บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 837

“แกเป็นใคร ? ”

“วิหารเทพสังหารอะไรกัน ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่แกพูดถึง ”

เมื่อเห็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลา หยางชังชะงักไปครู่หนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

ฉินเทียนอดขมวดคิ้วไม่ได้ จากปฏิกิริยาตอบโต้ทันทีของหยางชัง จู่ ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

นั่นคือ ชายคนนี้เขาไม่รู้จักวิหารเทพสังหาร จริง ๆ เหรอ ?

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ได้ยินสามคำนี้ เขาเชื่อว่าการตอบสนองความเครียดทันทีทันใดแบบนั้น ไม่สามารถเสแสร้งได้

หรือว่าตัวเองมองผิดไป ?

ก่อนหน้านี้ จากสัญญาณต่าง ๆ เขาอนุมานได้ว่าผู้ควบคุมฐานนี้ จะต้องเป็นบุคคลสำคัญในวิหารเทพสังหาร

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาระมัดระวังเป็นพิเศษ เดินไปรอบ ๆ วงกลมขนาดใหญ่ และไม่ลังเลที่จะใช้คนของเขี้ยวมังกรและเซียวโผหู่ เพื่อควบคุมสถานการณ์ และนำหยางชังเข้าสู่กับดักนี้

หากอีกฝ่ายไม่ใช่คนของวิหารเทพสังหาร และไม่เคยได้ยินชื่อวิหารเทพสังหาร ก็หมายความว่า พวกเขาถูกคนอื่นหลอกใช้

และตัวเขาเองก็ถูกหลอกโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน

ทันใดนั้น ฉินเทียนก็อยู่ในสภาพสับสน

“ฉินเทียน……เขาคือ ฉินเทียน ! ”

“เขายังไม่ตายเหรอ ? เจ้าบ้าน นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?” ด้านข้าง เหล่ากุ่ยยังจำฉินเทียนได้ผ่านภาพถ่ายก่อนหน้านี้ และตะโกนด้วยความตกใจกลัว

“อะไรนะ ? ”

หยางชังตัวสั่นอย่างรุนแรง ในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็จำได้ ชายหนุ่มรูปงามคนนี้ ก็คือฉินเทียนที่เขาจะต้องฆ่าคนนั้น

ข้าง ๆ ฉินเทียน ยังมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง

ถ้าไม่ใช่ฉินชวนซึ่งเป็นที่เคารพของมังกรซ่อนรูปตะวันตก แล้วยังจะเป็นใครไปได้อีก !

ฉินเทียนและฉินชวนยังไม่ตาย พวกเขาถูกหลอก !

ทันใดนั้นสีหน้าของหยางชังซีดลงทันที

“ข้า______”ด้วยความโกรธ หยางชังต้องการจะยิงฉินเทียน

“เป็นไงบ้าง ? ” ข้างกาย มีน้ำเสียงที่เย็นชา จี้ซิงยื่นมือมาเหมือนสายลม และวางมีดสั้นที่คมลงบนคอของหยางชัง

“ขอโทษนะ” เขายิ้มอย่างสดใสและพูดว่า “เพื่อประโยชน์ในการต้อนรับของคุณ ฉันสามารถให้โอกาสคุณได้อีกครั้ง ”

“คุณใช้ปืน ฉันใช้มีด”

“ดูว่าปืนของคุณเร็วกว่า หรือว่ามีดของฉันเร็วกว่า ”

หยางชังหน้าแดง กัดฟันและพูดว่า “สายลับ ! ”

“ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณเป็นสายลับ ! แกกล้าดียังไงมาหลอกฉัน ! ”

จี้ซิงพูดด้วยรอยยิ้ม “น่าเสียดายที่คุณไม่ใช่ผู้ตัดสินรางวัลออสการ์ ไม่เช่นนั้นคุณควรให้รางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมกับฉันใช่ไหม ? ”

“ของสิ่งนี้มันร้อนมือ ให้ฉันช่วยคุณถือดีกว่านะ”

เขายื่นปืนใส่ในมือของหยางชัง

“ปล่อยท่านเจ้าบ้าน มิฉะนั้นจะฉีกศพเป็นชิ้น ๆ ! ”

ขุนพลนรก 20 ตัว ล้อมรอบจี้ซิงไว้

จี้ซิงเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่เทียน ครั้งนี้เหล่าพ่อน้องและฉันไม่ได้รับความยุติธรรมมากเกินไปแล้ว คุณต้องชดใช้ให้ฉัน ! ”

“มิฉะนั้น ฉันจะประกาศเรื่องราวความรักของคุณให้โลกรู้！”

สีหน้าของฉินเทียนเคร่งขรึม ในใจสงสัยว่าตัวเองมีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ที่ไหนกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงโทรศัพท์ของหลิวหรูยู่นั้น เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงเล็กน้อย

