บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 914

การต่อสู้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ ไม่ใช่เพียงแค่การโจมตีภาคพื้นดิน ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือกลางอากาศ

ได้ยินเพียงเสียงปังปัง เสียงหึ่งหึ่งดังขึ้นจากบริเวณกำแพง ฉินเทียนคว้าโซ่เหล็กด้วยมือของเขา ร่างของเขาลอยอยู่ในอากาศ สู้กับงูเหลือมยักษ์อย่างไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้

ก่อนหน้านี้เห็นเพียงหัวของงูเหลือม ขณะนี้จากระยะประชิด สามารถเห็นได้ว่าลำตัวของมันหนาราวกับลำต้นของต้นไม้ กำลังขดตัวอยู่บนกำแพงหิด ขนาดความยาวนั้นมากกว่าสิบเมตร

ทุกครั้งที่ศีรษะของงูตัวนั้นจู่โจมฉินเทียนอย่างดุร้าย จะนำพามาซึ่งกลิ่นอายแห่งการสังหาร

ฉินเทียนคว้าโซ่เหล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว เขาพลิกตัวไปมาเพื่อหลบหลีกอย่างชำนาญ เขารู้ ถ้าหากว่าใช้เกล็ดมังกร ด้วยความเฉียบคมของเกล็ดมังกร เกรงว่าเพียงการเหวี่ยงออกไปแค่ครั้งเดียวก็สามารถบั่นศีรษะของงูได้

แต่ถ้าหากไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เขาเองก็ไม่อยากทำเช่นนั้นเลยจริงๆ

งูตัวใหญ่ขนาดนี้สามารถเติบโตและอยู่มาได้จนทุกวันนี้ นั่นเป็นเรื่องแปลกประหลาดมากจริงๆ อีกอย่าง พวกเขาเองก็เป็นเพียงคนนอก งูก็ไม่ได้กระทำสิ่งใดผิด

ดังนั้นเขาหวังว่าจะปราบและทำให้งูใหญ่สงบลงได้ ให้เวลาพวกเขาจากไปจากที่นี่

“บูม!”

เขาเหวี่ยงขาออกไปข้างหนึ่ง เตะศีรษะด้านข้างของงู ศีรษะของงูขนาดใหญ่กระเด็นไปตามแรงเตะและกระแทกเข้ากับกำแพงหินอย่างรุนแรง

ใครจะล่วงรู้ หลังจากถูกโจมตีอย่างหนัก งูใหญ่ตัวนี้ก็ยิ่งดื้อรั้นและไม่ยอมลดละ

ขณะนั้นฉินเทียนไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงแค่ใช้พลังทั้งหมดมาจัดการกับงูใหญ่

“ฆ่า!”

“ฆ่ามันเร็วเข้า!”

“ทางนี้ มีงูเลื้อยมาทางนี้แล้ว!”

ด้านล่างนั้นเป็นภาพฉากที่ครึกครื้นอีกภาพหนึ่ง

เกาชาวซ่อนตัวอยู่ตรงกลางแท่นหิน ร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว ทั้งสามด้านของแท่นหินเจ้าปลาหมึกยักษ์ จินถังและฉวนซาน กำลังสังหารอย่างไม่หยุดหย่อน

แต่ทว่าไร้หนทาง งูนั้นมีจำนวนเยอะจนเกินไป

สังหารงูด้านหน้าหมด งูที่เลื้อยอยู่ด้านหลังก็เลื้อยเข้ามาอยู่ด้านหน้าอีก

ฝั่งตรงข้ามของแท่นหินนี้ บนแท่นหินอีกแท่นหนึ่ง ผู้ใต้บังคับบัญชาที่รอดชีวิตก็จับกลุ่มกันเช่นกัน พวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อต้านทานการรุกรานของฝูงงู

แม้ว่าตอนนี้ชีวิตของพวกเขาจะไม่ได้ตกอยู่ภายใต้สถานการณ์อันตราย แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์แล้ว เกรงว่าอีกไม่นานนักก็คงจะถูกงูนับหมื่นฉีกเลือดฉีกเนื้อแล้ว

ประตูทางออกนั้นก็ถูกปิดตายแล้ว

ภายในรังงูนี้มีขนาดพื้นที่จำกัด พละกำลังของพวกเขาเองก็มีจำกัด พวกเขาจะสามารถยืนหยัดต่อสู้กับงูที่มีจำนวนมากมายมหาศาลนี้ได้อีกนานเท่าไร?

ในเวลาอันรวดเร็ว พละกำลังของพวกเขาก็อ่อนแรงลง ท่าทางการต่อสู้ของทุกคนนั้นเชื่องช้าลงเรื่อยๆ

เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกอย่างกำลังจะตกอยู่ภายใต้หายนะตลอดกาล

“ฉินเทียน! ไม่ใช่ว่านายเก่งกาจมากหรือไง?”

“ไม่ใช่ว่านายเชี่ยวชาญเรื่องเส้นทางลับหรอกเหรอ? นายรีบหาทางออกเร็ว!”

“รีบพาฉันออกไป ฉันไม่อยากตาย ไม่อยากตายอยู่ในสถานที่แห่งนี้!”

