บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 928

บทที่ 928 การต่อสู้ที่หาได้ยาก

บทที่ 928 การต่อสู้ที่หาได้ยาก

ทุกคนในห้องโถงใหญ่ต่างตกตะลึง เนื่องจากพวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้มีฐานะอย่างปิงซื่อเทียนจะกล่าวคำเช่นนี้ออกมา …นี่เป็นเรื่องที่ไร้ยางอายและต่ำช้าเกินไป!

หากคำพูดเหล่านี้หลุดออกไปในโลกภายนอก ชื่อเสียงของปิงซื่อเทียนอาจย่อยยับและเสียศักดิ์ศรี จนไม่สามารถยืนหยัดในโลกแห่งการบ่มเพาะได้อีกต่อไป

มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจสำหรับทุกคน แต่ก็ไม่ใช่สำหรับเฉินซี

ในความคิดของชายหนุ่ม มันคงน่าแปลกเกินไป หากปิงซื่อเทียนเลือกที่จะยอมลดตัวกลายเป็นคนธรรมดาและปล่อยให้ตัวเองเป็นไปตามความประสงค์ของเฉินซี!

“ข้าสงสัยนักว่าเจ้าบ่มเพาะจนเป็นเซียนสวรรค์ได้อย่างไร ในเมื่อเจ้าไร้ยางอายถึงขนาดนั้น” เฉินซีกล่าวด้วยท่าทีถากถางที่เปิดเผยอย่างชัดเจน

ทว่าปิงซื่อเทียนไม่ได้สนใจ เพราะเขาโกรธเคืองต่อทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ดังนั้นเขาจะไปสนใจเกี่ยวกับฐานะ ศักดิ์ศรี หรือเรื่องยางอายได้อย่างไร?

“ข้าลืมบอกเจ้าไป ข้าไม่ใช่เซียนสวรรค์ แต่เป็นเซียนทองคำ!” ปิงซื่อเทียนระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง และเผยท่าทีซึ่งมีกลิ่นอายหยิ่งยโสอันเหนือกว่าออกมา “หากผู้บ่มเพาะมากมายในภพมนุษย์จะก่นด่าสาปแช่งและประณามข้า …แล้วมันจะทำไม? ในเมื่อพวกมันก็เป็นแค่ฝูงมดที่ข้าไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ!”

คำพูดเหล่านี้ดูราวจะดูถูกทุกคนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ ทำให้พวกเขามีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่ความไม่พอใจบนใบหน้าของทุกคนก็เลือนหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย เมื่อพวกเขาตอบสนองต่อคำว่า ‘เซียนทองคำ’

เซียนทองคำ!

นั่นคือตัวตนที่น่ากลัวยิ่งกว่าเซียนสวรรค์และเซียนลึกลับ!

ไม่มีใครคาดคิดว่าการบ่มเพาะของปิงซื่อเทียนจะบรรลุถึงขอบเขตดังกล่าวจริง ๆ หลังจากขึ้นไปสู่ภพเซียนเพียงไม่กี่พันปี! ดังนั้น… แม้ว่าจะเป็นเพียงร่างอวตารที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูถูก

เฉินซีไม่อยากจะเสียเวลาอีกต่อไป เขาหันกลับไปมองที่ชิงซิ่วอี้ ขณะที่กล่าวว่า “เราไปกันเถอะ”

“ไปหรือ?” ก่อนที่ชิงซิ่วอี้จะทันได้ตอบ ปิงซื่อเทียนกลับชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หากข้าปิงซื่อเทียนไม่ได้ตัวนาง ก็อย่าหวังว่าจะมีใครได้ไป!”

ชิ้ง!

