บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 257

　　“เธอใช่ซูซูจริงเหรอ？”

　　“ประธานของบริษัทซูยู่？”เมื่อได้ยินคำว่าซูซู หม่าหงเทาก็อึ้งไปชั่วขณะ

　　ซูซูพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม：“ถูกต้อง ฉันเอง！”

　　“พวกนายมาปลอมสินค้าของฉัน ตอนนี้พวกเรามีหลักฐาน พวกนายไม่ยอมรับผิด แล้วยังกล้าอีกเหรอ？”

　　“ฉันจะบอกพวกนายให้นะ วันนี้หากกล้ามาทำอะไรพวกเรา ฉันจะให้พวกนายเข้าไปอยู่ในตาราง！”

　　หม่าหงเทาและคนอื่นๆ ต่างก็มีสีหน้าหวาดกลัว

พวกเขาสามารถจังกงลี่ได้ เพราะว่ากงลี่เป็นแค่พนักงานคนเดียวเท่านั้น ไม่มีปัญหาอะไรใหญ่โต

แต่ว่า ซูซูไม่เหมือนกัน

เธอเป็นถึงประธานบริษัทซูยู่

หากทำอะไรเธอ เกรงว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ ถึงตอนนั้น เกรงว่าพวกเขาจะต้องถูกจัดการเป็นแน่

ส่วนฉินเทียนที่เห็นซูซูหยุดคนพวกนี้ได้ เขาก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

ขณะนั้นเองซูซูที่หน้าตึงขึ้นมา จู่ๆ ก็กล้าแกร่งขึ้น ทันใดนั้นเอง แสดงออกถึงอำนาจที่มี

บ่งบอกถึงความเป็นผู้บังคับบัญชา

คิดไม่ถึงเลยว่าภรรยาของเขาก็มีมุมนี้ด้วย

　 หลังจากที่หม่าหงเทาลังเลไปครู่หนึ่ง ก็ควักโทรศัพท์ออกมา โทรศัพท์เพื่อแจ้ง

ในโทรศัพท์ ฉีชุนที่ได้เห็นทุกอย่างผ่านกล้องของโรงงานหัวเราะด้วยความเย็นชาแล้วพูดว่า：

　　“ประธานบริษัทซูยู่แท้ๆ เหตุใดถึงเหมือนกับขโมยเลย วิ่งมาโรงงานของเราเพื่อมาขโมยของ？”

　　“จำไว้ เธอไม่ใช่ซูซู”

　　“ตอนนี้พวกนาย จะต้องแก้แค้นให้กับเจิ้งจี๋ จัดการกับคนพวกนี้เสีย”

　　“อีกอย่าง ต้องจับเจ้าหัวขโมย”

　　“มีสองเหตุผลนี้ แม้ว่าจะต้องเล่นของสูง ฉันก็จะรับผิดชอบให้พวกนายเอง”

　　“ตอนนี้ จับพวกเขาก่อน โดยเฉพาะไอ้หน้าละอ่อนนั่น กำจัดเขาซะ เชือดไก่ให้ลิงดู”

　　“เหลือไว้เพียงหญิงสาวที่อ่อนแอสิงคนนั้น ตอนหลังอยากจะทำอะไรก็ค่อยทำ”

　　“เข้าใจความหมายของฉันไหม？”

　　“ผมเข้าใจแล้ว คุณชายสาม！”

　　หม่าหงเทาเมื่อวางโทรศัพท์ ก็หัวเราะแล้วพูดกับซูซูด้วยความเย็นชา：“พวกเธอเป็นหัวขโมยวิ่งมาขโมยของในโรงงานของฉัน”

　　“ตอนนี้ที่ถูกจับได้ ก็คือประธานซูซูของบริษัทซูยู่”

　　“ประธานบริษัทซูยู่แท้ๆ ทำไมจะต้องมาขโมยของในโรงงานของพวกเราด้วย！”

　　“ดูเหมือนว่าไม่ให้ความทรมานกับพวกเธอ พวกเธอคงจะไม่ยอมรับผิด！”

　　คนข้างๆ เจิ้งจี๋พูดด้วยความกระตือรือร้นว่า：“พี่หม่า เจ้าคนแซ่ฉินนี่เป็นหัวหน้าของอาชญากรรมที่ชั่วร้าย！”

　　“เร็ว ปล่อยหมา！”

　　“กัดเขาให้ตาย！”เขามองฉินเทียน ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

จากที่เขาดู ฉินเทียนมีความแค้นแย่งภรรยากับเขา อีกทั้ง เมื่อวานที่ต่อยเขา เอาหัวของเขายัดลงไปในชักโครก

แค้นนี้ไม่ชำระ ขอสาบานว่าจะไม่เป็นคนอีกต่อไป！

หม่าหงเทาแกว่งมือพร้อมหัวเราะด้วยความเย็นชา

ทันใดนั้น ลูกน้องข้างกายทั้งสามคน ที่ดึงเชือกของสุนัขหมาป่าทั้งสามตัว ก็เห่าแล้วมองไปที่ฉินเทียน

