บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 112

ในฉากที่น่ากลัว ทำให้ทุกคนตกตะลึง และภายในโรงงาน ก็ค่อย ๆ เงียบสนิท

ซื่อเย๋คนนั้นมีปฏิกิริยาและตะโกนว่า“เฉียงหลงกบฏ ! ”

“เฉียงหลงฆ่าเฮียลิ่ว ! ”

“ทุกคนเร็วเข้า ไปล้างแค้นให้เฮียลิ่ว ! ”

ขณะที่ตะโกน เขาก็กำลังจะหนีไป

ดวงตาของเฉียงหลงเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาก้าวไปข้างหน้าคว้าผมของมัน และตะโกนเสียงดัง “เหตุผลที่เฮียลิ่วสงสัยพวกพี่น้องของเขาก็ล้วนเป็นเพราะ ซื่อเย๋อยู่เบื้องหลัง”

“ไอ้คนฆ่าไม่ตาย วันนี้คุณก็ต้องตายเหมือนกัน ! “

เสียงมีดสั้น และมีดสั้นที่มีเลือด ก็พุ่งตรงเข้าไปยังหัวใจ

　เฉียงหลงดึงมีดสั้นออกมา เช็ดเลือดบนร่างของซื่อเย๋ แล้วพูดเสียงดังว่า “ต้องการล้างแค้นให้เฮียลิ่ว ฉันจะทำ ! ”

“ใครอยากจะออกจากแก๊ง ฉันก็จะไม่ห้าม ”

“ถ้าเขาต้องการอยู่กับฉันเฉียงหลงผู้นี้ ฉันจะปฏิบัติต่อเขาเป็นพี่น้อง ก็จะอยู่ด้านบน แต่ถ้าหากทรยศ ก็จะถูกฟ้าผ่าห้าครั้ง ！”

ทุกคนติดเชื้อวิธีการที่โหดเหี้ยม และความจงรักภักดีของเฉียงหลง

“ พวกเราเต็มใจที่จะอยู่ต่อ ! ”

“พวกเราเต็มใจที่จะติดตามพีเฉียง ! ”

“ต่อไปนี้พีเฉียงก็จะเป็นพี่ใหญ่ของพวกเราแล้ว ! ”

“พีเฉียงรีบฆ่าฉินเทียน และพวกเราไปหาเถ้าแก่เซวเพื่อรับรางวัลกันเถอะ ! ”

พวกเขาทั้งหมดส่งเสียงเชียร์

เฉียงหลงหันกลับไปมองทางฉินเทียน

ฉินเทียนยิ้มโดยไม่พูดอะไร

เฉียงหลงกัดฟันแล้วพูดว่า “คุณฉิน คุณประมาทแล้ว ”

ฉินเทียน “โอ้ ? ”

เฉียงหลงพูดว่า “คุณไม่ควรปล่อยให้ลูกน้องของคุณเหล่านั้นออกไปก่อน และยิ่งไม่ควรให้ฉันผูกคุณไว้ เพียงเพื่อที่จะร่วมมือแสดง ”

ฉินเทียนดูเหมือนจะไม่เข้าใจ และพูดว่า “มีปัญหาอะไรไหม ? ”

เฉียงหลงเย้ยหยัน “ปัญหาคือ ตอนนี้คุณถูกมัด และฉัน มีมีดอยู่ในมือ และข้างหลังก็ยังมีคนด้วย”

“ได้ยินไหม พวกพี่น้องให้ฉันฆ่าคุณเพื่อเงินค่าหัว ”

ฉินเทียนยิ้มอย่างขมขื่น “หนึ่งร้อยล้านสำหรับพวกคุณแล้ว มันเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยจริง ๆ ”

“ถือว่าฉันโชคร้าย เชิญเลย”

เปลือกตาของเฉียงหลงกระตุกขึ้นขึ้น เขากัดฟันและเดินไปทางฉินเทียน

จะตัดหัวแล้วเหรอ ?

สหายหลายร้อยคนที่อยู่ตรงนั้น ทุกคนต่างเบิกตากว้าง

เมื่อเห็นเฉียงหลงมาที่ด้านหน้าฉินเทียน คำรามต่ำต้อย และกรีดมีดลงไป

แต่ไม่ได้ฟันไปบนร่างกายของฉินเทียน แต่กลับตัดเชือกเส้นหนึ่ง

เฉียงหลงพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณฉิน คุณไม่ต้องกลัว ฉันเพียงแค่ล้อเล่นกับคุณเท่านั้น ”

“ฉันเฉียงหลงคนเลวทรามร้ายไร้ยางอายที่ตอบแทนการแก้แค้น”

“ ฉันเคยบอกแล้วไง ชีวิตนี้เป็นของคุณ และมันไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ”

“ฉันจะแก้มัดให้คุณเดี๋ยวนี้ ”

“ไม่ต้องหรอก “ฉินเทียนเยาะเย้ย ร่างกายของเขาสั่นตามต้องการ และเชือกหนาทึบก็หลุดออกโดยอัตโนมัติ

