บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 840

“อะไรนะ ? ”

หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเปียวแล้ว ฮุยเฮ่อตกตะลึง เขาจ้องมองที่เฮลิคอปเตอร์ที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความไม่เชื่อ “คุณชาย คุณหมายความว่า คนที่มาคือฉินเทียน ? ”

“เขากล้ามาที่นี่เหรอ ? ”

“เขามาทำอะไร ? ”

ฉินเปียวยิ้มและพูดว่า “แน่นอนเขามาเพื่อสะสางบัญชีกับฉัน”

“ราชาแห่งวิหารเทพ ผู้สืบทอดของพญายมองค์เก่า แส้มังกรของมังกรซ่อนรูป และเป็นผู้นำของพันธมิตรการค้าเจ็ดเมืองทางใต้ เขาจะเต็มใจให้ผู้อื่นหลอกได้อย่างไร”

“ตามที่คาดไว้ ในที่สุดการเผชิญหน้าระหว่างสองพี่น้องก็มาถึงในที่สุด ”

ฮุยเฮ่อดูเคร่งขรึมและพูดเสียงเบาว่า “เขาได้รับการยืนยันว่าเป็นทายาทของพญายมองค์ก่อนแล้วเหรอ ? ”

ก่อนหน้านี้ แม้ว่าตัวตนที่หลากหลายของฉินเทียนจะถูกเก็บเป็นความลับ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนจากผู้ที่สนใจบางคนได้

ผู้นำของเจ็ดเมืองทางใต้ เช่นเดียวกับแส้มังกรของมังกรซ่อนรูป ถือได้ว่าเป็นกึ่งสาธารณะ

สำหรับราชาแห่งวิหารเทพ สำหรับคนอย่างฉินเปียว มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะตรวจสอบ

สิ่งที่เป็นความลับที่สุด คือตัวตนของทายาทพญายมองค์ก่อน ก่อนหน้านี้แม้แต่ฮุยเฮ่อก็ยังไม่แน่ใจ สิ่งที่เขารู้ก็คือ ฉินเทียน มีส่วนเกี่ยวข้องกับวิหารพญายมที่หายไป

ตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่า ฉินเทียนเป็นทายาทของพญายมองค์ก่อนจริง ๆ เช่นนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังให้มากขึ้นแล้ว

“เรื่องสำคัญขนาดนี้ คุณชาย ต้องการรายงานต่อองค์กรเพื่อขอคำแนะนำไหมครับ ? ”

เขาถามอย่างระมัดระวัง

ฉินเปียวพูดเย้ยหยันว่า “คุณคิดว่า ในฐานะหนึ่งในสิบแปดเทพสังหาร ฉันไม่มีความสามารถในการจัดการเรื่องตระกูลตัวเองเหรอ ?”

“ข้าน้อยไม่กล้า ! ”เมื่อเห็นความเย็นชาในดวงตาของฉินเปียว หัวใจของฮุยเฮ่อก็สั่นสะท้าน และรีบก้มศีรษะลง

ในขณะที่พูดคุย เครื่องบินได้เริ่มทำการจอดฉุกเฉินแล้ว ลมกระโชกแรงที่เกิดจากใบพัดทำให้หญ้ารอบ ๆ โน้มลง และนกบินหนีไปไกล

ฉินเปียวนั่งนิ่งไม่ขยับ ดื่มชาอย่างใจเย็น ดูสงบ

ฉินเทียน ลงจากเครื่องบินด้วยใบหน้าเคร่งขรึม และเดินตรงไปหาฉินเปียวที่อยู่ในศาลา

“หยุดนะ! ”

“แกอายุเท่าไรเชียว กล้าบังอาจล่วงเกินวังตะวันออก! “ฮุยเฮ่อคำรามเสียงต่ำ วิ่งเข้าไปหยุดเขา

ฉินเทียนโบกมือของเขาโดยตรง และลมกระโชกก็พัดฮุยเฮ่อลอยออกไปไกล

ฮุยเฮ่ออุทาน เขาคาดไม่ถึงว่าภูมิหลังของฉินเทียนจะทรงพลังขนาดนี้ หลังจากตอบสนองกลับมา เขาก็เอื้อมมือไปหยิบเคียวเหล็กคู่หนึ่งออกมาจากเอวของเขา และจะพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

“ถ้าไม่อยากตายก็รออยู่เฉย ๆ ! ”

ท่ามกลางเสียงที่เย็นชา จี้ซิง เหลิ่งหยุน หวงพาน และ จี้ตู ต่างก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน ทั้งสี่คนยืนอยู่หน้าฮุยเฮ่อเหมือนกำแพง

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของฮุยเฮ่อกระตุก เขากัดฟันและมองไปที่ฉินเปียว

