บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 894

ปลาไหลตกตะลึงมาก

เขายังไงก็คิดไม่ถึง ฉินเทียนก่อนหน้านี้ที่มองไปแล้วอ่อนโยนไม่มีพิษภัย คิดไม่ถึงลงมืออย่างโหดเหี้ยมอย่างนี้

มองเห็นความเย็นชาใต้ตาของฉินเทียนนั่นเหมือนสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในสายตาของเขาต่างก็สามารถฆ่าได้ทุกเวลา ปลาไหลตัวสั่นแล้วในที่สุดคิดได้ว่าครั้งนี้ตัวเองเจอคนเก่งกว่าแล้ว

“ตกลง”

“นายปล่อยฉัน ฉันนี่ก็โทรหาพี่ใหญ่หู่จิง”

เขาพูดเสียงต่ำ

ฉินเทียนไม่กลัวว่าเขาจะหนีแน่นอน ถอยหลังก้าวหนึ่งนั่งบนเก้าอี้จุดบุหรี่มวนหนึ่งอีกครั้งแล้ว

เมื่อก่อนเขาคือสูบบุหรี่น้อยมาก แต่ช่วงนี้ในใจหงุดหงิดจริง ๆ

ด้านหนึ่งคบค้ากับคนมีความสามารถเหล่านี้รู้สึกว่าตลก อีกอย่างก็คือสภาพการณ์ของซูซูที่บ้านตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งกดทับที่หัวใจ

ปลาไหลตั้งสติให้มั่นคงเล็กน้อยในที่สุดก็โทรติดเบอร์หนึ่งแล้ว

“ฮัลโหล พี่ใหญ่”

“ผมและพวกสหายถูกควบคุมแล้วที่ฐานของผม ฝ่ายตรงข้ามพูด……ต้องการให้คุณมอบหลิวเสี่ยวเป่าออกมา”

“พี่ใหญ่ ช่วยผมด้วย！”

“นายพูดอะไร？”

“พวกหมาบ้าอะไรกล้ามากำเริบเสิบสานในพื้นที่ของกู？ให้เขารออยู่ เดี๋ยวกูไปเอามันหั่นเป็นหมื่นชิ้นทันที！”

ในโทรศัพท์ส่งเสียงที่ฉุนเฉียวหนึ่งออกมาทันที

ถึงแม้ปลาไหลไม่ได้เปิดลำโพงแต่ก็สะท้อนดังก้องไปทั่วห้อง เห็นได้ว่าคนนี้เวลาปกติเป็นคนที่หยิ่งผยองไร้เหตุผลยังไง

“เด็กน้อย พี่ใหญ่หู่จิงเดี๋ยวก็ใกล้จะมาแล้ว พวกนายเป็นวิชาการต่อสู้ใช่ไหม？พูดตามตรง ในมือพี่ใหญ่หู่จิงมีแปดเซียนข้ามทะเล！”

“วิชาการต่อสู้เล็กน้อยนี้ของพวกนายเดิมทีไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึง！”

“ไม่อยากตายจนน่าเกลียดมากไปปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ขอโทษนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกนายแล้ว！”

ได้รับเสียงประกาศสนับสนุนของพี่ใหญ่หู่จิง ปลาไหลก็เปลี่ยนเป็นโหดร้ายขึ้นมาอีก

ฉินเทียนยิ้มพูด“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเราก็ไปต้อนรับพี่ใหญ่หู่จิงด้วยกันข้างนอกแล้วกัน”

ที่นี่เป็นชั้นสามก่อนหน้านี้กลัวฉินเทียนพวกเขาหนี ปลาไหลตั้งใจบอกแนะลูกน้องเอาประตูเหล็กใหญ่ล็อกตาย

คิดไม่ถึงกลับเอาพวกเขาทหารกองหนุนทิ้งไว้ด้านนอกขวางไว้ด้านนอกแล้ว

พอประตูเปิดกลุ่มคนหนึ่งก็บุกเข้ามาแล้ว

จินถังนำหน้าก่อน รับขึ้นไปทำอย่างที่พร้อมปัง ๆ ๆ ๆ เอาสิบกว่าคนต่อยลอยทั่วพื้น

“พาไปด้วยทั้งหมด”

ฟังคำสั่งของฉินเทียนแล้วจินถังหาเชือกยาว ๆ มาเส้นหนึ่ง เอาคนเหล่านี้มัดมือทั้งสองไว้ด้านหลังเหมือนตั๊กแตนบนเชือกเส้นหนึ่งจูงออกไปแล้ว

เวลานี้นักพนันเหล่านั้นที่อยู่ชั้นสองก่อนหน้านี้ ต่างก็ถูกไล่กระจัดกระจายกันไปแล้ว

มาถึงในสวนลาน สมุนที่ยืนยามเหล่านั้นที่อยู่ด้านนอกสวนลานยังไม่รู้เกิดเรื่องอะไรแล้ว

พวกเขาบุกขึ้นมาถูกวางคว่ำในพริบตาเหมือนเดิม

ฉินเทียนให้ฉวนซานเปิดไฟใหญ่ในสวนลาน ฉวนซานเจอเวลาที่เหมาะสมความคิดว่องไวรีบย้ายเก้าอี้ใหญ่ตัวหนึ่งอีก

