บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 120

หลิวชิงตกตะลึง

เธอไม่เข้าใจว่า ฉินเทียนจะแก้ปัญหาตัวแทนที่ฉีกสัญญาช่องทางการค้าได้อย่างไร

การแสดงออกของฉินเทียนเมื่อครู่ ทำให้เธอมีภาพหลอนหนึ่ง นั่นก็คือ ชายคนนี้ ดูเหมือนไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้……

มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน ?

หลิวชิงไม่เข้าใจ

“ประธานหลิว ผู้ชายคนนั้นพูดอะไรกับคุณเหรอ ? ”ซูซูรีบเข้ามา

เมื่อคิดถึงคำพูดของฉินเทียน หลิวชิงรีบพูดว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่บอกว่า ให้ฉันช่วยคุณอย่างดี ”

ซูซูขมวดคิ้วและพูดอย่างกังวล : “ตัวแทนช่องทางจำหน่ายที่ปฏิเสธการร่วมมือ เมื่อครู่คุณบอกว่า มีทางแก้ไขอยู่แล้ว รีบบอกฉันที ว่าวิธีแก้ปัญหาคืออะไร ? “

“ต้องการให้ฉันทำอะไร ? ”

หลิวชิงยิ้มอย่างขมขื่น “แผนของฉันคือ ก็ไม่ต้องทำอะไรเลย ”

“ไม่ทำอะไรเลย ? ” ซูซูไม่เข้าใจ

หลิวชิงอธิบายว่า “เนื่องจากผลิตภัณฑ์ของเรายังไม่ออกมา และยังไม่ได้รับความนิยม ที่ลงนามในสัญญากับช่องทางก่อนหน้านี้ ก็เป็นเพียงแค่กรอบสัญญาเท่านั้น ”

“ฉันคิดว่า ตราบใดที่เราตีเข้างานนิทรรศการระดับนานาชาติ ก็จะหาแบรนด์แอมบาสเตอร์ที่เป็นซุปสตาร์มา ถึงตอนนั้นมันจะโด่งดังไปทั่วประเทศ และยังต้องกังวลว่าจะไม่มีช่องทางการตลาดมาหาเราอีกเหรอ ?”

“แม้ว่าตระกูลพานจะมีอิทธิพลอย่างมาก แต่ก็จำกัดอยู่ที่เมืองหลวงของจังหวัด และเมืองโดยรอบอีกสองสามแห่งก็เท่านั้น ”

“เราตรงไปยังทั่วประเทศเลย ฉันเชื่อว่า พวกเขาอยากจะก่อปัญหา ก็ไม่สามารถทำได้ ”

“ดังนั้น ทางออกปัจจุบันคือ ทำตามขั้นตอน รองานมหกรรมนานาชาติเปิด ”

ซูซูคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “ก็คงจะต้องเป็นแบบนี้แล้ว”

“อุปกรณ์ถูกส่งไปที่อาคารโรงงานแล้ว พวกเราไปดูด้วยกันเถอะ ”

ที่ประตูอาคารซูยู่ ซูซูและหลิวชิงที่กำลังเตรียมจะขับรถออกไปก็ถูกฉินเทียนขวางไว้

“คุณภรรยา เพื่อความปลอดภัยของคุณ ผมได้จ้างคนขับรถมาให้คุณแล้ว”

“รอเดี๋ยวนะ เธอใกล้จะถึงแล้ว”

ซูซูคิดว่ามันไม่จำเป็น แต่เมื่อเธอเห็นคนขับรถที่ฉินเทียนคัดเลือกมาแล้ว เธอก็รีบเห็นด้วยทันที

สาวร่างใหญ่ที่ดูเหมือนจะเงียบขรึม แต่สะอาดและเรียบร้อยมาก

มองดูแล้ว ก็อายุราวยี่สิบต้น ๆ

คนประเภทนี้ เห็นแวบแรกก็ทำให้ผู้คนรู้สึกว่า ทำงานกับเธอจะต้องสบายใจอย่างแน่นอน

ฉินเทียนแนะนำว่า ผู้หญิงคนนั้นชื่อหลินเซวี่ย และเธอเป็นนักแข่งรถที่เกษียณแล้ว ซูซูก็ยิ่งพอใจมากขึ้นไปอีก

อันที่จริง ตัวตนที่แท้จริงของหลินเซวี่ย ก็คือเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งเขี้ยวมังกรในหลงเจียง

สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาทำให้ ฉินเทียนไม่กล้าที่จะประมาท และเขาเองก็ไม่สะดวกที่จะติดตามอยู่ข้างกายซูซูตลอดเวลา

ดังนั้นฉินเทียนจึงขอให้เหลยเป้าจัดการเรื่องผู้หญิงคนนี้เป็นพิเศษ

ฉินเทียนแค่มองก็รู้แล้วว่า หลินเซวี่ยมีความน่าเชื่อถือมาก เมื่อเธอติดตามซูซู และปกป้องอยู่ข้างกาย เขาก็สามารถสบายใจได้มากยิ่งขึ้น

เมื่อเห็นหลินเซวี่ยขับรถออกไปพร้อมกับซูซูและหลิวชิงแล้ว ดวงตาของฉินเทียนก็เย็นชาลง

พานหลง !

เมืองหลวงตระกูลพาน พานหลง !

