บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 322

ร้านเหล้าเก่าแก่หลังเล็กๆ

ในตอนบ่าย เงียบสงัด ไม่มีผู้คน

ฉินเทียนนั่งไปได้สักพัก เสียงปึงก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออก เนี่ยชิงหลงก็เดินดุ่มๆเข้ามา

เถ้าแก่ที่กำลังก้มดูโทรศัพท์อยู่ เมื่อได้ยินเสียง มือก็สั่น โทรศัพท์ก็เกือบจะร่วงตกลงพื้น

เขาสะดุ้งและโกรธจนอยากจะก่นด่า เมื่อเห็นเนี่ยชิงหลง ก็รีบฉีกยิ้มแล้วพูด“เฮียเนี่ย！”

“ไม่เจอตั้งนาน ทำไมวันนี้มาแต่หัววันเลยล่ะ ？”

“เหมือนเดิมไหม เหล้าวอดก้า100ดีกรี กับถั่วปากอ้าจานหนึ่ง？”

เนี่ยชิงหลงมองไปที่ฉินเทียน เขาสูดหายใจเข้าลึก แล้วกล่าว“วันนี้ ขอสองขวด”

พูดจบ ก็เดินไปหาฉินเทียน

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม“นี่นายสั่งเหล้ามาเยอะแยะขนาดนั้นทำไม ”

“ฉันขอบอกก่อน ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ อย่าคิดจะมอมฉันเด็ดขาด ”

เนี่ยชิงหลงกัดฟันแล้วพูด “ไม่เป็นไร ดื่มไม่หมดผมจะเอากลับไป”

จากนั้น ขอบตาก็แดงก่ำ

“ลูกพี่ คืนนั้นเมื่อหลายปีก่อน ที่ตรงนี้ หากไม่มีพี่ ฉันเนี่ยชิงหลงคงตายอยู่ที่นี่ไปแล้ว ！”

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม“ ไปไกลๆเลย！”

“อย่ามารื้อฟื้นความหลังอะไรกับฉัน โตจนป่านนี้แล้ว มันน่าขายหน้าไหม ！”

เนี่ยชิงหลงฉีกยิ้ม ก้มหน้าแล้วเช็ดน้ำตา

เถ้าแก่เอาเหล้าวอดก้ามาให้สองขวด เขารินลงแก้วไปครึ่งขวด แล้วพูด“ไม่พูดแล้ว ผมขอดื่มหมดแก้วแสดงความเคารพ！”

จากนั้น ลุกขึ้นยืน โค้งคำนับ รินให้ฉินเทียนอย่างระมัดระวังไปครึ่งแก้วด้วยเช่นกัน

ฉินเทียนหัวเราะ จิบไปคำหนึ่ง

เนี่ยชิงหลงพูดอย่างเคร่งขรึม“ที่เหลือไว้เสร็จงานแล้วค่อยว่ากัน ”

“ลูกพี่สั่งมาเลย ภารกิจคืออะไร ต้องการให้ผมทำอะไร ？”

เมื่อเห็นเขามีท่าทีราวกับต้องไปเผชิญหน้ากับศัตรู ฉินเทียนก็รีบโบกมือ แล้วพูด“อย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ภารกิจ”

“เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยของฉัน ”

เขาเอาชื่อที่เขียนไว้ในกระดาษยื่นให้กับเนี่ยชิงหลง แล้วพูด“คนพวกนี้ ไปเช็กให้ฉันหน่อย ”

เนี่ยชิงหลงตะลึงไปชั่วครู่ และพูด “นี่มันพวกปลาซิวปลาสร้อยที่ไหนกัน ถึงให้ลูกพี่ต้องมาถามหาได้？”

“หรือว่า——”เขากดเสียงต่ำ“เป็นสายลับสำคัญของต่างประเทศงั้นเหรอ？”

ฉินเทียนหัวเราะและกล่าว“ก็บอกไปแล้ว เป็นเรื่องส่วนตัวเล็กๆของฉัน ”

“ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณ ทำไม งานยากเหรอ？”

เนี่ยชิงหลงเหยียดยิ้มและกล่าว“นี่ลูกพี่กำลังด่าว่าผมอยู่เหรอ เรื่องแค่นี้ หากผมจัดการไม่ได้ จะยังติดตามและรับใช้พี่อีกได้ยังไงกัน？”

“รีบไหม？”

ฉินเทียนโยนถั่วปากอ้าเข้าไปในปาก แล้วกล่าว“ให้ฉันคืนนี้แล้วกัน”

“ไม่มีปัญหา”เนี่ยชิงหลงถ่ายรูปกระดาษแผ่นนั้น แล้วส่งมันให้ลูกน้องคนหนึ่งของเขา

เมื่อรู้ว่าฉินเทียนไม่ได้มีงานใหญ่อะไร เขาก็ดีใจอย่างมาก เริ่มดื่มมันแก้วแล้วแก้วเล่าในทันที

เหล้าสามแก้วลงท้องไป เขาฉีกยิ้มแล้วกล่าว“ลูกพี่ พี่พาพี่น้องเดินทางไปตะวันออกกลางในครั้งนี้ สร้างผลงานได้เยี่ยมยอดมาก ”