เฉินซีชักยันต์ศัสตราออกมาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขากล่าวว่า “ซิ่วอี้ เจ้ารอข้าอยู่สักครู่ ขอข้าจัดการเศษสวะนี่ก่อน”

ชิงซิ่วอี้พยักหน้า “ตกลง”

สีหน้าของปิงซื่อเทียนเย็นชาและมืดมนมากขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนี้ จากนั้นเขาก็พุ่งตัวผ่านโถงใหญ่ บินขึ้นไปบนท้องฟ้า และมองลงมาพร้อมกล่าวว่า “เจ้ามดปลวก ถ้าแน่จริงก็ขึ้นมาที่นี่เพื่อรับโทษของเจ้าซะ!”

เฉินซีเงยหน้าขึ้น และดวงตาอันเงียบสงบของเขาก็ลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสีแดงเข้ม ซึ่งดูจะสามารถเผาผลาญจักรวาลได้!

ในพริบตาถัดมา ชายหนุ่มได้ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า และยืนเผชิญหน้ากับปิงซื่อเทียนในระยะไกล

หลังจากบ่มเพาะอย่างขมขื่นมาหลายร้อยปี วันนี้ชายหนุ่มตั้งใจที่จะทะลวงสวรรค์!

ทันใดนั้นดวงอาทิตย์ที่แผดเผาก็หรี่แสงลง ในขณะที่ผืนฟ้าปกคลุมด้วยเมฆดำ และบรรยากาศของการเผชิญหน้าก็ทำให้ฟ้าดินปกคลุมจนมืดมิด

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

ในขณะเดียวกัน บุคคลสำคัญทั้งหมดในห้องโถงได้ทะยานวูบและปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า พวกเขาล้วนจ้องมองเฉินซีและปิงซื่อเทียนจากระยะไกล

แม้พวกเขาจะรู้ตั้งแต่ต้นว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ครั้งนี้ได้ แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นว่าการต่อสู้กำลังจะปะทุขึ้น

ผู้อาวุโสและสาวกของนิกายวิถีกระแสสวรรค์ต่างก็เห็นฉากนี้ในเวลาเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดต่างตื่นตระหนก ขณะที่ทุกคนใช้จิตสัมผัสเทพและญาณเทวะอมตะของพวกเขากวาดออกไป

ถึงขนาดที่ดวงตาของผู้บ่มเพาะทั้งหมดในเมืองสุริยศารทที่อยู่ห่างออกไปสองพันห้าร้อยลี้สว่างวาบ และพวกเขาล้วนตื่นเต้นมาก เพราะร่างของปิงซื่อเทียนกับเฉินซีบนท้องฟ้านั้นพร่างพราวเกินไป

ร่างหนึ่งถูกปกคลุมด้วยปราณเซียนทองคำม่วงและเปล่งแสงเจิดจ้าจนโลกสว่างไสว

อีกร่างหนึ่งยืนตระหง่านดุจทวน สวมชุดสีเขียว และถือกระบี่อยู่ในมือ ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยอักขระยันต์จนดูราวกับมหาสมุทร และพวกมันก็กลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ม้วนตัวรอบ ๆ ชายหนุ่ม ทำให้เขาแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา

เมื่อมองจากระยะไกล พวกเขาก็เหมือนเทพสององค์ยืนเผชิญหน้ากัน ฉากที่ยิ่งใหญ่นี้ทำให้ผู้บ่มเพาะที่อยู่ในบริเวณโดยรอบต่างรู้สึกหวาดกลัว

“การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!” ในขณะนี้ พายุกำลังก่อตัวขึ้น และจิตใจของทุกคนก็ถูกดึงดูดโดยร่างทั้งสองบนท้องฟ้า

“เจ้าคิดว่าใครจะเป็นผู้ชนะและมันจะจบลงอย่างไร” นี่เป็นคำถามของคนส่วนใหญ่ และพวกเขาก็ถกเถียงกันไม่รู้จบ แต่ผลลัพธ์กำลังจะเปิดเผยในไม่ช้า

