในโลกภายนอก ซึ่งพวกมันก็มีค่ามากยิ่ง

แต่สมบัติที่ดึงดูดสายตาของเฉินซีที่สุดคือ ปีกที่มีขนาดเท่าฝ่ามือคู่หนึ่ง โดยปีกนี้มีสีดำสนิท มีขอบที่แหลมคม และถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีดำสนิทที่รวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ ซึ่งไหลเวียนอยู่ภายในนั้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แม้ว่าจะมองเพียงแวบเดียว แต่เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่านั่นคือ… ปีกของกระเรียนปรโลก!

กระเรียนปรโลกท่องไปในยมโลก และท้องฟ้าทั้งหมดก็ถูกบดบังเมื่อมันสยายปีก ตามตำนานที่เล่าขานกัน ว่ากันว่ากระเรียนปรโลกเป็นวิหคศักดิ์สิทธิ์ในโลกใต้พิภพ ซึ่งเพียงการดูดครั้งเดียว ก็สามารถดึงวิญญาณและภูตผีอาฆาตได้ถึงแสนตัว!

วิหคศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้แทบหาพบไม่ได้ในภพมนุษย์ และแม้ว่ามันจะอยู่ในยมโลก การดำรงอยู่ของมันก็คล้ายกับมังกรน้ำแข็งหรือเต่าโบราณ ซึ่งครอบครองพลังมหาศาล

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ปีกกระเรียนปรโลกคู่นี้เป็นหนึ่งในวัตถุดิบหลักในการขัดเกลาพัดเทพอัคคี!

จากนั้นเฉินซีก็ส่งจิตสัมผัสเทพของเขาเข้าไปในดวงแสงหมื่นสรรพสิ่งโดยไม่ลังเล และเริ่มค้นหาอย่างระมัดระวัง เพราะหากสามารถแลกเปลี่ยนปีกคู่นี้ได้ มันย่อมต้องเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างแน่นอน!

นับตั้งแต่ที่ชายหนุ่มได้รับวิธีขัดเกลาพัดเทพอัคคีในสมรภูมิบรรพกาลก็ผ่านไปหลายปี แต่เขากลับรวบรวมได้เพียงปีกวิหคเพลิงนภา พัดนกยูงเพลิง และปีกไก่ฟ้าทมิฬเท่านั้น

อีกทั้งยังการตามหาปีกชนิดอื่น ๆ เช่น ปีกวิหคอมตะ ปีกคุนเผิง ปีกอีกาทองคำ และปีกกระเรียนปรโลก ก็เป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญเช่นกัน

แต่ตอนนี้เขากลับพบปีกกระเรียนปรโลกในชั้นที่เจ็ดของเจดีย์ต้าเหยี่ยน ดังนั้นจึงสามารถจินตนการถึงความรู้สึกตื่นเต้นในใจของเฉินซีได้อย่างชัดเจน!

ในเวลาไม่นาน ชายหนุ่มก็ค้นพบปีกกระเรียนปรโลก แต่เมื่อเขาเห็นปริมาณของพลังธรรมเทพที่ระบุไว้ หัวใจของชายหนุ่มก็เป็นต้องถูกบีบรัดแน่น

เพราะมันต้องใช้ดาวพลังธรรมเทพถึงหนึ่งหมื่นสองพันดวง!

เขายังจำได้ว่า ครั้งหนึ่งเถิงหลานเคยกล่าวว่า สมบัติอมตะสามารถแลกเปลี่ยนกับพลังธรรมเทพเพียงสี่พันดวง แต่การแลกเปลี่ยนปีกกระเรียนปรโลกคู่นี้กลับต้องใช้พลังธรรมเทพถึงหนึ่งหมื่นสองพันดวง และเป็นมูลค่าที่มากกว่าสมบัติอมตะถึงสามเท่า!

