บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 778

เมื่อเห็นตราประทับรูปมังกรส่องแสงบนเอกสารนั้น ทุกคนในมังกรซ่อนรูปทางตะวันตก ต่างก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายไปชั่วขณะหนึ่ง

คำสั่งไร้สาระดังกล่าว กลับได้รับการอนุมัติจากเฒ่าหัวมังกรเนี่ยนะ

มันเป็นไปได้อย่างไร?

เหตุใดเฒ่าหัวมังกรถึงทำแบบนี้กับผู้ใต้บังคับบัญชาได้ล่ะ?

นี่ไม่ใช่ วิธีการที่จะพยายามสร้างความลำบากให้กับฉินเทียนใช่ไหม

ฉินชวนพลันร้องตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล "ไม่ยุติธรรมเลย!"

“ฉันต้องขอคัดค้าน!”

“ฉันต้องการพบกับเฒ่าหัวมังกร ให้เขารีบปลดคำสั่งที่ไร้ความยุติธรรมนี่ออกเสีย!"

สมาชิกในทีมมังกรซ่อนรูปพลันโห่ร้องออกมาด้วยความเดือดดาลเช่นกัน

หวังลิ่งพลันส่งเสียงฮึดฮัดออกมา ด้วยสถานะของเขาที่เป็นถึงผู้อาวุโสสาม ย่อมไม่มองฉินชวนที่เป็นเพียงผู้บัญชาการตัวเล็ก ๆ อยู่ในสายตาอยู่แล้ว

หวังลิ่งพลันมองไปที่ฉินเทียนพาพลางพูดออกมาได้ใจว่า "แส้มังกรฉิน คุณต้องการรับคำสั่งหรือไม่?"

“หากไม่รับก็ย่อมได้ แต่ก็แค่ลาออกจากตำแหน่งนี้ไปซะ แล้วแกก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมังกรซ่อนรูปอีก”

"ส่วนเรื่องในตระกูลของแกนั้น จะไปก่อเรื่องให้ใหญ่โตยังไงก็ได้"

ฉินเทียนที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างนั้นก็พลันมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในทันที เมื่อเห็นว่าเป็นจูจูที่โทรมา ฉินเทียนพลันขมวดคิ้วลง หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะกดรับสายในทันที

“ฉินเทียน!”

ทันทีที่ฉินเทียนกดรับสายนั้น น้ำเสียงตื่นเต้นของจูจูก็ดังออกมาจากโทรศัพท์ในทันที

“นายอย่าไปยอมรับคำสั่งนั้นนะ!”

"ตอนนี้ฉันอยู่ที่สำนักงานใหญ่กำลังเถียงกับคุณปู่อยู่! นี่มันมากเกินไปแล้ว!"

“ปู่ฉันแก่แล้ว เขากำลังสับสนอยู่ คำสั่งนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับนายเลย!”

“นายไม่ต้องห่วง หากเรื่องอะไรเกิดขึ้น ฉันจะแบกรับกับนายเอง!”

จากนั้นเป็นเสียงของจูจูที่ร้องตะโกนบอกกับเฒ่าหัวมังกรว่า "จูเสี้ยวเทียน!"

“ฉันไม่สนใจว่าจะต้องใช้วิธีไหนต่อสู้กับสมาคมผู้อาวุโสสูงสุด ตอนนี้ฉันขอให้ยกเลิกคำสั่งที่ไม่ยุติธรรมนั้นทิ้งซะ!”

“ฉินเทียนคือแส้มังกรที่พวกคุณเลือกมา เขาทุ่มเทให้กับมังกรซ่อนรูปมามากเท่าไหร่ ทั้งช่วยพวกคุณออกหน้ามาตั้งเท่าไหร่ นี่คือวิธีที่ปฏิบัติต่อเขาแบบนี้งั้นเหรอ?”

“สติของพวกคุณยังโอเคอยู่หรือเปล่า?”

“คำสั่งเมื่อครู่ที่ออกไป ยกเลิกคำสั่งนั้นทิ้งเดี๋ยวนี้!”

น้ำเสียงของหญิงสาวพลันสั่นไปด้วยความโมโหมากมายแม้แต่ชื่อปู่ของเธอก็สามารถเรียกมันออกมาได้ไม่ยาก

จากนั้นฉินเทียนก็ได้ยินเสียง “โอดครวญ” ของเฒ่าหัวมังกรบอกว่า “สาวน้อย อย่างที่ฉันพูดไป ทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับสถานการณ์โดยรวม คุณช่วยเห็นใจปู่สักครั้งได้ไหม?”

“เธอรู้อะไรเกี่ยวกับความยากลำบากของปู่บ้าง”

"ฉินเทียนนั้นยังเด็กอยู่ดังนั้นควรปล่อยให้เขารู้จักดิ้นรนด้วยตัวเองบ้างเถอะ ถือว่าเป็นการฝึกฝนตัวเองอีกทางหนึ่งไม่ได้เหรอ? "

“นอกจากนี้เรื่องระหว่างเขากับตระกูลฉินสายเก่าก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวจริง ๆ มันไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะใช้มังกรซ่อนรูปเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

พุ้ย!

เมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างคุณปู่กับหลานของเขานั้น ฉินเทียนแทบอยากจะหัวเราะออกมาในทันที

เขารู้ว่าสิ่งที่ผู้นำเก่าเหมือนจะพูดกับจูจูนั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วเขากำลังพูดกับตัวเขาเอง

"ฉันไม่สน!"

“ถ้าปู่ยังไม่ยอมยกเลิกคำสั่ง ฉันจะ—” จูจูยังคงขัดขืน

ดูเหมือนว่าเฒ่าหัวมังกรอาจจะโกรธขึ้นมาแล้วจริง ๆ น้ำเสียงของเขาพลันกดต่ำลงและกล่าวว่า "ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่เลยเสียจริง!"