ตั้งแต่เกิดมา นี่คือครั้งแรกที่รู้สึกว่าความตายนั้นอยู่ใกล้ตัว เกาชาวนั้นกำลังจะทรุดตัวลง

เขาร้องตะโกนอย่างน่าเวทนา

ฉินเทียนกัดฟันแน่น เผชิญหน้ากับดวงตาแดงก่ำของราชางู งูใหญ่ตัวนี้โหดเหี้ยมมากยิ่งขึ้น เขาเองก็ไร้หนทางเลือก

เขาเหยียดมือออกไปสัมผัสบริเวณเอว เตรียมการใช้เกล็ดมังกร

ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ปัง ปัง

มีเสียงดังมาจากทางเข้าบริเวณทางเดินสุสานที่ถูกปิดกั้นด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ ฉินเทียนรีบหันไปมองในทันใด เห็นเพียงว่าก้อนหินเหล่านั้นกำลังคลายตัว

“มีคนมาแล้ว!”

“มีคนมาช่วยพวกเราแล้ว! ทุกคนสู้!”

ขณะนี้ เจ้าปลาหมึกยักษ์เองก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวเช่นกัน ขาเหวี่ยงมีดอย่างตื่นเต้น เฉือนงูหลายตัวที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

เมื่อเห็นความหวัง ทุกคนต่างก็ฮึกเหิมและมีพลังมากยิ่งขึ้น ชั่วขณะนั้นฝูงงูถูกโจมตีจนต้องร่นถอย

“ราชางู วันนี้พวกเราได้ทำให้คุณขุ่นเคืองเข้าแล้ว”

“เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้ หวังว่าคุณจะวางมือและปล่อยพวกเราออกไป เช่นนี้ยังสามารถลดการสูญเสียของทั้งสองฝ่ายลงอีกด้วย”

ฉินเทียนนั้นไม่ได้สนใจว่าราชางูจะฟังเข้าใจหรือไม่ เขาเอ่ยด้วยท่าทีจริงใจเป็นอย่างมาก

ขณะที่หินก้อนใหญ่ที่ทางเข้าของสุสานถูกแงะออก แสงจากด้านนอกสาดส่องเข้ามา รวมถึงเสียงที่ดังสะท้อนของผู้คน

“เร็ว ใช้แรงอีกหน่อย!”

“เพิ่มแรงอีก งัดหินก้อนนี้ออกไป!”

ลำตัวยาวกว่าสิบเมตรโอบรัดรอบโลงศพ ราวกับกำลังปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดของตนอย่างสุดชีวิต

ภาพเหตุการณ์แปลกประหลาดนี้ ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคน

“สมบัติ！”

“พี่เทียน สมบัติอยู่ภายในโลงศพ!”

“เจ้าทองบอกฉัน!” ด้านบนของแท่นหิน ไป๋หลิงกำลังตะโกนอย่างตื่นเต้น

ฉินเทียนถอนหายใจ กระโดดออกมาจากความว่างเปล่า ขณะนี้ฝูงงูต่างล่าถอย ผู้คนที่รอดชีวิตต่างทอดถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ฉินเทียน รีบฆ่างูยักษ์ตัวนี้เร็วเข้าเถอะ!”

“ฆ่ามัน พวกเราจะได้รับสมบัติแล้ว” ดวงตาของเกาชาวเปล่งประกายอย่างตื่นเต้น

“ฉันจัดการเอง!” เจ้าปลาหมึกยักษ์ถือมีดเอาไว้ในมือและอาสา พุ่งไปข้างหน้าอย่างอดไม่ได้

“หยุด!” ฉินเทียนเอ่ยอย่างเยือกเย็น “ไม่มีคำสั่งจากฉัน วันนี้ไม่ว่าใครก็ตามจะไม่สามารถทำร้ายงูตัวนี้ได้”

เจ้าปลาหมึกยักษ์เอ่ยเย้ยหยันทันใด “นายคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าออกคำสั่งฉัน!”

“เชื่อไหมว่าฉัน----”

ฉินเทียนง้างฝ่ามือขึ้น เพียะ!

ด้วยการตบในครั้งนี้สามารถเรียกสติของเจ้าปลาหมึกยักษ์ได้อีกครั้ง จากนั้นเขาตระหนักได้ว่าคนอย่างฉินเทียนนั้นไม่ใช่บุคคลที่ควรจะไปยั่วยุโทสะ

“ฉินเทียน หมายความว่าอะไร?”

“หรือว่านายต้องการจะครอบครองแต่เพียงผู้เดียวงั้นเหรอ?” ดวงตาของเกาชาวแดงก่ำและเอ่ยอย่างไม่ยินยอม

ขณะนี้เสียงโครมครามดังขึ้น หินก้อนใหญ่บริเวณปากทางเข้า ท้ายที่สุดก็ถูกใครบางคนงัดออกไปได้

เส้นทางเดินของสุสานนั้นมืดมิด เปิดช่องบริเวณทางออก อากาศถ่ายเท แสงสาดส่องเข้ามาในทันใด

“คุณชาย พวกเรามาแล้ว!”

“คุณชายไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

จากน้ำเสียง ชายชุดดำประมาณเจ็ดถึงแปดคนกระโดดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ภายในมือของเขาถือมีดเล่มยาว นัยน์ตาส่องสว่าง

เพียงมองแวบแรก นั่นคือยอดฝีมือที่ผ่านการทดสอบการประลอง