ก็อย่างนี้ ฉินเทียนนั่งตรงกลาง จินถัง ฉวนซานและไป๋หลิงยืนด้านหลัง

ด้านหน้าใช้ปลาไหลเป็นศูนย์กลาง เรียงกันเป็นแถวคุกเข่าเต็ม ๆ สามสิบกว่าคน

คนเหล่านี้ทั้งหมดต่างก็หน้าบวมจมูกเขียวร้องไห้ก็ไม่กล้าร้อง โวยวายก็ไม่กล้าโวยวายแต่ในดวงตาเต็มไปด้วยความไม่ยินยอมและความโกรธที่รุนแรงของการรอแก้แค้นอีก มองไปแล้วตลกมาก

ฉากพูดได้ว่าสั่นสะเทือนมากแล้ว

แม้กระทั่งสุนัขต่อสู้ที่ดุร้ายข้างกำแพงเหล่านั้นเหมือนต่างก็คิดได้คืนนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้นที่ผิดปกติ กระดิกหางอย่างเชื่อฟังอยู่ไม่กล้าออกเสียง

นักพนันที่ติดหนี้สองสามคนนั้นในกรงตกตะลึง ยิ่งกัดฟันไม่พูด

ตีหนึ่ง

แสงไฟในสวนลานสว่างไสว แต่รอบ ๆ ทั้งหมดต่างก็ดื่มด่ำในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ฉินเทียนสูบบุหรี่เงียบ ๆ รออยู่อย่างเงียบ ๆ

หลังเกือบ ๆ ครึ่งชั่วโมงด้านนอกประตูส่งเสียงคำรามของเครื่องยนต์มาแล้ว แสงไฟส่องไม่รู้มีรถเท่าไหร่ขับมาแล้วอย่างบ้าคลั่ง

ได้รับผลกระทบนี้ หมาต่อสู้และสุนัขพันธุ์หมาป่าเหล่านั้นเปลี่ยนเป็นกระสับกระส่ายขึ้นมาอีกครั้ง

นับจากหู่จิงพอเข้ามาดวงตาคู่หนึ่งก็กระจายกลิ่นไอแห่งความชั่วร้ายอยู่ ก็จ้องมองฉินเทียนอย่างนิ่ง ๆ

เวลานี้มุมตาของเขากระตุกเล็กน้อย ถึงเอ่ยปากอย่างเย็นชา“พวกนายสรุปแล้วเป็นใคร？”

“รู้ผลเสียที่ทำอย่างนี้ไหม？”

ฉินเทียนสูบบุหรี่เฮือกหนึ่ง พูดจาง ๆ “ก่อนหน้านี้ในโทรศัพท์ไม่ใช่บอกคุณแล้วเหรอ？พวกเราคือมาไถ่ตัวคนหลิวเสี่ยวเป่า ”

“พวกเราเอาความจริงใจมาคิดไม่ถึงคุณพี่ใหญ่หู่จิง คิดไม่ดี เรียกลูกน้องหลอกลวงพวกเรา”

“ตอนนี้เป็นไง ลูกน้องของคุณแพ้แล้วติดค้างเงินพวกเราสองล้าน”

“ผมฉินชั่วชีวิตนี้ก็เกลียดคนที่ติดหนี้ไม่คืนที่สุด”

“อยากให้ผมปล่อยคนก็ได้เอาหลิวเสี่ยวเป่ามอบให้ผม ชดเชยหนึ่งล้านที่ขาดไปอีกเรื่องนี้ก็ถือว่าผ่านไปแล้ว”

ครั้งนี้ไม่ได้รอหู่จิงพูด แปดเซียนที่อยู่สองข้างซ้ายขวาของเขา โกรธจนจมูกเบี้ยวแล้ว

ตาแก่หนึ่งในนั้นขาข้างหนึ่งไม่ดีค้ำไม้เท้าเหล็กอยู่ ยังตาบอดข้างหนึ่งแล้วเหยียบขึ้นมาก้าวหนึ่ง พูดอย่างโมโห“สารเลว！”

“นายเป็นใคร？คิดไม่ถึงกล้ากำเริบเสิบสานในพื้นที่ของพวกเรา！”

“ให้โอกาสสุดท้ายกับนาย ปล่อยคนของพวกเราแล้วเอาค่าชดเชยออกมาสิบล้านอีกทั้งคุกเข่าบนพื้น ฟังการตัดสินลงโทษ！”

“ไม่งั้นตาของกูจำได้ ไม้ค้ำเหล็กในมือจำไม่ได้！”

พูดอยู่เพื่อสร้างบารมีแล้วเขาเอาไม้ค้ำเหล็กสะบัดทิ้งขึ้นไปบนก้อนหินเขียวใหญ่ที่อยู่ด้านข้างอย่างรุนแรง

ตึ้ง！

หินที่แข็งแรงทนทานเป็นเสียงแตกร้าวตอบกลับ แตกกลายเป็นหลายก้อนแล้ว

“ดี！”

“เถี่ยก๋วยเซียนสุดยอด！”

“หนุ่มหน้าใส นายยังไม่ยอมศิโรราบอย่างเชื่อฟังเหรอ？”

“เป็นเด็กดี ไม่แน่ว่านางฟ้าจะรักษาชีวิตของนายไว้ได้นะ”

หญิงแก่ที่บนหน้าต่างก็ทาแป้งยังหนากว่าผนังกำแพง ยังเสแสร้งทิ้งสายตาที่หยาดเยิ้มของความรักระหว่างชายหญิงหนึ่งให้แก่ฉินเทียนแล้ว