"หลานต้องการอะไรกัน?"

"ฉัน--"

ฉินเทียนเป็นกังวลว่าจูจูจะพูดอะไรบางอย่างที่รุนแรงออกมาอีกครั้ง นั่นจึงทำให้ฉินเทียนรีบเอ่ยขัดจังหวะเธอออกมา

"โอเค โอเค"

"ฉันรับรู้ได้ถึงความลำบากของท่านประธานแล้ว ฉันรับคำสั่ง ไปบอกจูเสี้ยวเทียนด้วยว่า ฉันฉินเทียนจักยอมรับโทษแทนเขา "

"ถึงอย่างไรเขาเป็นอาวุโสที่เฒ่าชรา บางครั้งก็ต้องประนีประนอมให้เขาบ้าง ฉันเข้าใจเรื่องนั้นดี"

“เธอไปบอกเขาซะ ว่าคำสั่งนี้ ฉันจะยอมรับมันแต่โดยดี”

"ไอ้ห่านี่!"

เฒ่าหัวมังกรพลันสบถออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

"แก ไอเด็กแซ่ฉิน แกเรียกข้าว่าอะไร?"

“อย่าลืมว่า แม้แต่อาจาร์ของแก มาอยู่ต่อหน้าข้า ก็ยังต้องให้ความเคารพนอบน้อมแก่ข้า!”

"พวกแกมันบ้าไปแล้ว!"

“พวกแกจะลาออกงั้นหรือ? ได้ ฉันจะรายงานไปยังเฒ่าหัวมังกรในทันทีและจัดการไล่แกออกจากมังกรซ่อนรูปทั้งหมด!” หวังลิ่งตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

ฉินเทียนพลันรีบโบกมือโบกไม้ออกมา พลางแย้มยิ้มกล่าวออกมาว่า "ฉินชวนและพี่น้องทั้งหลาย ฉัน ฉินเทียนซาบซึ้งในความมีน้ำใจของทุกคนมาก ๆ "

"แต่นั่น ทุกคนไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น"

"แม้ว่าทุกคนจะออกจากมังกรซ่อนตัว แต่ฉันก็จะไม่ใช้ทุกคนอยู่ดี"

ฉินเทียนพลันมองไปที่ฉินเปียว และพูดออกมาด้วยความเย็นชาว่า "นายใช้เวลาคิดแผนการนี้มากเท่าไหร่เพื่อที่จะพยายามระงับอำนาจของมังกรซ่อนรูปกัน พูดมาเลย ว่านายคิดจะทำอะไรต่อไปกันแน่ ?"

ฉินเปียวพลัยยกสุราที่อยู่ตรงหน้าจดหมดและยืนขึ้น

เขาและฉินเทียนพลันมองหน้ากัน ราวกับทั้งคู่มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ไม่อาจต้านทานได้อยู่ในดวงตาของพวกเขา!

"สิ่งที่น่าสนใจที่สุดในโลกก็คือ สงครามระหว่างพี่น้องนี่แหละ "

“ฉันรอวันนี้มาหลายปีแล้ว พี่ชายคนดี คราวนี้มาสนุกกันเถอะ”

“พวกเขาเป็นยอดฝีมือที่พี่พามาจากทางใต้หรือเปล่า?”ฉินเปียวกวาดตามองอย่างสนุกสนาน พร้อมทั้งค่อย ๆ ไล่มองไปที่เถี่ยหนิงซวง หม่าหงเทาและคนอื่น ๆ ทีละคนอีกมากมาย

“ฉันได้ยินมาว่า พี่ฝึกพวกเขาด้วยวิธีที่พิเศษมาก”

"มันบังเอิญจริง ๆ ที่ฉันก็มีกำลังพลที่ได้รับการฝึกอบรมที่คล้ายกันเหมือนกัน"

“ถ้าอย่างนั้นรอบแรกนี้พวกเรามาเล่นเกมล่าสัตว์กันดีไหมล่ะ?”

"พี่เทียนฉันทนไม่ได้แล้ว!" เถียหนิงซวงพลันกัดฟันกล่าวออกมา พร้อมกับก้าวไปข้างหน้าด้วยดาบในมือในทันที ด้วยท่าทีที่ดูดุร้าย

นอกจากนี้ ทั้งถงชวนและเถียปี้ที่ยืนอยู่ข้างกัน นัยน์ตาของพวกเขาเองก็วาวโรจน์ไปด้วยความโมโหไม่แพ้กัน

พวกเขาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้นั้น พลันจ้องมองไปที่ฉินเทียนอย่างอ้อนวอน เสมือนกับว่า ขอเพียงแค่ฉินเทียนพยักหน้าเท่านั้น พวกเขาจะรีบเร่งรุดไปข้างหน้าทันที พร้อมกับออกลอดลายอย่างมีสีสันให้กับฉินเปียวได้เห็นความสามารถของพวกเขา

ฉินเทียนพลันโบกมือไปมา และพูดด้วยความเย็นชาออกมาว่า "ให้ล่ายังไงดีล่ะ?"

ฉินเปียวพูดออกมาอย่างเสียงดัง: "สามวันให้หลัง ที่ภูเขาต้าหวาง!"

“ต่างคนต่างพาคนของตัวเองมา เมื่อถึงเวลานั้น จะได้เริ่มการประลองกัน!”

“ถ้าพี่ชนะ ผมจะขอโทษและคุกเข่าอ้อนวอนให้พี่กลับไปหาตระกูลฉินสายเก่า!”

"และคืนสถานะของพี่ ในฐานะหลานชายคนโตของตระกูลฉินสายเก่าให้ด้วย!"

“แต่ถ้าพี่แพ้—”