นอกจากนี้ ปีกกระเรียนปรโลกยังเป็นเพียงวัตถุดิบเซียนและไม่ใช่สมบัติอมตะที่แท้จริง

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เฉินซีก็กัดฟันและตัดสินใจแลกกับมัน

การจะได้สมบัติที่หายากและล้ำค่าเช่นนี้มานั้นยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน ดังนั้นหากเขาไม่คว้าโอกาสที่จะได้มันมาในตอนนี้ เฉินซีก็ไม่รู้ว่าเขาจะต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใดในอนาคตเพื่อค้นหาอีกคู่!

อาจเป็นเพราะวัตถุดิบชิ้นนี้หายากเป็นอย่างยิ่ง ทำให้มูลค่าของมันสูงจนน่าตกใจ ถึงอย่างไร แม้สมบัติอมตะจะล้ำค่า แต่การที่ชายหนุ่มจะได้รับก็ไม่เย็นนัก ทว่าวัตถุดิบเซียนที่หายากเหล่านั้นกลับหาได้ยากยิ่งกว่า!

ปัจจุบัน เขารู้อย่างชัดเจนแล้วว่าสมบัติอมตะถูกแบ่งออกเป็นหลายระดับ โดยแบ่งคร่าว ๆ เป็นระดับทั่วไป ระดับวิญญาณทมิฬ ระดับจักรวาลและอื่น ๆ อย่างน้อยที่สุด หากขัดเกลาพัดเทพอัคคีนี้สำเร็จ มันย่อมไม่ใช่สมบัติอมตะทั่วไป

โอม!

หลังจากนั้นไม่นาน ปีกกระเรียนปรโลกคู่หนึ่งพลันลอยอยู่กลางอากาศ พร้อมกับเปล่งประกายแสงที่ดูเหมือนสายฟ้าสีดำสนิทออกมา กลิ่นอายของมันคลุมเครือและน่าตกใจ เฉินซีพินิจดูมันอยู่ครู่หนึ่ง และค่อนข้างพอใจ จากนั้นเขาจึงยกมือขึ้นและเก็บมันไว้ในเจดีย์บำเพ็ญทุกข์อย่างระมัดระวัง

ตั้งแต่ชั้นที่หนึ่งของเจดีย์จนถึงตอนนี้ แผ่นป้ายธรรมเทพของชายหนุ่มได้รวบรวมพลังธรรมเทพเกือบสองแสนดวงแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่ได้รับผลกระทบอะไรมาก หากเขาจะใช้พลังธรรมเทพหนึ่งหมื่นสองพันดวงเพื่อแลกเปลี่ยนกับปีกกระเรียนปรโลก

แต่เมื่อพลังธรรมเทพทั้งหมื่นสองพันดวงหายไป เฉินซีพลันพบว่า แสงทองแห่งพลังธรรมเทพในแดนฮุ่นตุ้นของเขาได้หายไปจำนวนมาก ในขณะที่พลังงานลึกลับที่มาจากดวงจิตแห่งเต๋า และถูกควบแน่นอยู่ภายในแก่นหัวใจก็อ่อนแรงลงเล็กน้อย

โชคดีที่มันลดลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตั้งแต่สะสมพลังธรรมเทพมาจนถึงตอนนี้ แก่นหัวใจของเฉินซีก็เปล่งจังหวะชีวิตที่ดูเหมือนเสียงกลองที่ดังสนั่น ซึ่งใช้เวลาไม่นาน พลังชีวิตที่พลุ่งพล่านดุจมหาสมุทร ก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งขึ้น!

“นี่มัน…” เมื่อเฉินซีถอนจิตสัมผัสเทพของเขา ทันใดนั้นชายหนุ่มก็สังเกตเห็นว่าคำว่า ‘ปีกอีกาทองคำ’ อยู่ในบริเวณหนึ่งของดวงแสงหมื่นสรรพสิ่ง แต่ตอนนี้ที่บริเวณดังกล่าวกลับว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่ามีคนแลกเปลี่ยนและรับมันไปแล้ว!