ไม่เพียงแค่นั้น แต่เมื่อเขายืนขึ้น ก็เกิดเสียงดังขึ้น และเก้าอี้ใต้เขาก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ กลายเป็นกองฟืน

เฉียงหลงอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

ฉินเทียนหัวเราะเยาะ “ถ้าคุณมีหัวใจสองดวง ก็แสดงว่าตอนนี้นายตายไปแล้วหนึ่ง ”

“เฉียงหลง ฉันรู้ ตั้งแต่สมัยโบราณ งูมีทางงู และหนูก็มีวิถีทางหนู เมื่อคุณได้กินชามนี้แล้ว คุณจะต้องต่อสู้ และฆ่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ”

“แต่ฉันอยากเตือนคุณว่า ถ้าคุณทำอะไรผิด คุณจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ฉันจะเอาชีวิตของคุณก่อนเลย ”

“ คิดให้ดี ๆ ก่อนที่จะทำแล้วกัน”

พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่ประตู

เฉียงหลงตกตะลึง เมื่อมองดูฉิงเทียนเดินไปที่ประตูรถ เขานึกถึงอะไรบางอย่าง และทันใดนั้นก็พูดเสียงดัง “ท่านครับได้โปรดหยุดก่อนครับ ! ”

ฉินเทียนหยุด

เฉียงหลงรีบเดินมาอย่างรวดเร็วและพูดด้วยเสียงต่ำ “มีเรื่องหนึ่ง ที่ผมจะต้องรายงานครับ”

“ฉีลิ่วมีลูกน้องฝีมือดีคนหนึ่ง ชื่อว่าชุยหมิง ซึ่งเป็นที่รู้จักว่าเป็นผีที่คุกคามชีวิต และยากที่จะรับมือ “

“ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว”

“ฉันสัญญาว่า เรื่องแบบนี้ จะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป ! ”

เขาปลอบโยนเธอ อ้าแขน อยากจะให้ความอบอุ่นแก่เธอ

ครั้งนี้ ซูซูไม่ได้หลบ แต่กลับกลายเป็นว่า เป็นคนริเริ่มที่จะกระโจนเข้าใส่

“คุณสามี ! ”เธอโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของฉินเทียน และกอดฉินเทียนแน่น

ผ่านชุดนอน ฉินเทียนสามารถสัมผัสได้ถึงความร้อนของร่างกายที่อ่อนโยน และการเต้นของหัวใจที่เต้นแรง

ชั่วขณะหนึ่ง เลือดก็เดือดพล่าน สมองก็รู้สึกตื่นตัวเล็กน้อย

ซูซูเธอรู้สึกสับสน เพียงแต่ เธอไม่กล้าผลักฉินเทียนออกไป

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันในวันนี้ ”

“เพื่อเป็นรางวัลให้กับคุณ ฉันจะให้คุณนอนกอดฉันสักครั้ง ”

ฉินเทียนกลืนน้ำลายอย่างแรง และต้องการขยับ

“แค่กอดและนอน อย่าทำอย่างอื่น ! ”

“ถ้าคุณทนไม่ไหว ฉันจะไปทันที ! ”

ฉินเทียนอมทุกข์ นี่คือจิตวิญญาณอยู่ในสวรรค์ แต่ร่างกายอยู่ในนรก !

เพราะว่าเจอเรื่องน่าตื่นตระหนกเกินไป ซูซูยังคงนอนหลับลึกอยู่ เช้าวันรุ่งขึ้น เสียงการทำอาหารของหยางยู่หลัน ดังขึ้นจากภายนอก ขนตายาวของเธอถูกปิดไว้ และเธอยังคงนอนหลับสบาย

เมื่อรู้ว่าหยางยู่หลันกำลังจะมาเคาะประตูแล้ว ฉินเทียนต้องค่อย ๆ ดึงแขนออกจากใต้คอของเธอ คลุมเธอด้วยผ้าห่ม แล้วเขย่งเท้าประตูออกไป

“ฉินเทียน ซูซูละ ? ”

“เมื่อวานกลับมาดึกขนาดนั้น และตอนเช้าตรู่ก็ไม่เห็นแล้ว ”

“เธอคงจะไม่ ไปหาเซวเหรินคนนั้นหรอกนะ ?” สีหน้าหยางยู่หลันดูเป็นกังวล

“เอ่อ แม่ คือว่า อืม เมื่อคืนซูซูค่อนข้างเหนื่อย ให้เธอนอนอีกหน่อยเถอะครับ ” ฉินเทียนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

หยางยู่หลันมองไปที่ห้องของฉินเทียน และพูดด้วยความประหลาดใจ “เมื่อคืนเธอนอนในห้องคุณเหรอ ?”

เธอรีบเดินไปเปิดประตูที่ซ่อนไว้ และเห็นซูซูหันไปด้านข้าง ชุดนอนของเธอหลุดออกมา เผยให้เห็นไหล่อันหอมกรุ่นที่ใหญ่ ผมดำสนิทยาวลงมาราวกับน้ำตก

เธอมองไปที่ฉินเทียน ด้วยรอยยิ้มที่มีความหมาย

สีหน้าของฉินเทียนเคร่งขรึม แม่ฟังผมอธิบาย