“ย่อมเป็นปิงซื่อเทียนอย่างแน่นอน ถึงอย่างไร เขาเป็นทูตของภพเซียนที่เข้าใจพลังของกฎและศาสตร์เซียน พลังของเขาได้เกินขีดจำกัดของภพมนุษย์ไปแล้ว ในขณะที่แม้ว่าเฉินซีจะไม่ธรรมดา แต่เขาก็เก่งกาจแค่ในภพมนุษย์เท่านั้น”

นี่คือมุมมองของคนส่วนใหญ่ พวกเขารู้สึกว่าเฉินซีเป็นฝ่ายเสียเปรียบกว่า โดยยึดจากการบ่มเพาะขอบเขตเซียนปฐพีระดับแปดของชายหนุ่ม เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ยิ่งใหญ่จากภพเซียนอย่างปิงซื่อเทียน มันจึงเหมือนกับการต่อสู้ระหว่างสวรรค์และมนุษย์ ซึ่งช่องว่างนั้นก็ใหญ่เกินไป

“บางทีผลลัพธ์อาจไม่เป็นเช่นนั้น เฉินซีได้สังหารผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีระดับหก ขณะอยู่ที่ขอบเขตสถิตกายาเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เขามีพลังของขอบเขตเซียนปฐพีระดับแปดแล้ว ข้าเชื่อว่าครั้งนี้เขาจะต้องทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างแน่นอน และอาจสร้างปาฏิหารย์ขึ้นอีกครั้งก็ได้” มีคนคัดค้านและมองเฉินซีในแง่ดี

โครม!

พวกเขาทั้งสองมีความแข็งแกร่งที่สูงส่งมาก และรู้จักวิธีที่จะฉวยโอกาสในการต่อสู้ ทุก ๆ กระบวนท่าของพวกเขานั้นทั้งรุนแรงและเปี่ยมด้วยอำนาจในการสังหาร ส่งผลให้หัวใจของทุกคนสั่นคลอนอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

การต่อสู้ในระดับนี้เพียงพอที่จะเรียกได้ว่าเป็นสิ่งหายากที่จะได้เห็นในรอบพันปี และหาได้ยากในรอบหมื่นปี!

ผู้มีพลังอ่อนแอไม่สามารถสังเกตอันตรายและจิตสังหารในการต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ มีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์ที่มีอายุยืนยาวนับไม่ถ้วนเช่นเลี่ยเผิงและคนอื่น ๆ เท่านั้นที่สามารถแยกแยะร่องรอยบางอย่างได้

แต่ยิ่งสังเกตพวกเขาก็ยิ่งตกใจ

มันเป็นเรื่องง่ายที่จะยอมรับความแข็งแกร่งของปิงซื่อเทียนนั่นน่ากลัว เพราะอย่างไรเสีย เขาก็เป็นร่างอวตารของเซียนทองคำ แต่พลังต่อสู้ที่เฉินซีได้เผยออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัวนั้น อีกทั้งยังสามารถต่อสู้กับปิงซื่อเทียนได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ …ทำให้โลกทัศน์ของพวกเขาเปิดกว้างอย่างแท้จริง!

“เก้าชั้นฟ้า อสนีบาตเซียน สังหารซะ!” ปิงซื่อเทียนกู่คำรามลั่น ปราณเซียนสีทองม่วงวูบวาบในฝ่ามือ ขณะที่พลังแห่งกฎลอยขึ้นจากภายในนั้น พวกมันรวมตัวกันเป็นมวลพลังสายฟ้าสีทองม่วง ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงมันออกไป

เสียงระเบิดมหึมาดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ขณะที่มันพุ่งตัวออกไปอย่างฉับไวและรุนแรง ประหนึ่งมังกรทองม่วงที่ฉีกกระชากท้องฟ้าออกจากกัน มันปลดปล่อยกลิ่นอายที่ดุร้ายและน่ากลัวออกมา