ฉินเทียนไม่รู้ว่าทำไม ซูซูถึงไม่มีปฏิกิริยากับชื่อนี้ บางทีเธออาจจะลืมเรื่องอะไรบางอย่าง หลังจากที่สูญเสียความทรงจำ

อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนจะไม่มีวันลืม !

สองคำนี้ เป็นเหมือนหนามพิษสองหนาม ที่ติดอยู่ในใจเขาเสมอมา

เมื่อห้าปีที่แล้ว ในอาคารสถานพยาบาล คนที่พยายามจะบังคับซูซู ต้องกระโดดลงจากตึก และเป็นอัมพาตมาห้าปี !

ก็คือพานหลง !

ซูซูมีความเกี่ยวข้องกับเซวเหริน เซวเหรินแต่งงานกับพานเหม่ยเออร์ และพานหลงเป็นพี่ชายคนรองขอพานเหม่ยเออร์　

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พานหลงก็เป็นพี่เขยของเซวเหรินด้วย

ดังนั้นฉินเทียนจึงคิดไม่ออกว่า พานหลงมาปะปนรู้จักกับซูซูได้อย่างไร

หรือว่า ตอนที่รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ซูซูได้พบกับพานหลง มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ?

เป็นเพราะซูเป่ยซานรู้จักตัวตนของพานหลง และต้องการส่งหลานสาวที่สวยที่สุดไปให้ถึงหน้าประตู ?

ไม่ว่าจะยังไง เรื่องบางเรื่อง ก็ถึงเวลาที่ควรจะเคลียร์แล้วว

ข้อมูลที่ทั้งหมดที่หลิวชิงพูดเกี่ยวกับตระกูลพานนั้น มันจำกัดมากเลย และก็เป็นทางการเกินไป

ฉินเทียนโทรศัพท์หาเหลยเป้าอีกครั้ง “มีใครในแก๊งเขี้ยวมังกรอยู่ในเมืองหลวงไหม ? คุณสามารถติดต่อได้หรือไม่ ”

คำตอบของเหลยเป้าสั้นและชัดเจน “มี ได้”

“ เชิญคุณรับสั่ง ”

ตอนนี้เหลยเป้าเลือกปฎิบัติตามคำสั่งของฉินเทียนทั้งหมดโดยไม่มีเงื่อนไข

ทันใดนั้น ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าชราของเขาบิดเบี้ยวอย่างมาก มันดูดุร้ายและน่ากลัวมาก

“ผู้อาวุโสเซียว เป็นอะไรไป ?” พานเหม่ยเออร์ตกใจ

เซียวยี่กัดฟันแน่น และในที่สุด เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงตะโกนเสียงดัง “ฉินเทียนทำร้ายฉัน ! ”

“คุณหนูใหญ่ แก้แค้นให้ผมด้วย ！”

จากนั้น ก็กระอักเลือดออกมาหลายครั้ง จนทำให้กระจกหน้าต่างรถทั้งหมดกลายเป็นสีแดง

พานเหม่ยเออร์ซ่อนตัวอยู่ด้านข้างด้วยความตกใจ มองดูร่างกายของเซียวยี่ เหมือนลูกบอลพองตัวที่ค่อย ๆ เหี่ยวแห้งไป

ดวงตาเขาจ้องไปที่หลังคาของท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ราวกับว่าจนตายแล้วก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าตัวเองจะมาแบบนี้

“อ๊ะ! ”

“รีบหยุดรถ ! ”

พานเหม่ยเออร์ตอบสนอง และตะโกนด้วยความหวาดกลัว

รถจอดอยู่ข้างถนน เธอรีบเปิดประตู และใช้เท้าถีบร่างของเซียวยี่ตกลงไปในคูน้ำลึกข้างถนน

“ไปเร็ว ! “

“รีบกลับบ้าน ! ”

“แม้แต่วินาทีเดียวก็อย่าหยุด！”

ในเวลานี้ เกียรติและศักดิ์ศรีของเธอซึ่งเธอจงใจปลอมตัวมาโดยตลอด ได้หายไปหมดแล้ว

ราวกับสุนัขตัวเมียที่ไปเจอเรื่องน่าตกใจกลัวมา

วันต่อมา มันช่างเงียบสงบอย่างน่าประหลาด

สามวันต่อมา ในที่สุดก็พบร่างของอู๋เฟยและซูหนาน และแม้แต่รถคันนั้น ในที่สุดถูกคนพบเจอ

ด้วยความโศกเศร้าอู๋เทียนสงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องนำลูกนอกกฎหมายที่อยู่ต่างประเทศกลับมา และฝึกฝนเป็นผู้สืบทอดต่อไป

และทุกคนในตระกูลซู หลังจากรู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น ต่างก็กลัวการแก้แค้นของฉินเทียน

เนื่องจากเหตุการณ์ของเซวเหรินนั้น พวกเขาจึงเข้าร่วมด้วย

ในท้ายที่สุด หลังจากที่รับรู้ถึงความเจ็บปวด พวกเขาก็ย้ายบ้านทั้งคืน ออกจากหลงเจียง และหนีกลับไปที่เขตเล็ก ๆ ที่บ้านเกิดของพวกเขา

พวกเขาอยู่ต่อไปมันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะว่าบ้านและหอแพทย์แผนจีนก็ล้วนถูกจำนองไปหมดแล้ว

โชคดีอย่างเดียวคือ พวกเขาได้รับเงินกู้ 20 ล้านแรก เก็บดอกไว้บ้าง ก็สามารถใช้ชีวิตที่เหลือได้อย่างสงบสุขได้แล้ว