น่าเสียดายที่เขามาช้าเกินไป

เฉินซีได้แต่ถอนหายใจและคาดเดาได้เลา ๆ ว่า ปีกอีกาทองคำจะต้องถูกกลุ่มของหลัวจื่อเซวียนแลกไปแน่ เพราะนอกจากเขา เหลียงปิงกับเถิงหลานก็ไม่มีใครอื่นอยู่บนชั้นที่เจ็ดของเจดีย์แล้ว มีเพียงกลุ่มของหลัวจื่อเซวียนเท่านั้นที่นำหน้าพวกเขาไปหนึ่งก้าว

เหลียงปิงกับเถิงหลานรอคอยอย่างเงียบ ๆ ตลอดเวลานี้

เมื่อพวกเขาเห็นร่องรอยความเสียใจแวบผ่านใบหน้าของชายหนุ่มในขณะนี้ เถิงหลานก็กล่าวขึ้นทันทีว่า “คุณชายเฉินซี เจ้าตั้งใจจะขัดเกลาพัดเทพอัคคีหรือ?” เขาเห็นเฉินซีแลกเปลี่ยนปีกกระเรียนปรโลกก่อนหน้านี้ ดังนั้นจึงพอคาดเดาได้คร่าว ๆ จากเบาะแสที่มี

เฉินซีพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ขอรับ แต่ปีกอีกาทองคำกลับถูกแลกไปแล้ว ข้าจึงรู้สึกเสียดายเล็กน้อย”

เถิงหลานดูจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นจึงกล่าวว่า “นั่นเป็นสมบัติอมตะที่ไม่ธรรมดา และมันมีชื่อเสียงในยุคบรรพกาลเป็นอย่างมาก เมื่อมันถูกขัดเกลาจนสำเร็จ มันจะมีพลังมหาศาล และเพียงพัดเบา ๆ ก็มากพอที่จะแผดเผาทะเลให้แห้งเหือดได้”

ดวงตาของเหลียงปิงที่อยู่ใกล้เคียงพลันส่องประกายด้วยจิตสังหาร ขณะที่นางกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “เท่าที่ข้าทราบมา กู่หลิวสุ่ยจากตระกูลกู่มักจะรวบรวมวัตถุดิบเพื่อขัดเกลาพัดเทพอัคคีเช่นกัน ดังนั้นปีกอีกาทองคำน่าจะถูกเขาแลกไป ดังนั้นเราสามารถฆ่าและยึดสมบัติจากเขาเมื่อเราพบกับอีกฝ่ายในภายหลัง และบางทีเจ้าอาจได้รับวัตถุดิบอื่น ๆ สำหรับขัดเกลาพัดเทพอัคคีอีก”

เฉินซีหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า “นั่นเป็นความคิดที่ดี”

‘ฮึ่ม! คิดหวังผลประโยชน์จากข้าหรือ? ไว้ชาติหน้าเถอะ!’ หลัวจื่อเซวียนแค่นเสียงในใจ ขณะที่จ้องมองไปยังชายในชุดคลุมสีดำ

“พี่หลัว ถ้าเราจับเฉินซีได้ในครั้งนี้ เจ้าต้องมอบมันให้แก่ข้า เพราะข้าต้องการจะทำให้มันทรมานจนคร่ำครวญถึงบิดามารดาและคุกเข่าอ้อนวอนขอความเมตตา!” ฉู่เซียวกัดฟันในขณะที่กล่าว

“ใช่แล้ว เฉินซีหยิ่งผยองเกินไป และมันต้องถูกสั่งสอนอย่างสาสม อีกทั้งยังไม่อาจปล่อยให้มันตายไปง่าย ๆ ได้!” เฉาเหอกล่าวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ไม่ใช่แค่พวกเขาสองคนที่มีความไม่พอใจต่อเฉินซี แม้แต่หนานซิ่วชงกับเหวินเหรินเยี่ยก็แทบจะไม่สามารถยับยั้งความเกลียดชังที่เก็บไว้ในใจได้เมื่อได้ยินสิ่งนี้

ในฐานะผู้สืบทอดของผู้ยิ่งใหญ่ในภพเซียน จึงไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกินพวกเขาแม้แต่ในภพเซียนเอง ทว่าพวกเขากลับไม่เคยคิดมาก่อนว่า หลังจากที่ลงมายังพิภพแห่งนี้ พวกเขากลับถูกมดน้อยที่มีการบ่มเพาะแค่ขอบเขตสถิตกายาทำร้ายเข้า!