คืนนั้น จี้ซิงส่งข้อความถึงหลิวหรูยู่ เห็นแก่หน้าของพี่เทียน ขอให้เธอร่วมมือกับเขาชั่วคราว

หลังจากจบเรื่องนี้ หลิวหรูยู่ก็โทรหาฉินเทียนทันที ในตอนท้าย เธอแสร้งทำเป็นตุ้งติ้งและพูดว่า “คุณชายจี้คนนี้แย่มาก ขอให้ฉันปฏิบัติต่อเขาเหมือนคุณและให้ความร่วมมือกับการแสดง ”

“ครั้งหน้าเจอเขา คุณต้องลงโทษเขาแทนฉัน！”

เสียงหวานหยาดเยิ้ม ดังขึ้นในหูของเขา เมื่อนึกถึงใบหน้าที่มีเสน่ห์นั้น เขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา

“ตกลง ตกลง ”

เขาพูดซ้ำ ๆ “เมื่อกลับไปแล้ว ฉันจะเลี้ยงเหล้าพวกคุณ เมื่อถึงตอนนั้นคุณต้องการอะไร ก็พูดมา”

ทั้งสองพูดคุยกัน หัวเราะอย่างมีความสุข ราวกับว่าไม่ได้สนใจจะมองหยางชังและขุนพลนรกทั้ง 30 ของเขาเลย

“คุณฉิน คุณไม่ตายก็ดีแล้ว ฉันจะฆ่าคุณตัวมือของฉันเอง เพื่อล้างแค้นให้พี่น้องฉัน！”

ตี้เม่ยกัดฟันและพูด

ท้ายที่สุด เขาก็ไม่ได้ส่งเสียงให้หยุด

ใครก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นราชการหรือเอกชน ไม่ว่าจะเป็นวัดหรือพันธมิตร เมื่อพวกเขาเสียเลือดเนื้อ เช่นนั้นมันจะต่างอะไรกับเครื่องมือ ?

บางทีนี่อาจเป็นสไตล์ที่มังกรซ่อนรูปควรจะมี

ใครก็ตาม ที่กล้าทำร้ายฉันแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะทำลายพวกมันให้หมด !

ครึ่งชั่วโมงต่อมา การต่อสู้สิ้นสุดลง มีดของเหล่าพี่น้องมังกรซ่อนรูปล้วนถูกย้อมเป็นสีแดง

มือขวาที่ถือมีดห้อยลงมา เลือดหยดลงที่ปลายมีด และมือซ้ายวางลงบนหน้าอก หันหน้าไปทางทิศตะวันตก ก้มศีรษะลงเงียบ ๆ

นี่คือพิธีพิเศษของมังกรซ่อนรูปเพื่อคารวะเหล่าพี่น้องที่เสียสละ

บนยอดเขา ฉินเทียน ก็หันหน้าไปทางทิศตะวันตกเช่นกัน และพูดในใจอย่างเงียบ ๆ ว่า สหายเสี่ยวจิ่วคุณต่อสู้จนถึงวินาทีสุดท้ายเพื่อปกป้องผู้คนของฉัน

ตอนนี้ คุณสามารถพักผ่อนอย่างสงบแล้ว

ทั้งหยางชังและเหล่าหลาง ตกตะลึงกับการต่อสู้นองเลือด เช่นเดียวกับบรรยากาศที่เคร่งขรึมในตอนนี้ จนตกใจไปหมดแล้ว

สีหน้าของพวกเขาซีดเซียว ราวกับว่าคาดเดาจุดจบของตัวเองได้ และก้มศีรษะลงอย่างเงียบ ๆ

ถึงเวลาเปิดเผยความจริงแล้ว

ฉินเทียนลอยตัวมาข้างกายหยางชังและพูดกระซิบ “ฉันได้สอบปากคำผู้ที่ถูกจับทั้งหมดแล้ว รวมถึงนักวิจัยพัฒนา ”

“พวกเขาไม่มีใครเป็นผู้นำหลักเลย ทั้งหมดล้วนเป็นคนงาน ”

“ตอนนี้ บอกฉันมา แกทำงานให้กับใคร”

หยางชังเย้ยหยันและพูดว่า “ฉันตระกูลหยางมีอำนาจเหนือฝ่ายเดียว และมีเพียงคนอื่นเท่านั้นที่ทำสิ่งต่าง ๆ ให้ฉัน ดังนั้นเป็นไปได้อย่างไร ที่ฉันจะทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อผู้อื่น”

“ฉันทำทั้งหมดนี้ด้วยตัวเอง ! ”

“จะฆ่าหรือหั่นแกงกันก็เรื่องของแก ! ”

“งั้นเหรอ ?” ฉินเทียนยิ้ม เอนตัวไปข้างกายหยางชังและพูดกระซิบว่า “แกไม่อยากรู้ว่า ฉันหาแกเจอได้อย่างไร ? ”

“ดูนี่สิ คุณจำมันได้หรือเปล่า ”

เขาหยิบกระดาษโน้ตเล็ก ๆ ออกมา