“จดหมายลับของวิศวกรคนนั้นได้ถูกส่งไปที่โต๊ะของท่านประธานแล้ว”

“เนื้อหาใจความเรียบง่ายมาก ในอนาคตหากเราจะเรียกใช้เขา เขาจะไม่ปฏิเสธเราแน่นอน”

ฉินเทียนหัวเราะแล้วกล่าว“ ตาเฒ่านั้นก็ถือว่ายังมีสัจจะอยู่ ”

“ท่านประธานว่ายังไง ? ”

เนี่ยชิงหลงพูดเสียงเข้ม“ผู้อาวุโสท่านตั้งใจเรียกให้ผมไปหา แล้วบอกว่าพี่สมควรได้รับคำชม”

ฉินเทียนจิบเหล้าไปอึกหนึ่ง แล้วกล่าว“งั้นเหรอ ? แล้วตาเฒ่าจะตกรางวัลอะไรให้ฉันล่ะ？”

เนี่ยชิงหลงฉีกยิ้มแล้วกล่าว “ในตอนนั้นผมก็พยายามอย่างเต็มที่ บอกว่าน่าจะตกรางวัลให้ลูกพี่สักร้อยล้านพันล้าน”

“ผู้อาวุโสเขาหัวเราะ บอกว่าคุณฉินของเราเป็นราชาเทพผู้มีชื่อเสียง ร่ำรวยจะแข่งกับประเทศได้แล้ว”

“ให้เงินเขา ก็เท่ากับดูถูกเขา ดังนั้นก็จึงแค่เอ่ยปากชมเท่านั้น ”

สีหน้าฉินเทียนมืดมน และกล่าว“ตาเฒ่านี่ นับวันก็ยิ่งจะขี้เหนียวมากขึ้นไปเรื่อยๆ”

“ผมสัญญา คราวหน้าหากเจอเรื่องแบบนี้อีก ไม่ว่าเฉินเอ้อร์กั่วจะพูดยังไง ผมจะไม่สนใจเขาอย่างเด็ดขาด ”

ฉินเทียนเค้นเสียงหึในลำคอ ยิ้มเยาะแล้วกล่าว“เฉินเอ้อร์กั่วไม่อยู่ นายยังกล้าโทษเขาอีกนะ ”

“ฉันรู้ว่านายกับเอ้อร์กั่วเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน”

“การเดิมพันครั้งนี้ ฉันชนะ พวกนายแพ้ทั้งคู่ ”

“ถึงเวลา หาวันที่อากาศเย็นสบาย นายสองคนไปปีนเขาเอเวอเรสต์นั้นแล้วกัน ”

“จำไว้ ว่าต้องแก้ผ้าด้วยนะ ”

ใบหน้าของเนี่ยชิงหลงถึงกับถอดสี

เขาเปลี่ยนเรื่องคุย และกล่าว“ลูกพี่ พูดถึงเรื่องนี้ ผมก็นึกขึ้นได้ ที่หลงเจียงในครั้งนั้น สาวๆทิวลิปในห้องนั้น”

“คนหนึ่งจากตระกูลร็อคชิลเลอร์ ชื่ออะไรนะ ลั่วลั่ว ใช่ ที่ชื่อลั่วลั่ว ！”

“จิ๊ๆ คนนั้นนี่เป็นผู้หญิงที่รูปร่างหน้าตาสะสวยและร่ำรวยจริงๆ ”

“ลูกพี่ บังเอิญว่าเร็วๆนี้ผมต้องเดินทางไปทำธุระที่นั่น ให้ผมฝากอะไรถึงเธอไหม？”

ฉินเทียนพูดเสียงเรียบ “ดูท่าแค่ไปปีนเขาเอเวอเรสต์คงไม่พอ หลังจากที่กลับมา ไปดำน้ำด้วยแล้วกัน ”

เนี่ยชิงหลงรีบพูด“ลูกพี่ ถือว่าผมไม่ได้พูดอะไรแล้วกันนะ ”

“มา ดื่มกัน ”

ดื่มไปอีกสองสามแก้ว ฉินเทียนรู้ว่าเนี่ยชิงหลงนั้นยุ่งมาก

เขาดูแลแก๊งเขี้ยวมังกรสถานะนั้นไม่ธรรมดา

“ไปซะไสหัวไปได้แล้ว ！”

“เด็กแสบอย่างนายจำเอาไว้ เรื่องเข้าเมืองมาของฉัน หากให้คนคนนั้นรู้เข้า เขามาตามฉันไปเล่นหมากรุก ฉันถลกหนังนายแน่ ！”

หลังจากที่ไล่เนี่ยชิงหลงไปแล้ว ที่บริเวณใกล้ๆของร้านเหล้า เขาหาโรงแรมธรรมดาเล็กๆ แล้วเปิดห้องพักที่นั่นห้องหนึ่ง

ในเวลาสองทุ่ม เนี่ยชิงหลงก็ส่งข้อมูลที่ยาวเหยียดมาให้

หลังจากที่ฉินเทียนดูจบ ดวงตาก็มีความเย็นยะเยือกปรากฏ

จากนั้นก็ออกจากโรงแรมไปเพียงลำพัง นั่งรถแท็กซี่ ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งที่มีร้านเหล้าตั้งอยู่กันเรียงรายสองข้างทางและคึกคักอย่างมาก