ผมของเฉินซีพลิ้วไหวอย่างไร้การควบคุม ในขณะที่สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง และชายหนุ่มก็ไม่ได้หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย กระบี่ยันต์ศัสตราอาบไล้ด้วยแสงเจิดจ้า ชั่วพริบตานั้นประกายกระบี่ที่ดุร้ายมากมายได้กลายเป็นยันต์เทวะโบราณที่ปะทะกับสายฟ้าสีทองม่วง

ในขณะนี้ ทุกคนดูราวจะได้ยินเสียงอันเย็นชาของการเข่นฆ่าของมหาเต๋าที่ดังก้องไปทั่วทั้งฟ้าดิน คนทั้งคู่ต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายและเข้าปะทะกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขาเป็นเหมือนภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกที่ชนกันอย่างแรง ทำให้เกิดระเบิดแสงอันไร้ขอบเขต ซึ่งกลบทับทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง

การต่อสู้ระหว่างพวกเขาสามารถทำให้จักรวาลสั่นสะท้านและทำให้ทวยเทพหวั่นไหวได้อย่างแท้จริง แม้ว่าจะเพิ่งเริ่มต่อสู้ แต่พวกเขาก็ได้เปิดเผยพลังที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งสามารถทำลายล้างโลกและหลอมละลายจักรวาลได้แล้ว

สิ่งนี้ทำให้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงสนามรบต้องหนีเอาชีวิตรอด แต่มันก็ช่วยไม่ได้ เพราะแค่แรงสั่นสะเทือนจากการสู้รบก็สามารถคร่าชีวิตของพวกเขา แล้วพวกเขาจะกล้ารั้งอยู่ที่นี่อีกต่อไปได้อย่างไร?

แม้ว่าจะเป็นผู้มีพลังที่กล้าแกร่ง แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกต้องใช้เคล็ดวิชาคุ้มกายเพื่อเฝ้าดูการต่อสู้ได้อย่างปลอดภัย ถึงกระนั้น พวกเขาก็กล้าดูการต่อสู้ในบริเวณที่ห่างไกลจากสนามรบ และไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่น้อย

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เพราะจะมีสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถรับการโจมตีจากพวกเขาได้?

ตู้ม!

ดวงตาของปิงซื่อเทียนทอแววเย็นชา ในขณะที่สีหน้าของเจ้าตัวเยือกเย็น ดูจะต้องการบดขยี้ท้องฟ้าในทุกย่างก้าว ซึ่งทำให้ทั้งโลกสั่นสะเทือน ยิ่งกว่านั้น สามารถเห็นได้ว่าโซ่ศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างจากพลังของกฎได้แผ่กระจายออกไปจากใต้เท้าของปิงซื่อเทียนเหมือนกับคลื่นยักษ์!

“ไอ้หนู ข้าประหลาดใจจริง ๆ ที่เจ้าสามารถยืนหยัดได้จนถึงตอนนี้ แต่น่าเสียดายที่พลังของเจ้าต่ำเกินไป กับแค่ความล้ำลึกของมหาเต๋าจะไปต่อต้านพลังแห่งกฎแห่งเซียนได้อย่างไร? จงตายซะ!”

“อาณาเขตเก้าชั้นฟ้า สะบั้นสามพันวิถี!” พร้อมกับเสียงตะโกนของปิงซื่อเทียน ฟ้าดินในรัศมีสองพันห้าล้อยลี้พลันถูกปกคลุมด้วยโซ่ศักดิ์สิทธิ์สีทองม่วงเส้นหนาจำนวนมาก ซึ่งดูจะก่อตัวเป็นกรงขัง โซ่ศักดิ์สิทธิ์ทุกเส้นมีพลังที่ล้ำลึกและหนาแน่นของกฎที่พันกันอยู่บนมัน อีกทั้งมันยังแผ่กลิ่นอายแห่งการทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

ในทันทีที่มันปรากฏขึ้น ก็ได้ปกคลุมปิงซื่อเทียนและเฉินซีไว้ข้างใน