ฉินเปียวโบกมือ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้อาวุโสเฮ่อ พวกเราพี่น้องพบกัน ไม่จำเป็นต้องแตกตื่นไป”

ขณะที่พูด เขามองไปยังฉินเทียน และพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่ชาย ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีกครั้งเร็วแบบนี้ ”

“ทุกอย่างในหมู่บ้านจินซา ได้รับการจัดการอย่างดีแล้วเหรอ? ”

“พูดอย่างนี้ น้องต้องชื่นชมจริง ๆ ไม่คิดว่าคุณจะจัดการเรื่องอย่างได้อย่างระมัดระวังขนาดนี้”

“เดิมทีฉันคิดว่า แม้ว่าคุณจะทำลายฐานนั้น แต่ก็จะต้องสูญเสียทหารอย่างแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่า คุณกลับไม่ได้ทำร้ายทหารแม้แต่คนเดียว”

“สูงส่ง ! ”

“สูงส่งจริง ๆ ! ”

ฉินเทียนพูดอย่างเย็นชา “นอกเหนือจากนี้ คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม ? ”

ฉินเปียวเลิกคิ้ว “คุณอยากฟังอะไร ? ”

ฉินเทียนตะคอกอย่างเย็นชา“ คิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้ แม้แต่ลุงของตัวเอง ก็ยังสามารถลงมือได้ ”

“คุณคิดว่าคุณสามารถนั่งพักผ่อน โดยการปล่อยแพะรับบาปไปงั้นเหรอ ? ”

“หยางชังและคนอื่น ๆ ไม่รู้เกี่ยวกับวิหารเทพสังหารด้วยซ้ำ ”

“คุณเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง คุณเป็นคนจากวิหารเทพสังหารใช่ไหม ? ”

อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนไม่ได้เคลื่อนไหว ในท้ายที่สุด เขาทำได้เพียงล้มเลิกความคิดนี้

“อยากให้ฉันบอกคำตอบกับคุณ ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปได้” เพียงแต่คุณก็ควรรู้ไว้ว่า บนโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ ”

“คุณต้องการคำตอบ และคุณต้องต่อสู้เพื่อมันด้วยตัวคุณเอง ”

“มิฉะนั้น ต่อให้คุณฆ่าฉัน และแยกชิ้นส่วนฉัน ฉันก็จะไม่บอกคุณแม้แต่คำเดียว”

ฉินเทียนพูดอย่างเย็นชา “พูดมา จะได้มันมาได้ยังไง”

ฉินเปียวพูดเสียงดัง “ตามฉันมา ! ”

เขายืนขึ้น และเดินไปที่ภูเขาด้านหลังอย่างรวดเร็ว

ฉินเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ลุกขึ้นและตามไป

ข้างหลังเขา จี้ซิง เหลิ่งหยุน หวงพาน และจี้ตู ตามมาติด ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ พวกเขาแต่ละคน ล้วนเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

พวกเขาทั้งหมดพร้อมที่จะเสียสละ

ท้ายที่สุด สถานที่แห่งนี้คือเขตใจกลางของตระกูลฉิน !

ด้านหลังภูเขา ชี้ไปที่หุบเขาด้านล่าง ฉินเปียวมองไปที่ฉินเทียนและพูดอย่างยั่วยุ “คุณคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ไหม ? ”

“ว่ากันว่า สถานที่นี่เคยเป็นสถานที่โปรดของคุณ”

“ตรงนั้น สมัยก่อนเคยเป็นห้องทำงาน คุณซ่อนตัวอยู่ในนั้นทั้งวัน โดยบอกว่าคุณกำลังเรียนอยู่ แต่จริง ๆ แล้วคุณคิดถึงแม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว

“ฉันพูดถูกใช่ไหม ? ”

ดวงตาทั้งสองข้างของฉินเทียนกลายเป็นสีแดง เขากำหมัดแน่น ควบคุมอารมณ์กัดฟัน และพูดทีละคำ “คุณจะทำอะไรกันแน่！”

ฉินเปียวพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อคุณจากไป คุณเอารูปถ่ายแม่ที่เสียชีวิตของคุณไปด้วย แต่ยังมีโบราณวัตถุบางอย่างที่ยังไม่มีเวลาไปเอาออก ”

“อยากรู้ไหมว่าของเหล่านั้น ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว ?”

“นี่ถือได้ว่าเป็นประโยชน์เพิ่มเติมที่ฉันมอบให้คุณ ลงไป ผ่านด่านไป ฉันรอคุณอยู่ฝั่งตรงข้าม ”

“ฉันจะบอกคุณทุกอย่างเมื่อคุณผ่านด่านมา ”