เพียงแค่ปล่อยเชือก มันก็จะกระโจนเข้ามา

“ตอนนี้เพียงแค่พวกเธอยอมรับว่าเป็นหัวขโมย แล้วไปกับพวกเราดีๆ ก็จะไม่ถูกหมากัด”

“ฉันจะให้เวลานายคิดหนึ่งนาที”หม่าหงเทามองฉินเทียน แล้วหัวเราะอย่างพอใจ

ในสายตาของเขา ฉินเทียนก็แค่คนหนุ่มที่รูปหล่อสะอาดสะอ้านเพียงเท่านั้น คนแบบนี้ อาศัยเพียงแค่หน้าตา มาหลอกผู้หญิงก็เท่านั้น

ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

แต่ซูซูกับกงลี่ ก็เป็นแค่ลูกไก่ในกำมือเท่านั้น

เขาเข้าใจเกมทั้งหมดนี่แล้ว

เมื่อเห็นสุนัขหมาป่าที่ดุดัน ศูศูและกงลี่หลบที่ด้านหลังของฉินเทียน ตัวสั่นเทา

　　“ฉินเทียน ฉันนับหนึ่งสองสาม พวกเราวิ่ง！”

　　“ไปหลบในคลังก่อน นายได้ยินไหม？”ซูซูพูดเสียงสั่น

　　ฉินเทียนหัวเราะพูดว่า：“สบายใจเถอะ”

　　“ทั้งโลกใบนี้ ที่หลังของฉัน เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยมากที่สุด”

　　จากนั้น เขาก็มองหม่าหงเทาหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า：“ฉันขี้เกียจที่จะมาเถียงกับคนที่พบโลกมาน้อยอย่างพวกนาย”

เสียงร้องเอ๋งอ๋าง สุนัขหมาป่าสามตัวที่ดุร้ายที่ถูกกระตุ้นและกระโดดขึ้นมา ดวงตาแดงก่ำ จากนั้นก็กระโจนเข้ามาอีกรอบ

ฉินเทียนกวาดสายตาอย่างเย็นยะเยือก

ฉากที่น่าประหลาดก็เกิดขึ้น

ส่วนพวกที่ถูกเขากวาดสายตาไป มันดุร้ายยิ่งกว่าสุนัขหมาป่าสามตัวนั้นเสียอีก กลัวจนถอยหลังไป

หนึ่งในนั้น เกือบพิการ

　　เกิดอะไรขึ้น？

　　หม่าหงเทาและคนอื่นอึ้งไปตามๆ กัน

พนักงานให้อาหารรีบวิ่งเข้าไป จากนั้นเร่งให้มันโจมตี

แต่ว่า สุนัขเหล่านั้นต่างก็หวาดกลัวเสียขวัญ ไม่กล้าที่จะมองฉินเทียน

　　“เหตุใดหมาพวกนี้จู่ๆ ถึงกลัวนาย？”แม้แต่ซูซูยังประหลาดใจกับฉากที่เกิดขึ้น จากนั้นอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้

　　ฉินเทียนคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า：“อาจจะเป็นเพราะว่าเฉินเอ้อร์กั่วปรากฏตัวล่ะมั้ง”

　　“นายก็รู้ดีว่า เอ้อร์กั่วเป็นราชาหมา”

เสียงหัวเราะพรวดของซูซู ที่อยู่ในคลังที่มืดมิด ราวกับดอกพีชที่เบ่งบาน

　　แต่ว่า เมื่อรู้สึกไม่เหมาะสม นางก็รีบเปลี่ยนสีหน้าอีกครั้ง พูดด้วยเสียงเย็นชาว่า：“ความหายนะที่พินาศแก่ตัวเอง！”

“ฉันขอเตือนให้พวกนายอ่านเกมให้ออก แล้วรีบปล่อยพวกเราให้ออกไปเร็วๆ ดีกว่า！”

หม่าหงเทาขมวดคิ้ว พร้อมจ้องไปที่ฉินเทียน กัดฟันไม่ยอมพูดอะไร

ส่วนฉินเทียนที่ยืนหัวเราะตาหยี ก็มองคนพวกนั้นที่ไม่เป็นอันตราย แต่ว่า ราวกับเหมือนมีพลังปีศาจอีกครั้ง

หม่าหงเทาอยากจะอ่านเกมเขาให้ออก แต่ท้ายที่สุด ก็ยังผิดหวัง

　　เจิ้งจี๋กัดฟันแล้วพูดว่า：“พี่หม่ามัวรออะไร？เรียกเหล่าพี่น้องสิ！”

　　“เจ้านี่มันยโสโอหังมากเกินไปแล้ว！”

　　“ตัดหัวสุนัขของเขา เอาผู้หญิงมอบให้คุณชายฉี เขาจะต้องดีใจแน่！”

　　หม่าหงเทาสีหน้าเคร่งขรึม กัดฟันแล้วพูดว่า：“เหล่าพี่น้อง ฟังคำสั่งฉัน”

　　“จัดการเจ้านี่ให้เดี้ยงไปซะ！”

ทุกคนที่ฟังคำสั่ง ก็แกว่งอาวุธ คำรามด้วยความโกรธ แล้วกระโจนไปที่ฉินเทียน