ความอัปยศอดสูครั้งใหญ่นี้ต้องได้รับการชำระแค้นให้หมด! มิฉะนั้นพวกเขาจะมีหน้ากลับไปยังภพเซียนได้อย่างไร?

นี่คือความคิดของศิษย์ที่หลงระเริง ซึ่งถือว่าหน้าตานั้นใหญ่กว่าท้องฟ้า และจิตใจของพวกเขาก็เย่อหยิ่งยิ่งราวแดนดิน ที่ยามประสบกับความพ่ายแพ่ พวกเขามักจะต้องการล้างแค้นคืนเป็นสิบเท่าร้อยเท่า!

“ถึงพวกท่านไม่กล่าวอะไร ข้าก็ยังจะทำอย่างนั้น มันเป็นเพียงมดตัวเล็ก ๆ ที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แต่กลับกล้าย่ำยีศักดิ์ศรีของเรา เพียงเพราะมันได้รับการสนับสนุนจากเหลียงปิงอย่างนั้นหรือ? เฮอะ ช่างรนหาที่ตายนัก!” คำกล่าวของหลัวจื่อเซวียนเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

โอม!

ในขณะนี้ คลื่นพลังผันผวนที่แปลกประหลาดพลันเกิดขึ้น ทำให้หัวใจของหลัวจื่อเซวียนและคนอื่น ๆ เบิกบาน ในขณะที่ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยประกายแห่งความตื่นเต้นและกระหายเลือด

“หลังจากรอมานาน ในที่สุดพวกมันก็ไม่อาจหักห้ามใจ และขึ้นมาได้เสียที!”

ในเวลาเดียวกัน สีหน้าของชายชุดดำ กู่จิ่วเจิน และอินปี้อวิ้นพลันจริงจังขึ้นมา ในขณะที่ร่างกายของพวกเขาระเบิดคลื่นพลังที่น่าหวาดหวั่น และเปล่งแสงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามดั่งมหาสมุทรออกมา!

ทันใดนั้น จิตสังหารก็พวยพุ่ง ซึ่งไม่ใช่แค่กระแสจิตสังหาร แต่เป็นถึงมหาสมุทร และมันได้กดทับลงมาทั่วทุกหนทุกแห่ง จนทำให้ทุกคนรู้สึกสะพรึงกลัว

แม้ว่าหลัวจื่อเซวียนและคนอื่น ๆ จะเตรียมใจมาตั้งแต่ต้น แต่พวกเขาก็ยังตกใจจนหนังศีรษะชาด้าน ในขณะที่เลือดลมในร่างกายเริ่มติดขัด จนพวกเขาเกือบจะหายใจไม่ออก ส่งผลให้ทุกคนจำต้องถอยร่น

นี่คืออานุภาพของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับ เพียงเสี้ยวกลิ่นอายของพวกเขาก็สามารถพลิกฟ้าดินให้ตกสู่ความโกลาหล และทำให้โลกต้องยำเกรง!

วูบ!

ในเวลานี้ ร่างที่ทรงพลังอย่างยิ่งได้พุ่งออกมาจากประตูที่ปกคลุมด้วยแสงเรืองรอง ร่างนั้นถูกปกคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์มากมายและท่วมท้นไปด้วยปราณเซียนที่ไร้ขอบเขต นอกจากนี้ กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวของคนผู้นี้ก็เป็นเหมือนกับแม่น้ำดวงดาวมากมายที่ถาโถมเข้าใส่!